«Այս պահին մենք ունենք շուրջ 300 ուսումնասիրություն, 20 ուսումնասիրություն ավարտվել է, այսինքն՝ 20 անձանց գույքը արգելադրվել է, և ունենք 9 հայցադիմում, որոնք ներկայացվել են դատարան, որոնցից 8-ը դատարանի կողմից արդեն ընդունվել են վարույթ: Ընդհանուր շուրջ 330 գործերի մասով 9 հայցադիմումներով խոսքը շուրջ 43 մլրդ դրամի մասին է: Այս գումարում ներառված չէ անձանց մասնակցությունը իրավաբանական անձանցում, և գտնում ենք, որ իրավաբանական անձանց արժեքների գնահատումը նաև էականորեն կմեծացնի այս թիվը՝ հասցնելով շուրջ 60 մլրդ-ի: Խոսքը ընդամենը 9 հայցադիմումի մասին է»: Այդ հայտարարությունը վերաբերում է ապօրինի սեփականության խնդրին, իսկ հայտարարության հեղինակը գլխավոր դատախազի տեղակալ Սրբուհի Գալյանն է, որը զբաղվում է ապօրինի գույքի բռնագանձման գործընթացի համակարգմամբ:
Գալյանը պատասխանել է խորհրդարանի պատգամավորների հարցերին, նրանց ներկայացնելով ապօրինի գույքի բռնագանձման մասին օրենքում խստացումներ անելու նախագիծը: Պետությանը մոտ 60 միլիարդ դրամի վնաս՝ ընդամենը 9 գործի պայմաններում, երբ գործերը, ինչպես նշել է Գալյանը՝ հարյուրավոր են: Հիմա, դիցուք պատկերացնենք, թե օրինակ այդ 60 միլիարդ դրամով ինչպիսի ամրաշինական , ինժեներական աշխատանք կարող էր կատարվել Արցախի պաշտպանական համակարգում: Այսօր, աշխարհում իր հզորությամբ եւ սպառազինությամբ երկրորդը համարվող ռուսական բանակը արդեն ամիսներ շարունակ չի կարողանում իր ծրագրերին համաձայն հաղթահարել թվաքանակով եւ սպառազինությամբ էապես զիջող ուկրաինական բանակի դիմադրությունը ոչ միայն այն պատճառով, որ Ուկրաինան ստանում է ռազմական օգնություն Արեւմուտքից, այլ նաեււ այն պատճառով, որ Ուկրաինան անցնող ութ տարիների ընթացքում դե ֆակտո ՌԴ հետ շփման գիծը գործնականում վերածել է պաշտպանական ամրոցի: Ու այդ ամրոցը հաղթահարելու մեծ խնդիրներ է ունենում իր ռազմական ներուժով աշխարհի ամենահագեցած բանակներից մեկը համարվող ռուսական բանակը: Ինչպիսի՞ առաջնագիծ էր Արցախում: Դրա «բացահայտումը» եղավ ամենեւին ոչ 44-օրյա պատերազմի ընթացքում:
Դրա բացահայտումը եղավ դեռեւս 4-օրյա պատերազմի ընթացքում, ինչից հետո միայն կատարվեցին որոշակի աշխատանքներ առաջնագիծը ժամանակակից մարտահրավերներին շատ, թե քիչ համապատասխանեցնելու համար, թեեւ կատարված աշխատանքը բացարձակկապես չուներ այն ծավալը, ինչ անհրաժեշտ էր Ադրբեջանի կուտակած սպառազինական ներուժին համարժեք դիմակայելու համար: Դրա փոխարեն, Հայաստանում իրականացվում էր պետական կառավարման համակարգի աստիճանակարգում վերից վար տեղավորված տարաբնույթ պաշտոնյաների «գույքային ամրության», ամուր բարեկեցության «աշխատանքներ»: Այսօր այդ համակարգը զբաղված է «քաղաքացիական անհնազանդության» աշխատանքով, Երեւանի փողոցներում, խոսելով Արցախի անունից, այն Արցախի, որի դիմադրունակությունը տարիներ շարունակ վերածել էին սեփական բարեկեցության:
