Ուկրաինական պատերազմի հետևանքով ռուսական ռազմական վերահսկողության տակ հայտնված Զոպորոժիեյի ատոմակայանի շուրջ կրքերը բորբոքվում են: ՄԱԿ անվտանգության խորհուրդը օգոստոսի 11-ին անցկացրեց այդ թեմայով հատուկ նիստ, սակայն ընդհանուր հայտարար եղավ միայն այն հարցում, որ ՄԱԳԱՏԵ-ի պատվիրակություն այցելի ատոմակայան՝ իրավիճակը գնահատելու: Իսկ բուն խնդիրը առաջացել է այն բանից հետո, երբ մի քանի անգամ հրթիռակոծվել է ատոմակայանի տարածքը: Ռուսական կողմը՝ որի վերահսկողության տակ է ատոմակայանը, հայտարարում է, որ այն թիրախավորում են ուկրաինացիները:
Ուկրաինան և Արևմուտքը խոսում են «պատահականության» մասին, ինչին արձագանքել է ՌԴ ԱԽ նախագահի տեղակալ, նախկին վարչապետ և նախկին նախագահ Մեդվեդևը, հայտարարելով. Եթե Ուկրաինան ու Արևմուտքը համարում են, որ ատոմակայանի թիրախավորումը «պատահականություն» է, ապա այդպիսի «պատահականություններ» կարող են լինել նաև Եվրոպայի ատոմակայանների նկատմամբ: Մեդվեդևն ընդհանրապես վերրջին շրջանում ստանձնել է Ռուսաստանի վերնախավի առավել ագրեսիվ և կոշտ «խոսնակի» դեր: Ընդ որում, երբեմն այնքան կոշտ ու ագրեսիվ, որ հարկ է լինում հեռացնել գրառումներն ու ամեն ինչ բարդել հակերների վրա, ինչպես օրինակ Վրաստանի և Ղազախստանի հասցեին սպառնալից գրառման պարագայում:
Մեդվեդևի այդ պարագան իհարկե այլ թեմա է, թերևս ներռուսական վերնախավային հարաբերությունների, իսկ Զապորոժիեյի ատոմակայանի շուրջ ծավալվող իրադարձությունները Եվրոպայում միջուկային աղետի լրջագույն սպառնալիք են: Իհարկե, սա թվում է ծայրահեղ սցենար, սակայն մեծ հարց է, թե արդյո՞ք ներկայիս աշխարհում մնացել են այդպիսիք և շատ թե քիչ իրական լինելու հավանականությամբ չի օժտված ցանկացած սցենար:
Իսկ այստեղ, բնականաբար առաջին հերթին մարդասիրական գերկարևոր խնդրից զատ, կա նաև բավականին վտանգավոր մեկ այլ հանգամանք, որը էական նշանակություն ունի նաև Հայաստանի դիտանկյունից: Կարող է ստեղծվել ռազմա-քաղաքական կոնֆլիկտային իրավիճակներում միջուկային օբյեկտների հանդեպ «տաբուների» խախտման կամ վերացման, «կարմիր գծերի» վերացման նախադեպ: Սա իհարկե չի կարող նշանակել «շղթայական» ընթացք, բայց Կովկասը ևս աշխարհաքաղաքական «օջախային ռեգիոն» է և այստեղ ևս իրադարձությունների ընթացքը բավականին անկանխատեսելի է, իսկ կայունությունը՝ ամենևին էլ ոչ բացարձակորեն երաշխավորված: Իսկ այդպիսի պարագայում, երբ մեծ ջանքեր են պահանջվում ռեգիոնում անվտանգության առանց այդ էլ եղած ռիսկերը կառավարելու և նվազեցնելու, զսպելու համար, խիստ անցանկալի է ռազմա-քաղաքական կոնֆլիկտային իրավիճակներում միջուկային օբյեկտների հանդեպ «կարմիր գծերի» նեղացման որևէ նախադեպ: Ըստ այդմ, շատ կարևոր է, որպեսզի Զապորոժիեյի ատոմակայանի շուրջ ստեղծված վիճակը ստանա արագ և մասնագիտական հանգուցալուծում, դրվելով պատերազմի քաղաքական շերտերից վեր: Դա համաշխարհային անվտանգության հարց է և բոլոր այն սուբյեկտները, որոնք ունենալով խնդրի լուծման իրավասություն և հնարավորություն, դրան չեն մոտենա մարդկության հանդեպ գերագույն պատասխանատվության զգացումով, աներկբայորեն կլինեն համամարդկային ոճրագործներ, անկախ Ուկրաինայի դեմ ՌԴ սանձազերծած պատերազմի հանդեպ իրենց քաղաքական դիրքորոշումներից:
