Ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային թիմի անհաջող ելույթների ֆոնին կարծես երկրորդ պլան է մղվել Հայաստանի երիտասարդական հավաքականը, որն ավարտվեց ելույթը 2023 թվականի Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում։ Հունիսին Ռաֆայել Նազարյանի գլխավորած թիմը անցկացրեց 3 հանդիպում կրելով նույնքան պարտություն։ Եվ այսպես, հունիսի 2-ին իր նշանակությամբ Հայաստանի երկրորդ հավաքականը Սկոպյեում 3։1 հաշվով զիջեց Հյուսիսային Մակեդոնիային։ Հունիսի 6-ին մեր հավաքականը Երևանում 1։4 հաշվով պարտվեց Ֆրանսիային և վերջապես, հունիսի 12-ին սեփական հարկի տակ 0։2 հաշվով խաղը տանուլ տվեցինք Ուկրաինային։ Սա Ռաֆայել Նազարյանի 8-րդ անընդմեջ պարտությունն էր ընտրական շրջափուլում։ Անցկացնելով 10 հանդիպում այս մասնագետը կրեց 9 պարտություն։ Միակ հաղթանակը Հայաստանի հավաքականը տարել է անցյալ տարվա սեպտեմբերին Երևանում 2։0 հաշվով առավելության հասնելով Ֆարերյան Կղզիների հավաքականի նկատմամբ։ Ի դեպ, գաճաճ պետության հավաքականին Նազարյանը «հաջողացրել» էր պարտվել։ Արատագնա խաղում մերոնք զիջել էին նույն 2։0 հաշվով։ Ինչու ենք պարտության դիմաց նշում Ռաֆայել Նազարյանի անունը։
Այն պարզ պատճառով, որ հենց նա է հողին հավասարացրել երիտասարդական թիմը։ Նա է տապալման գլխավոր պատասխանատուն։ Ի՞նչ է նշանակում պարտվել 8 խաղում անընդմեջ, ի՞նչպես կարելի էր կոտրել մատաղ սերնդի ոգին ու ողնաշարը։ Այսքանից հետո Նազարյանը կարծես մտադրություն չունի հրաժարական տալ և ներղություն խնդրել երկրպագուներից մեր երկիրը ֆուտբոլային հարթակում խայտառակելու համար։ Նշենք, որ Ռաֆայել Նազարյանը գլխավորում է նաև Հայաստանի բաձրագույն լիգան ներկայացնող ԲԿՄԱ ֆուտբոլային ակումբը, որտեղ ելույթ ունեցող ֆուտբոլիստները կազմում են երիտասարդական հավաքականի կորիզը։ Այսինքն ընտրական մրցաշարում ավելի խաղացված թիմ քան Հայաստանի երիտասարդական հավաքականն է դժվար է գտնել։ Ժամանակին խոսում էինք, որ մեր երիտասարդները հնարավորություն չեն ստանում իրենց թիմերում խաղալու և չունեն խաղային պրակտիկա։ Այսօր նրանք խաղում են բարձրագույն խմբում, խաղում են միասին և կես բառից հասկանում են իրար։ ԲԿՄԱ-երիտասարդական կապի ստեղծումը ՀՖՖ-ի լավագույն քայլերից մեկը կարելի է համարել, բայց․․․։ Ստեղծելով այդ կապը ֆուտբոլի ֆեդերացիան ձախողվել է մի կարևոր հարցում։ Մեր ֆուտբոլի կարևորագույն հանգույցը վստահելով Ռաֆայել Նազարյանին։ Մեր հետաքննող գործընկերներին կխնդրեինք բացահայտել թե ինչ սկզբունքով և ինչպես են երիտասարդ ֆուտբոլիստներն տարկետում ստանում և հայտնվում բանակի մարզական վաշտում։ Հետաքրքիր է իմանալ ում և ինչպես է ընտրում Ռաֆայել Նազարյանը։ Տիրող պատկերն իսկապես կատաստրոֆիկ է։ Չմոռանանք, որ Նազարյանը ԲԿՄԱ-ն և երիտասարդականը գլխավորելուց զատ զբաղեցնում էր նաև ՀՖՖ-ի տեխնիկական տնօրենի պաշտոնը։ Այսինքն ՀՖՖ-ն ստեղծել էր ֆուտբոլային Նապոլեոնի մի կերպար, որը պետք է միանգամից 4-5 ֆրոնտում շենացներ մեր ֆուտբոլը։ Հիշեցնենք, որ տեխնիկական տնօրենի գործառույթների մեջ է մտնում նաև բոլոր հավաքականների համակարգումը։ Թե ինչու էր Նապոլեոնի կերպարում ընտրվել հենց Նազարյանը դժվար է ասել։
Արդյունք եղավ այն, որ տապալվեցին բոլոր հավաքականները։ Ազգային թիմում ելույթ ունեցած և ոչ մի երիտսարդ ֆուտբոլիստ աչքի չընկավ։ Վահան Բիչախչյանն այո, երիտասարդական հավաքականից է տեղափոխվել ազգային, բայց նա Գյմումրիի ֆուտբոլի սան է և բարեբախտաբար չի անցել Նազարյանի «շկոլան»։ Ռաֆայել Նազարյանի ցույց տված արդյունքների մասին բազմիցս ենք խոսել։ Բազմից ենք ՀՖՖ-ի ղեկավարությանը նախազգուշացրել, որ Նազարյանը կործանելու է հավաքականը, բայց․․․։ 2021 թվականի վերջին ՀՖՖ-ն Նազարյանին առաջադրել էր, որպես տարվա լավագույն մարզչի թեկնածու։ Տեղի ունեցածը ոչ մի կերպ չի տեղավորվում բանական մարդու տրամաբանության մեջ։ Մինչև 2021 թվականի դեկտեմբերը Նազարյանի գլխավորությամբ Հայաստանի երիտասարդական հավաքականը խայտառակ ելույթներից հետո Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում 6 խաղից հետո 3 միավորով եզրափակում էր մրցաշարային աղյուսակը։ Նազարյանի գլխավորությամբ Հայաստանի երկրորդ հավաքականն պարտվել էր Ֆարերյան Կղզիներին, Երևանում 1։4 հաշվով զիջել էր Սերբիային, զիջել էր այդ պահին խմբի ենտապահ Հյուսիսային Մակեդոնիային։
Նազարյանի գլխավորությամ Հայաստանի երիտասարդական թիմը ընտրական փուլում գերխայտառակ 7։0 հաշվով պարտվել էր Ֆրանսիային։ Նազարյանի գլխավորությամբ ԲԿՄԱ-ն 6 միավորով եզրափակում էր Հայաստանի Պրեմիեր լիգայի մրցաշարային աղյուսակը։ Այսքանից հետո արդյունքների առումով Հայաստանի ամենավատ մարզչին պաշտոնանկ անելու փոխարեն ՀՖՖ-ն նրան առաջադրել էր լավագույն մարզչի թեկնածու։ Տեղի ունեցածը ոչ այլ ինչ էր քան թքել ֆուտբոլային հասարակության վրա։ Եթե Նազարյանի պես անհաջողակ մասնագետը տեղ էր գտել լավագույնների թեկնածուների ցուցակում հայկական ֆուտբոլի ապագայի մասին խոսելն անիմաստ ենք համարում։
