Թուրքիայի ԱԳ նախարար Մևլյութ Չավուշօղլուն երեկ Բաքվում կրկին կոչ է արել բացել այսպես կոչված՝ «Զանգեզուրի միջանցքը»։ Այս մասին թուրքական դիվանագիտության ղեկավարը հայտարարել է Ադրբեջանի և Ղազախստանի ԱԳ և տրանսպորտի նախարարների՝ Բաքվում կայացած եռակողմ հանդիպման ընթացքում։
«Մենք վճռականորեն աջակցում ենք Զանգեզուրի միջանցքի բացմանը։ Այն պետք է միմյանց կապի Ադրբեջանի արևմտյան շրջանները և Նախիջևանը։ Մենք ակնկալում ենք, որ դա տեղի կունենա հնարավորինս շուտ», – նշել է Թուրքիայի արտգործնախարարը։
Քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանի կարծիքով՝ ակնհայտ է, որ նման հայտարարությունները չեն տանում դեպի խաղաղության գործընթաց, ընդհակառակը՝ իրավիճակը փակուղային է․ «Այն, ինչ մինչ օրս ներկայացվում էր և ինչը հրապարակվել է՝ հիմք է տալիս ենթադրել, որ միջանցքի մասին ի սկզբանե որևէ մտադրություն չի եղել՝ ո՛չ Ռուսաստանը, ո՛չ Ադրբեջանի, ո՛չ էլ բնականաբար Հայաստանի մոտ։ Եվ հիմա այս հղումն ընդամենը նշանակում է, որ Ադրբեջանը սառեցնում է բանակցությունները խաղաղ պայմանագրի շուրջ։ Այսօր Ադրբեջանն ինքը ձախողում է իր իսկ սկսած գործընթացը»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ մեր զրուցակցի՝ սա կապված է նաև Լավրովի՝ Բաքու կատարած վերջին այցելության և այնտեղ տեղի ունեցած որոշ բանակցությունների հետ։ Հարցին, թե արդյոք տվել են որոշակի երաշխիքներ այս առումով, Ղուկասյանը պատասխանեց․ «Կարծում եմ՝ ոչ։ Ընդամենը նահանջի գործընթաց է սկսվում այդ խաղաղ պայմանագրի կնքման գործընթացի հետ կապված։Ադրբեջանն ի սկզբանե ակնկալում էր, որ այդպիսի պայմանագիրը չպետք է որևէ կապ ունենա Արցախի կարգավիճակի հետ, բայց Բրյուսելում Եվրամիության դիրքորոշումն այն էր, ինչ ունեն Ֆրանսիան ու ԱՄՆ-ն ՝ առ այն, որ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև խաղաղության պայմանագիրը պետք է անպայման ներառի Արցախում բնակիչների համար խաղաղ պայմաններ ստեղծելու, անվտանգության և մյուս հարցերը։ Սա է իմ կարծիքով այն փոփոխությունը, որ տեղի ունեցավ և ինչի մասին վկայում են այն վերջին հայտարարությունները, որ Ադրբեջանը հիմա ինքն է ձախողում կամ փակուղի տանում խաղաղ պայմանագրի շուրջ բանակցությունները»,-եզրափակեց նա։
Քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանը համարում է, որ նմանաբովանդակ հայտարարությունները նոր չեն, դեռ պատերազմից հետո են սկսվել․ «Իհարկե փորձում են ամեն կերպ Հայաստանից ստանալ հնարավոր առավելագույնը։ Դա անում են թե՛ Ադրբեջանը, թե՛ Թուրքիան և թե՛ նաև մեր գործընկերները՝ սկսած Ռուսաստանից, վերջացրած արևմուտքով։ Հայաստանի գործն այստեղ սեփական շահերը ձևակերպելն ու այդ շահերը հետապնդելն է՝ ամեն կերպ դիմակայելը այդ մոտեցումներին։ Եվ այնպես չէ, որ այդ մոտեցումները հստակ ուլտիմատումային տեսք ունեն։ Դրանք ընդամենը ճնշման գործիքներ են, որոնք ճիշտ աշխատանքի դեպքում հնարավոր է չեզոքացնել»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Դիտարկմանը, թե հնարավո՞ր է Հայաստանի վրա պարտադրանքներ լինեն, Ղևոնդյանը պատասխանեց․ «Նայած պարտադրանք ասելով ինչ ենք հասկանում։
Պարտադրանքներ կարող են լինել, օրինակ, աշխարհաքաղաքական կողմնորոշումների մասով, բայց կոնկրետ դետալների առումով՝ ինչպես օրինակ «Զանգեզուրի միջանցքն» է, ես կարծում եմ՝ ավելի շատ կլինեն առաջարկներ և ճնշումներ, որոնք չի կարելի պարտադրանք համարել, որովհետև դրանց չեզոքացումը Հայաստանի համար չի կարելի համարել լուրջ կատակլիզմ։ Պարզապես անհրաժեշտ է դիվանագիտական ճկունություն հանդես բերել, շրջանցել նման մոտեցումները, կարողանալ դիմակայել և հարկ եղած դեպքում նույնիսկ վա-բանկ գնալ և լուրջ սպառնալիքներ տեղալ՝ թե՛ Թուրքիային և թե՛ մեր բոլոր գործընկերներին։ Այնպես չի լինում, որ բոլորի շահերը մեր դեմ լինեն, կան հարթություններ, երբ տարբեր պետություններ ունենում են շահեր և դրանք համըկնում են մեր շահերի հետ։ Պարզապես պետք է այդ շահերը գտնել ու կարողանալ այդ համընկնումն օգտագործելով դիմակայել այսպիսի ճնշումներին ու մատրահրավերներին»,-եզրափակեց նա։