Associated Press-ը հղում անելով իր աղբյուրներին նշել է, որ Միացյալ Նահանգների Կենտրոնական Հետախուզական Վարչությունն իր աշխատանքային գլխավոր ուղղությունն ահաբեկության դեմ պայքարից տեղափոխում է դեպի Չինաստան: Հեղինակավոր գործակալությունը, որին հղում է անում նաև Ամերիկայի Ձայնը, հայտնում է, որ ԿՀՎ գլխավոր ուղղության փոփոխության մասին փակ հանդիպմանը հետախուզության աշխատանքային բաժինների աշխատակիցներին հայտնել է ԿՀՎ փոխտնօրեն Դեվիդ Կոենը: Նշվում է նաև, որ ԿՀՎ-ն սկսել է Չինաստանի ուղղությամբ աշխատանքային հաստիքների ավելացում, չինարենի իմացության աշխատակիցների համալրում: Ընդ որում, տեղեկության մեջ ասվում է, որ դա նշանակելու է նաև ֆինանսական միջոցների վերաբաշխում՝ ահաբեկության դեմ պայքարից, դեպի պայքար Չինաստանի դեմ: Թե հատկապես ինչ է նշանակելու պայքարը, ինչպես է արտահայտվելու և ինչքան փող է արժենալու, այդ ամենը հասկանալիորեն փակ տեղեկատվություն է և ենթակա չէ հանրայնացման:
Associated Press-ի տարածած տեղեկությունն ուշագրավ է նաև մեր դիտանկյունից, նկատի ունենալով այն, որ առաջնահերթության, գլխավոր ուղղության վերանայման գործընթացի շեմին տեղի ունեցավ ԿՀՎ ղեկավարի ռեգիոնալ այցը Կովկաս: Իհարկե թերևս չափազանցություն կլինի ասել, թե այցը պայմանավորված էր հենց այդ նպատակով, սակայն նաև գործնականում վեր է կասկածից, որ Կովկասը այդ իմաստով լինելու է նաև նշանակալի գոտիներից մեկը, մի շարք պատճառներով, և ըստ այդմ վեր է կասկածից, որ ռեգիոնալ այցի ընթացքում ԱՄՆ հետախուզական ծառայության տնօրենը դիտարկել է նաև Չինաստանի հանդեպ առաջնահերթության հարցում Կովկասի դերի և հնարավորությունների շրջանակը: Իսկ այն, որ ռեգիոնն այդ իմաստով ունի նշանակություն, վկայում է մեկ այլ հանգամանք, առաջին հայացքից զուտ «ճարտարապետական»: Խոսքն այն մասին է, որ Չինաստանը Կովկասում կառուցեց Եվրասիական ռեգիոնում իր չափերով և մեծությամբ երկրորդ դեսպանատունը՝ Ռուսաստանում Չինաստանի դեսպանատնից հետո: Ի դեպ, այդ դեսպանատունը կառուցվել է Երևանում: Ինչպես առիթ եմ ունեցել նշելու բազմիցս, Չինաստանի մեծությամբ այդ դեսպանատունը անկասկած լոկ մեծամոլության վկայություն չէ և այդ իմաստով չինացիները թերևս չունեն այդ բարդույթը:
Խնդիրն այն է, որ Եվրասիական ռեգիոնում մեծությամբ երկրորդ դեսպանատունը Չինաստանը կառուցում է անկասկած ֆունկցիոնալ դիտարկումների և հաշվարկների հիմքով, ինչը նշանակում է, որ Պեկինի համար Կովկասը առնվազն ռազմավարական առաջնահերթությունների որոշակի ՀԱԲ է, որի կենտրոնակայանը ընտրված է Հայաստանը: Ինչու հենց Հայաստանը, առանձին դիտարկման առարկա է, սակայն աներկբա է, որ այստեղ լոկ Հայաստանի նշանակության կամ դերի հարց չէ, այլ ռեգիոնալ ընդգրկման: Միով բանիվ, անկասկած է, որ Կովկասը անխուսափելիորեն նոր «իմաստ» է ստանալու ԱՄՆ կենտրոնական հետախուզական ծառայության նոր առաջնահերթության, նոր գլխավոր ուղղության համատեքստում: Ի դեպ, այդ իմաստով հատկանշական է, որ տարիներ առաջ նաև ԱՄՆ-ն կառուցեց Հայաստանում ֆունկցիոնալ առումով բավականին մեծ մասշտաբի դեսպանության շենք, որը աննախադեպ է ռեգիոնում և ԱՄՆ ամենամեծ դեսպանատների շարքում է: Այդ հանգամանքը սակայն Հայաստանի համար անշուշտ ոգևորության կամ «մտահոգության» հանգամանք չէ, այլ պարզապես զգոնության և ուշադրության, քանի որ մեծ հաշվով Երևանը ուժային այդ կենտրոնների մոտ դիտարկվել է իբրև խոշոր խաղի ռեգիոնալ կառավարման ֆունկցիոնալ «կենտրոնակայան»: Իսկ այստեղ կան թե հնարավորություններ, թե ռիսկեր, որոնց հարաբերակցությունը կախված է զգոն և հետևողական աշխատանքից:
