«Դուք ենթադրեցիք, որ այդ համատեքստում ԱՄՆ-ը դադարեցրել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության գործընթացը։ Դա ճշգրիտ չէ։ ԱՄՆ-ը շարունակում է ասել, որ մենք աջակցում ենք Մինսկի խմբի համանախագահության գործընթացին: Մենք շարունակում ենք հավատալ, որ դա շատ կարևոր ձևաչափ է հատկապես Լեռնային Ղարաբաղի հարցում։ Եվ կարևոր է, որ մենք տարբեր ձևաչափեր պահպանենք՝ փորձելով առաջ տանել խաղաղությունը: Եվ մենք կշարունակենք դա անել առաջիկայում», Երևանում հայտարարել է ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի ու Եվրասիայի հարցերի օգնական Կարեն Դոնֆրիդը, որը ռեգիոնալ այցով գտնվում էր Կովկասում, եղել էր Բաքվում, Թբիլիսիում, հետո ժամանել Երևան:
Դոնֆրիդը Մինսկի խմբի համանախագահության մասին այդ հայտարարությունն արել է ի պատասխան Ազատություն ռադիոկայանի հարցի, որը վերաբերել է ուկրաինական պատերազմից հետո ՌԴ հետ համանախագահության ձևաչափի աշխատանքից հրաժարվելու մասին ՌԴ արտգործնախարար Լավրովի հայտնի հայտարարությանը: Փաստորեն, ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալը Երևանում հայտարարում է, որ Լավրովը ճիշտ չէ՝ իրենք չեն հրաժարվում աշխատել Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափում: Ավելին, լրագրողի ճշտող հարցին՝ գործակցելով Ռուսաստանի հե՞տ, ԱՄՆ բարձրաստիճան դիվանագետը պատասխանում է բավականին հստակ. «Այո՛։ Ռուսաստանը Մինսկի խմբի համանախագահ է: Այնպես որ, այո՛: Ֆրանսիան, ԱՄՆ-ը և Ռուսաստանը կշարունակեն այդ ձևաչափը»: Սա անշուշտ կարևոր հայտարարություն է, որը մի կողմից պատասխանելով որոշ հարցերի, մյուս կողմից իհարկե առաջացնում է նոր հարցեր: Մասնավորապես, եթե ԱՄՆ չի հրաժարվել համանախագահության ձևաչափում աշխատել ՌԴ հետ, ապա այդ դեպքում ինչու՞ էր այդ մասին հայտարարում Լավրովը և ինչու՞ էր ուշանում ԱՄՆ հակադարձումը կամ այսպես ասած հերքումը: Ավելին, հետագա գործողությունները ցույց տվեցին, որ համանախագահները իսկապես չունեն միասին աշխատելու մտադրություն և գործում են առանձին:
Իրավիճա՞կ է փոխվել կամ փոխվում և արդյո՞ք Միացյալ Նահանգների պետքարտուղարը Երևանից՝ ռեգիոնալ այցի արդյունքում որևէ առաջարկ է անում Ռուսաստանին, համանախագահության ձևաչափով աշխատանքը վերսկսելու համար: Թե՞ Լավրովը փորձում էր համանախագահության հանդեպ Ռուսաստանի հետաքրքրության ու շահագրգռության բացակայությունը մատուցել այնպես, որ պատասխանատվությունը մնա ԱՄՆ և Ֆրանսիայի վրա: Բոլոր դեպքերում, պետք է նկատել նաև, որ համանախագահության ձևաչափում աշխատելու մասին ամերիկացի դիվանագետի հայտարարությունը դեռ պետք է ստանա գործնական դրսևորում, և քանի դեռ այն չկա, հայտարարությունը կարող է պարզապես նշանակել, որ ձևաչափը պահպանում են և այդ հարցում կա ընդհանուր հետաքրքրություն, սակայն անմիջական աշխատանք այդ ձևաչափում՝ որևէ մեկը չի գտնում նպատակահարմար: Եվ արդյո՞ք դրանից չէ, որ փորձում է օգտվել Իլհամ Ալիևն ու հայտարարել, թե Մինսկի խումբ չկա և չկա համանախագահության անհրաժեշտություն, որովհետև ինքը լուծել է հարցը: Նաև այդ առումով է իհարկե կարևոր, որ ԱՄՆ բարձրաստիճան դիվանագետը Երևանում հայտարարում է հակամարտության կարգավորված չլինելու և համանախագահի կարգավիճակում կարգավորման հասնելու ԱՄՆ հանձնառու լինելու մասին: Բայց, վերստին, դրանք լինելով իհարկե կարևոր հայտարարություններ, ներկայիս տուրբուլենտ և անկանխատեսելի միջազգային իրադրության պայմաններում շատ քիչ են՝ իրավիճակի ստույգ գնահատման կամ ամբողջական դիտարկման լիարժեք ելակետ ընկալվելու համար: Չափումը պետք է կատարվի ըստ աշխատանքի, հետևաբար պետք է սպասել, թե երբ կլինի կոնկրետ համատեղ աշխատանքի նախաձեռնություն և որտեղից կլինի այն: Ի վերջո, ձևաչափից չհրաժարվելն ու համատեղ աշխատանքի պատրաստ լինելը դեռևս տարբեր բաներ են, թեև չհրաժարվելն անշուշտ կարևոր բան է:
