Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը տարածել է հայտարարությունը, որով դարձյալ հերքել է ադրբեջանական ՊՆ տարածած տեղեկությունը, թե հայկական ուժերը գնդակոծել են Քելբաջարի շրջանի ադրբեջանական դիրքերը: Ադրբեջանի ՊՆ-ն արդեն մի քանի շաբաթ է, ինչ որոշակի պարբերականությամբ տարածում է այդօրինակ տեղեկություն, ինչը հետո հերքում է Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը: Ադրբեջանական այդ տեղեկությունները Հայաստանում հանրային մակարդակում դիտարկվում է ինչ-որ սադրանքի նախապատրաստական գործողություն, երբ ադրբեջանցիները հետևողական տարածում են, թե իբր հայկական ուժերը խախտում են հրադադարը, որպեսզի այդպիսով ստեղծեն իրենց սադրանքների հող:
Գործնականում սակայն, այստեղ իհարկե «կորելացիոն» կապը այսպես ասած անխախտ կամ անբեկանելի չէ, հատկապես այն պարագայում, երբ շատ են եղել սադրանքներ, որոնց բոլորովին էլ չի նախորդել այսպես ասած տեղեկատվական համանման արշավ: Ասել կուզի, Բաքվի համար սադրանքներից առաջ ամենևին էլ մեծ անհրաժեշտություն չէ դրա «հողը նախապատրաստելը, հատկապես մի իրադրության պայմաններում, երբ ընդհանրապես աշխարհաքաղաքական իրավիճակն է ինքնին պարարտ հող որևէ ռազմական սադրանքի համար: Եվ, ի վերջո, խոշոր խաղացողները ունեն իրադրության դիտարկման իրենց տեխնոլոգիական և ռազմա-քաղաքական կարողությունները, ըստ այդմ խաբել նրանց տեղեկատվական արշավով, այն էլ մի քանի շաբաթ շարունակվող, թերևս միամտություն է կամ մոլորություն:
Ըստ այդմ, մեծ է հավանականությունը, որ Բաքուն պարզապես փորձում է խաղալ հենց հոգեբանական դաշտում, ներկայիս ակտիվ դիվանագիտական փուլում հայկական կողմին ձգտելով պահել լարվածության և որոշակի տագնապի ռեժիմում: Սա բոլորովին չի բացառում սադրանքի ռիսկը կամ հավանականությունը, սակայն, կրկնեմ՝ եթե անգամ Ադրբեջանը ամիսներ շարունակ որևէ տող չի գրում իբրև թե հայկական զինուժի գնդակոծության մասին, դա ամենևին չի նշանակում, թե ադրբեջանական սադրանքի ռիսկը դույզն իսկ ցածր է: Ըստ այդմ, անկախ Ադրբեջանի տեղեկատվական գործողություններից, Հայաստանի համար առանցքային և անբեկանելի խնդիր է սահմանին սադրանք բացառելու կամ կանխելու հարցում գործադրել թե պաշտպանական, թե դիվանագիտական-քաղաքական առավելագույն ջանք, միաժամանակ այդ կերպ նաև հակազդելով, տեղի չտալով Ադրբեջանի այն հոգեբանական գրոհներին, որ Բաքուն իրականացնում է տեղեկատվական դաշտում, ձգտելով գուցե օգտագործել նաև Հայաստանի ներքաղաքական դաշտում այն աղմկոտ պահը, որ ստեղծել է խորհրդարանական ընդդիմությունը:
