Ռուսական դպրոցների բացման թեման շարունակավում է արդի մնալ և քաղաքացիներից շատերի դժգոհության պատճառ հանդիսանալ։ Ռուսական դպրոցների թեման ագրեսիվ էքսպանսիայի գործիք է։ Այս մասին խոսելով հարից է առաջանում՝ ինչու 2.5 մլն. հայ բնակչություն ունեցող ՌԴ-ում հայկական ամբողջական ոչ մի դպրոց չկա, իսկ մենք ձեռնամուխ ենք լինում մեր երկրում ռուսական դպրոցներին բացմանը։ Փորձագետների դիտարկմամբ՝ Հայաստանին ռուսական դպրոցներ՝ թե՛ բովանդակայինորեն, թե՛ տեխնիկապես պետք չեն:
«Առաջին լրատվական»-ն այս մասին խոսել է կրթության փորձագետ Արեգ Թադևոսյանի հետ, որի խոսքով՝ շատ ցավալի է, որ ՌԴ-ում ունենալով հայկական բնակչություն չունենք հայկական դպրոցներ․ բոլոր երկրները որոնք գոնե մի փոքր քաղաքակիրթ վիճակում են գտնվում՝ ազգային փոքրամասնությունների համար ապահովում են համապատասխան լեզվով կրթություն․ դա քաղաքակիրթ երկրի դիմագիծն է։ Մեր քաղաքացիներն էլ ապրելով տվայլ երկրում՝ պարտավոր են այդ երկրի պետական լեզուն լավ սովորել, որովհետև տեղի հայկական դպրոցը հաճախելը չի նշանակում, որ փողոցում հարց տան պետք է արդարանալ՝ ասելով, որ ազգային փոքրամասնություն են։ Ռուսաստանը, եթե ուզում է ներկայանա որպես քաղաքակիրթ երկիր՝ պետք է իր ազգային փոքրամասնություններին ուշադրություն դարձնել։
Ինչ վերաբերում է ՀՀ-ում ռուսական դպրոցների բացմանը՝ Թադևոսյանը նշում է, որ պետք է վարվել այնպես, ինչպես յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ երկիր․ մենք էլ պետք է ռուս ազգային փոքրամասնություններին ապահովենք կրթությամբ։ Այս առումով խնդիր չի տեսնում, խնդիրն այլ տեղ է։ Երբ մենք ապրում էինք խորհրդային շրջանում՝ ռուսական դպրոցները ինչ-որ չափով գործիք էին դարձել խորհրդային մշակույթի ստեղծմանը, և ռուսերենի խթանումն արվում էր ի հաշիվ մեր մայր լեզվի՝ հայերենի, որն էլ մեծ սխալ էր։ Մենք կարող ենք ունենալ՝ չինական, անգլիական, ֆրանսիական դպրոցներ, մեր երեխաններն ինչքան լեզու իմանան՝ լավ է, բայց դա չպետք է արվի մեր հայոց լեզվի և ինքնության հաշվին։
