Խորհրդարանական ընդդիմության արտախորհրդարանական շարժման խոսնակ Իշխան Սաղաթելյանը հայտարարել է, որ հունիսի 9-ի առավոտյան 9-ին հավաքվում են Ֆրանսիայի հրապարակում՝ ՌԴ արտգործնախարար Լավրովին ասելու համար, որ «փակ դռների հետևում» բանակցող Նիկոլ Փաշինյանը չի ներկայացնում հայ ժողովրդին և նրա շահերն ու օրակարգը և չունի մանդատ: Ընդդիմությունն ընտրել է ՌԴ արտգործնախարար Լավրովին դիմավորելու բավականին օրիգինալ ձև, և ընդ որում՝ անակնկալ: Իսկ անակնկալն այն է, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը փաստորեն հայտարարում է, որ թե ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը, թե ՌԴ փոխվարչապետ Օվերչուկը, թե անձամբ ՌԴ նախագահ Պուտինը՝ «փակ դռների հետևում» բանակցում են ընդդեմ հայ ժողովրդի, արդեն տևական ժամանակ:
Բանն այն է, որ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը «փակ դռների հետևում» բանակցում է նույն Լավրովի, Օվերչուկի, և վերջապես՝ Պուտինի հետ, որի հետ հանդիպել է մի քանի անգամ՝ այդ թվում Փաշինյան-Պուտին-Ալիև եռակողմ ձևաչափով, քննարկել հայ-ադրբեջանական հակամարտության, արցախյան հարցի կարգավորման տարբերակներ, ապրիլի 19-ին օրինակ արել համատեղ հայտարարություն, որում նշվել է Լեռնային Ղարաբաղի հարցի կարգավորման անհրաժեշտությունը, նշվել է Մինսկի խմբի համանախագահության փորձի և հնարավորությունների կիրառման անհրաժեշտությունը: Փաստորեն ստացվում է, որ այդ ամենը «փակ դռների հետևում» տեղի ունեցող գործընթաց է, որը կապ չունի հայ ժողովրդի շահերի հետ: Ու, քանի որ Նիկոլ Փաշինյանը այդ գործընթացում մենակ չէ, այլ, ինչպես նկատեցինք՝ ՌԴ քաղաքական ղեկավարության հետ, ստացվում է, որ Հայաստանի խորհրդարանական ընդդիմությունը ՌԴ քաղաքական ղեկավարությանը և անձամբ նախագահ Պուտինին մեղադրում է հայ ժողովրդի շահերի և օրակարգի դեմ գործելու համար:
Սա իսկապես անակնկալ է, որովհետև քչերը կսպասեին, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը կհամարձակվեր այդպիսի գործնականում բաց ու թափանցիկ մեղադրանք հնչեցնել Պուտինի և Լավրովի հասցեին: Իսկ, եթե այդուհանդերձ դա մեղադրանք չէ, ապա այդ դեպքում պարզապես ստացվում է, որ Հայաստանի ընդդիմությունը ՌԴ նախագահին և արտգործնախարարին հղում է մեկ այլ ազդակ, այն է՝ պարտադրեք Նիկոլ Փաշինյանին ձեզ համար ցանկալին, իսկ մենք կապահովենք, որ դրա համար պատասխանատվությունը լինի ոչ թե ՌԴ, այլ Նիկոլ Փաշինյանի վրա: Եթե Լավրովին «դիմավորելու» տրամաբանության տողատակում դա է, ոչ թե մեղադրանքը ՌԴ հասցեին, ապա ըստ երևույթին ակնկալիքն էլ այն է, որ Մոսկվան ի վերջո այդ հարցերն էլ լուծելուց և իր համար ցանկալին պատերազմում ստանալուց հետո նաև դիվանագիտական-քաղաքական գործընթացում ապահովելով, ի վերջո վարձահատույց կլինի և կօգնի խորհրդարանական ընդդիմությանը գալ իշխանության: Շատ դժվար է դիտարկել Լավրովին դիմավորելու «պլանի» որևէ այլ մոտիվ՝ կամ-կամ: Երրորդ տարբերակն այն կլիներ, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը ուղիղ, բաց տեքստով հայտարարեր՝ զուգորդված բողոքի ակցիայով, որ չի ճանաչում և մերժում է ՌԴ միջնորդությամբ եռակողմ գործընթացի որևէ պայմանավորվածություն և իշխանություն լինելու պարագայում առաջին գործը համարելու է այդ պայմանավորվածությունները չեղարկելը, իսկ մինչ այդ՝ դրանց ամեն գնով խանգարելը: Դա կլիներ քաղաքականություն, այլապես ստացվում է, որ առավոտյան Ֆրանսիայի հրապարակում հավաքվելու են Ռուսաստանին քարտ-բլանշ տալու համար:
