Թուրքական «Sabah» թերթը հրապարակել է «Թուրանի ճանապարհն է գալիս. թյուրքական պետությունները իրար է միացնելու» վերտառությամբ հոդված, որտեղ անդրադարձել է «Զանգեզուրի միջանցքին»։ Հոդվածագիրը այն անվանում է Թուրանի ճանապարհ:
«Ղարաբաղի հաղթանակով Թուրքիայի և Ասիայի միջև նոր միջանցք է բացվել, որը իրար կկապի 1.1 տրիլիոն դոլարի ՀՆԱ ունեցող թյուրքախոս երկրներին»,-նշում է պարբերականը:
Հայկական կողմն անընդհատ բացառում է Զանգեզուրի միջանցքի մասին բոլոր խոսակցությունները։ Ստամբուլում լույս տեսնող «Ակոս» թերթի հայկական բաժնի խմբագիր Բագրատ Էստուկյանի խոսքով՝ հայկական կողմի այդ պնդումները Թուրքիայում անտեսվում են, ինչպես նաև դրա վերաբերյալ Իրանի հայտարարությունները, թեև ամենաբարձր մակարդակով Իրանը այդ մասին հայտարարություններ է անում:
«Շատ հասկանալի է, որ Թուրանը թուրքերի երազանքն է: 44-օրյա պատերազմի ավարտից հետո ավելի մեծ ախորժակ ունեն, և այս տեսակի պոռոտախոսությունները բնական են։ Անշուշտ այստեղ կարևորը Հայաստանի դիրքորոշումն է, նախկինում էլի ասել եմ, որ միջանցք եզրույթը անընդունելի է որևէ պետության համար։ Միջազգային տրանսպորտի ճանապարհը այլ է, իսկ միջանցքը այլ է։ Տրանսպորտը կօգտագործվի, իսկ այ միջանցքը, այսինքն Հայաստանի հողային ամբողջությունը ճեղքող որևէ հասկացողություն անընդունելի է հայ ժողովրդի համար։ Սա պետք է բարձրաձայնենք բոլոր մակարդակներում, քանի որ միջանցք եզրույթը սպառնալիք է»,-ասաց Էստուկյանը:
Անդրադառնալով հայ-թուրքական դիվանագիտական հարաբերությունների վերականգնմանն ուղղված քայլերին՝ նա նշեց, որ օրերս թուրքական կողմի բանագնաց Քլըչը Կարս գնաց, իսկ Կարսը ընդմիշտ ցանկություն ունի այդ սահմանի բաց լինելուն. «Այստեղ բոլոր փափագում են, որ սահմանը բացվի, Կարսի մեջ առևտուր անեն, և այս ակնկալիքը շատ հասկանալի է: Քլըչի շփումների միայն մի մասը հրապարակվեց, մյուս մասը պարզ չէ, թե ինչ շփումներ է ունեցել։ Կարսը հետաքրքրական ազգաբնակչություն ունեցող քաղաք է, այնտեղ կան՝ թուրքեր, ազերիներ, քրդեր: Այն խառնարան քաղաք է՝ տարբեր հավասարակշռություններով լեցուն, ազգայնական կուսակցությունը այնտեղ մեծ ներուժ ունի»,-ընդգծեց «Ակոսի» հայկական բաժնի խմբագիրը:
Հարցին, թե ի՞նչ նկատի ունի Էրդողանը, երբ հայտարարում է, որ Անկարան Երևանից կոնկրետ քայլեր է ակնկալում, Էստուկյանը պատասխանեց. «Երևանից ինչ քայլեր պետք է ակնկալի, Անկարան իրավունք չունի Երևանից քայլեր ակնկալելու, որովհետև Անկարան ինքը հրաժարվեց դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելուց: Հայաստանը ինչ հստակ քայլ պետք է անի, ինչ պահանջ պետք է ունենա Թուրքիան: Հայաստանը բազմիցս հայտարարել է, որ Հայաստանը Թուրքիայից հողային պահանջ չունի, ուրեմն էլ ինչ պետք է պահանջեն, ինչ հստակ քայլեր են ակնկալում, դրանք դատարկ խոսքեր են»:
Ինչ վերաբերում է Թուրքիայի հայ համայնքի ակնկալիքներին, տրամադրություններին, Էստուկյանն ասաց. «Ոմանց մոտ ոգևորություն կա, բայց հասարակության մեջ նման ոգևորություն չկա: Պոլսահայերն ավելի շատ ցանկանում են, որ Հայաստանի և Թուրքիայի միջև բնականոն հարաբերություններ հաստատվեն, բայց ընդհանուր ոգևորություն գոյություն չունի: Այդ ոգևորությունը կա միայն պատրիարքարանում և Հոգաբարձուների խորհրդի մոտ։ Համայնքը ոգևորովելու մեծ առիթ չունի։ Մյուս կողմից տեսնում ենք, որ եղավ Փաշինյան-Էրդողան հեռախոսազրույց, իրար տոներ շնորհավորեցին, բայց քաղաքական առումով որևէ առաջաընթաց չկա: Փոխարենը թե պատրիարքարանը, թե հիվանդանոցի հոգաբարձուները մեծ ոգևորություն հայտնեցին այդ հանդպման հետ կապված։ Չնայած սա երկու ղեկավարների առաջին շփումներն էին, բայց սա կարևոր հանգրվան է»:
