Շուրջ չորս տարվա դադարից հետո Հայաստանի ԶՈւ ներկայացուցիչները մասնակցել են Վրաստանում անցկացվող Սաչխերեի լեռնային պատրաստության դպրոցի վերապատրաստման դասընթացներին։ Վրաստանի պաշտպանության նախարարության տվյալով՝ 3-շաբաթյա դասընթացն իրականացվել է ՆԱՏՕ-ի «Գործընկերություն հանուն խաղաղության» ծրագրի շրջանակում։ Վրացական կողմը հայտնում է, որ վարժանքներին մասնակցել են Վրաստանի, ԱՄՆ–ի, Լեհաստանի, Լատվիայի ու Լիտվայի ԶՈւ ներկայացուցիչները։ Զորավարժությունների ընթացքում զինծառայողները ծանոթացել են հանքարդյունաբերական տեխնիկայի տեխնիկական տվյալներին և շահագործմանը, խորացրել են կոլեկտիվ գոյատևման և տարհանման կազմակերպման հմտությունները, կատարել գետանցման, արգելապատնեշի հաղթահարման ու ժայռից իջնելու վարժություններ։
Վերջին անգամ հայկական կողմը Սաչխերեի դպրոցի դասընթացներին մասնակցել էր 2018 թվականի հունվարին, երբ ՀՀ ԶՈւ ներկայացուցիչների հետ դասընթացում ներգրավված էին նաև Ադրբեջանի, Լիտվայի, Լեհաստանի զինծառայողները։ Հայաստանի և Վրաստանի միջև ռազմական ոլորտում երկկողմ համագործակցության մասին համաձայնագիր է գործում, որն ամեն տարի թարմացվում է։ Միջպետական համագործակցության հիմնական ուղղությունը ռազմավարական պլանավորման, ռազմական կրթության, բժշկության և ռազմական ոստիկանության ոլորտներում փորձի փոխանակումն է։
Ռազմաքաղաքական հարցերով վերլուծաբան Մհեր Հակոբյանի կարծիքով՝ արևմտյան ռազմական մտքի, ռազմական դպրոցի հետ շփումը ներկայիս պայմաններում միշտ դրական է ցանկացած երկրի համար․ «Որովհետև դա առաջադեմ միտքն է,ժամանակակից տեխնոլոգիաներն ու տեխնիկան։Ես դրական եմ համարում այդ հանգամանքը»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Մեր զրուցակիցը համարում է, որ վերջին տարիների ընդմիջումը գուցե քաղաքական պատճառներ ուներ․ «Համենայնդեպս վատ բան չկա, մեր տղաները թող շփվեն արևմտյան ռազմական մտքի հետ ու զարգանան։ Դրանից միայն օգուտ կարող է լինել»։
Մհեր Հակոբյանը նաև նշում է, որ բնականաբար Ռուսաստանը խանդով կվերաբերի այս հանգամանքին, մանավանդ հիմա․ «Եթե կարող ենք ՝ պետք է անենք։ Կրկնում եմ՝ եթե ունենք հնարավորություն, ապա պետք է օգտագործենք, որպեսզի մեր զինվորականները արևտմյան ռազմական մտքի հետ շփվեն։ Դա միանշանակ դրական բան է»,-եզրափակեց նա։
Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանը գտնում է, որ ողջունելի է ցանկացած շփում ու հաղորդակցություն ՆԱՏՕ-ի հետ, որը թույլ կտա Հայաստանի Զինված ուժերի համակարգը ներառել, դիտարկել, հարկ եղած դեպքում ադապտացնել ՆԱՏՕ-ի փորձը անվտանգության և անմիջականորեն նաև պաշտպանության ոլորտում․ «Առավել ևս այսօր, երբ Հայաստանի համար կա կարևորագույն խնդիր՝ տարբերակված քաղաքականություն վարել ռեգիոնալ անվտանգության և ընդհանրապես դիվանագիտության քաղաքական տնտեսության ու այլ հարցերում։ Այս տեսանկյունից իհարկե ողջունելի է այդպիսի քաղաքականության ցանկացած դրսևորում։ Պետք է պարզապես անել առավելագույնը, որպեսզի այդ դրսևորումները, բացի զուտ այդպիսին լինելուց, նաև շատ առարկայական արդյունք ունենան հենց Հայաստանում տարբեր համակարգերի որակական փոփոխության և արդիականացման համար, տվյալ պարագայում բնականաբար նաև հայկական Զինված ուժերում։ Հատկապես մենք գիտենք, որ հայտարարվել է բանակի ռեֆորմացիայի քաղաքականություն և շատ կարևոր է, որ այդ քաղաքականությունն առավելագույնս իրականացվի ու մենք փորձենք ընդգրկել եվրաատլանտյան բևեռի փորձը, որը այսօրվա պաշտպանական համակարգերի պայմաններում անվիճելի առաջատարն է», -«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ինչո՞վ էր պայմանավորված Հայաստանի կողմից 4 տարվա դադարը, հարցին պատասխան, Բադալյանն ասաց․ «Քանի որ դինամիկային չեմ հետևել, կդժվարանամ կոնկրետ գնահատաել, թե որ դեպքում դադարն ինչով է պայմանավորված եղել, բայց նաև այստեղ բնականաբար որևէ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ Հայաստան-ՆԱՏՕ գործակցության ինտենսիվացման կամ խորացման գլխավոր խնդիրը բնականաբար Ռուսաստանն է , Ռուսաստան-ՆԱՏՕ հարաբերության հայտնի իրողությունները։ Ըստ ամենայնի՝ եթե Հայաստանը որևէ պարագայում ձեռնպահ է մնացել մասնակցությունից, այստեղ բնականաբար առանցքային գործոնը կապված է եղել Ռուսաստանի հետ։Պետք է նաև նկատի ունենանք, որ Ռուսաստանի մեծ ազդեցությունն ու դերակատարումը մեզ պարզապես ստիպում են հաշվի նստել նաև Ռուսաստանի մոտեցումների հետ և այդպիսի որոշումներ կայացնելիս, բնական է, որ Հայաստանը պետք է հաշվի առնի Ռուսաստանի վերաբերմունքը և փորձի անել քայլեր այդ վերաբերմունքից եկող ռիսկերը չեզեքացնելու կամ նվազեցնելու համար։ Այսինքն գլխավոր խնդիրն այստեղ հետևյալն է․ Հայաստան-ՆԱՏՕ հարաբերությունները պետք է զարգացնել դիվանագիտական ու քաղաքական այնպիսի հմտությամբ, որ դրանք չբերեն Հայաստան-Ռուսաստան հարաբերության տիրույթում ավելորդ ռիսկերի և ռուսական ավելորդ ագրեսիվ արձագանքների»,-եզրափակեց նա։