ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը Բաքվում իր գործընկեր Բայրամովի հետ հանդիպումից հետո հայտարարել է, որ Մինսկի խմբի համանախագահությունը գործունեությունը դադարեցրել է ԱՄՆ ու Ֆրանսիայի պատճառով: Լավրովը դեռ ապրիլի սկզբին հայտարարել էր, որ Վաշինգոնն ու Փարիզն Ուկրաինայի պատերազմի պատճառով հրաժարվում են համանախագահության ձևաչափում Մոսկվայի հետ աշխատանքից: լավրովի այդ հայտարարությունից հետո գրեթե եռամսյա լռություն էր, որին հաջորդեց օրերս Երևանում ԱՄՆ պետքատուղարի Եվրոպայի ու Եվրասիայի հարցերի օգնական Կարեն Դոնֆրիդի հայտարարությունը, թե ԱՄՆ պատրաստ է աշխատել համանախագահության ձևաչափով, այդ թվում Ռուսաստանի հետ գործակցված: Մոսկվան սակայն արձագանքում է փաստացի մերժումով, ինչը սակայն միարժեք գնահատելի իրավիճակ չէ:
Ընդունելով Վաշինգտոնի ակնարկը, Ռուսաստանը թերևս փորձում է դրա շուրջ կառուցել քաղաքական սակարկություն և սահմանել բարձր գին, օրինակ այն, որ համանախագահության ձևաչափով ամրագրվի Ռուսաստանի հատուկ դերը՝ կովկասյան իրավիճակը կառավարելու հարցում: Վաշինգտոնը կհամաձայնի՞ դրան, թե ոչ, սա մյուս հարցն է, սակայն Կարեն Դոնֆրիդի հայտարարությանը «անհամաձայնությամբ» պատասխանելով, Մոսկվան առնվազն փորձում է ձևավորել սակարկության դաշտը, այդ թվում իհարկե օգտագործելով նաև Բաքու այցը: Այդ իմաստով, Բաքվում ՌԴ արտգործնախարարը հնչեցրել է հայտարարությունը, որ նույնպես շատ ուշագրավ է թեմայի համատեքստում:
Հարցին, թե արդյո՞ք Մոսկվան համաձայն է Մինսկի խմբի գործունեության ավարտի մասին Ալիևի հայտարարությանը, Լավրովը պատասխանել է. «Մենք սկզբունքորեն չենք քննարկել Մինսկի խումբը որպես այդպիսին, քանի որ այն դադարեցրել է իր գործունեությունը ամերիկացի և ֆրանսիացի մասնակիցների նախաձեռնությամբ, բայց, իհարկե, քննարկել ենք հետկոնֆլիկտային կարգավորման գործընթացները, որոնց հիմքում են Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների երեք եռակողմ հայտարարությունները»: Լավրովը փաստացի ակնարկում է հետևյալը՝ Ալիևը շատ փոքր է, որպեսզի Մոսկվան Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափի հարցը քննարկի Ալիևի հետ: Ռուսաստանն այդ հարցը դիտարկում է Վաշինգտոն-Մոսկվա քննարկման տիրույթում, հարցն այդ տրամաչափի է: Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափը աշխարհաքաղաքական նշանակության ձևաչափ է, այլ ոչ թե լոկ արցախյան կոնֆլիկտի կարգավորման կամ կառավարման մեխանիզմ:
Ձևաչափը, որ աչքի է ընկնում իր բացառիկությամբ, գործնականում ստեղծվել է արցախյան հարցի առիթով, սակայն՝ հետխորհրդային աշխարհակարգից բխող ավելի լայն պատճառներով: Հետևաբար, հենց այդ ավելի լայն մասշտաբում էլ կորոշվի համանախագահության ճակատագիրը, ինչի համար էլ թե Մոսկվան, թե Վաշինգտոնը չեն շտապում հայտարարել այդ ձևաչափի աննդառնալի կորստի մասին: Իսկ Ադրբեջանի նախագահը, որ այժմ փորձում է օգտվել Վաշինգտոն-Մոսկվա կոնֆլիկտից, հարկադրված է լինելու ենթարկվել այդ տիրույթում որևէ նոր համաձայնության, ինչպես 2021 թվականի սեպտեմբերին և նոյեմբերին, երբ 44-օրյա պատերազմից հետո համանախագահներին՝ «Ձեզ ոչ ոք չի հրավիրել այստեղ» ասող Ալիևը ստիպված էր իր արտգործնախարարին գործուղել Նյու Յորք և Փարիզ՝ համանախագահության ձևաչափի ներքո Հայաստանի արտգործնախարարի հետ հանդիպումների համար: