«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Բազմազգ Վրաստան» նախաձեռնության ղեկավար Առնոլդ Ստեփանյանը։
-Պարոն Ստեփանյան, այն բանից հետո, երբ Եվրահանձնաժողովը մերժեց այս պահին Վրաստանին ԵՄ անդամի թեկնածուի կարգավիճակ տալ, Վրաստանում դժգոհության ալիք բարձրացավ։ Տեղի են ունենում բազմահազարանոց ցույցեր և հասարակությունն այդպիսով իր դժգոհությունն է հայտնում։ Ի՞նչ զարգացումներ են հնարավոր, ինչպիսի՞ն է իրավիճակն այս պահին։
–Արդեն տեղի է ունեցել երկու հանրահավաք և կարող ենք ասել, որ երկուսն էլ իրենց մասշտաբներով բավականին մեծ էին։ Առաջին հանրահավաքը հիմնականում քաղհասարակության ներկայացուցիչներն էին կազմակերպել, իսկ երկրորդին արդեն միացան քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչներ։Կարող եմ ասել, որ հանրահավաքի մասնակիցների հիմնական նպատակն է արագացնել այն պրոցեսը,որով Վրաստանը ԵՄ անդամի թեկնածուի կարգավիճակ կստանա։ Ինչպես գիտենք՝ դեկտեմբերին կլինեն բանակցություններ, որի ժամանակ կտրվեն գնահատականներ՝ արդյոք քայլեր արվել են այն պարտավորությունների շուրջ, որոնք Եվրամիությունն առաջ է քաշել թեկնածուի կարգավիճակ ունենալու համար։
Ես կարծում եմ, որ կա որոշակիորեն խեղաթյուրված ինֆորմացիա այն հարցի շուրջ, թե մեզ ինչ է ասում Եվրամիությունը։ Նույնիսկ քաղաքական կամքի առկայության պայմաններում այդ ժամանակահատվածում հնարավոր չի լինի իրականացնել այդ բոլոր պարտավորությունները։ Իմ կարծիքով վեց ամիսն այն ժամկետը չէ, որի ընթացքում պետք է որոշում կայացվի՝ Վրաստանին տալ նման կարգավիճակ, թե ոչ։ Ըստ իս՝ քննարկումնները կձգձգվեն, եթե իհարկե այլ իրադարձություններ տեղի չունենան։
-Հնարավոր՞ է այս ընթացքում Վրաստանում էլ ավելի խորանան հակառուսական տրամադրությունները։
-Հակառուսական տրամադրությունները բավականին ուժեղ են նաև հիմա։ Միանգամայն տրամաբանական է այդ հանգամանքը, քանի որ Վրաստանի տարածքներն օկուպացված են։ Սա որևէ մեկի համար անակնկալ չէ և կրկնում եմ՝ միանգամայն տրամաբանական է։
-Հասարակության մի մասը ստեղծված իրավիճակի համար իշխանություններին է մեղադրում և նշում, որ այլ իշխանության օրոք Վրաստանն արդեն կունենար այդ կարգավիճակը։ Այս մոտեցումները կարո՞ղ են հանգեցնել իշխանությունների հրաժարականին։
-Դա այն պահանջներից մեկն է, որ վերջին հանրահավաքի ժամանակ մասնակիցները ներկայացրեցին իշխանություններին։Հանրահավաքի կազմակերպիչները պահանջեցին ժամանակավոր կառավարության ստեղծում։ Կառավարության մասով հիմնական պահանջը վարչապետի հրաժարականն է։ Ես կարծում եմ սակայն, որ այդ պահանջը չի բավարարվի։ Համենայնդեպս իշխանությունները նման տրամադրվածություն չունեն։ Ավելին՝ եթե մի քանի շաբաթ առաջ կային հայտարարություններ, որ եթե մեզ թեկնածուի կարգավիճակ չտան՝ մենք կնեղանանք, այսինքն որոշակի հպարտ հայտարարություններ էին արվում, այսօր արդեն իշխանության ներկայացուցիչներն այլ բնույթի հայտարարություններ են անում։ Ասում են՝ Վրաստանը կկատարի այն պարտավորությունները, որ Եվրամիությունն է առաջ քաշում։ Իսկ կկատարի, թե ոչ, ես անկեղծ ասած՝ այդքան լավատես չեմ։
-Վրաստանում պաշտոնական մակարդակով նաև հայտարարություններ են հնչում, որ այս որոշման պատճառն Ուկրաինան էր և փաստը, որ Վրաստանը Ռուսաստանի դեմ երկկողմ պատժամիջոցներ չի սահմանել։
-Այո՛, կան նման հայտարարություններ, բայց ես չեմ կարծում, որ պատճառն Ուկրաինան է։ Ուկրաինան մեզ չի օգնել ստանալ այդ կարգավիճակը, բայց նաև չի էլ խանգարել։Սխալ է ասել, որ Ուկրաինան խանգարեց ստանալ այդ կարգավիճակը։ Իշխանությունները նման հայտարարություններ են անում, դուք լավ գիտեք, թե ինչպիսին է երկու երկրների իշխանությունների հարաբերություններն այս պահին՝ այնքան էլ ջերմ չեն։Ուկրաինայի նախագահը դիմեց Վրաստանում հավաքված հանրահավաքի մասնակիցներին ու ասաց, որ Ուկրաինան մաքսիմալ կաջակցի, որ Վրաստանը ստանա այդ կարգավիճակը, նաև կնպաստի, որ հետ վերադարձվեն Աբխազիան ու Հարավային Օսիան։Ի դեպ՝ վերջինի մասով Ուկրաինայից առաջին նման հայտարարությունը հնչեց, դա աննախադեպ էր։ Ուկրաինայի իշխանությունները շատ հետաքրքիր կապեր ունեն Վրաստանի որոշ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի հետ, իսկ իշխանությունների հետ՝ պատերազմի սկզբից երկխոսությունը չստացվեց։Ես կարող եմ ասել, որ Ուկրաինայի քաղաքական էլիտայի վրա մեծապես ազդում է Վրաստանի նախկին իշխանությունը, և հասկանալի է թե երկխոսությունն ինչու չստացվեց և ռեգրես ապրեց այն աստիճան, որ նման դիվանագիտական սկանդալ բռնկվեց, դեսպանն էլ Վրաստանից հետ կանչվեց։
Բայց ես համոզված եմ, որ Ուկրաինայի իշխանությունները չեն խանգարել, որ Վրաստանը ԵՄ անդամի թեկնածուի կարգավիճակ ստանա։ Բոլոր իշխանությունները ժամանակավոր են, բայց ժողովուրդը մնում է իր տեղում։ Ուկրաինան ու Վրաստանը ոչ միայն եղբայրական ժողովուրդներ են, այլ ռազմավարական դաշնակիցներ՝ երկար դարերի համար։ Կարծում եմ, որ աշխարհաքաղաքական որոշումները էմոցիոնալ ֆոնի վրա չեն կայացվում, դա լուրջ քաղաքական գործիչների քայլ չէ։
