ՌԴ նախագահ Պուտինը ՀԱՊԿ մոսկովյան Վեհաժողովում հայտարարել է, որ առաջարկում է կազմակերպության դիտորդի կարգավիճակ տալ մեկ այլ կազմակերպության՝ ԱՊՀ-ին: Պուտինը հայտարարել է ՀԱՊԿ շրջանակում այդ հարցի քննարկման մասին: Պուտինի այդ առաջարկը հայաստանյան դիտանկյունից առաջին հերթին ուշադրության է արժանանում մի պարզ հանգամանքով՝ ԱՊՀ անդամ է նաև Ադրբեջանը, և, եթե ԱՊՀ ստանում է ՀԱՊԿ դիտորդի կարգավիճակ, ապա դա նշանակում է, որ ՀԱՊԿ դիտորդի կարգավիճակ է ստանում նաև Ադրբեջանը: Իհարկե այդ առնչությամբ նախ հարց է առաջանում, թե ինչպե՞ս է այդ առաջարկին վերաբերում Բաքուն: Պուտինը Բաքվի հետ քննարկե՞լ է ԱՊՀ-ն ՀԱՊՊԿ դիտորդ կազմակերպություն դարձնելու մասին առաջարկը, որ այն ներկայացնում է ՀԱՊԿ երկրներին:
Հատկանշական է, որ Պուտինի առաջարկը հնչում է Դուշանբեում ԱՊՀ արտգործնախարարների հանդիպումից հետո, որի ընթացքում ՌԴ արտաքին գործերի նախարար Լավրովը հանդիպել է Ադրբեջանի արտգործնախարար Բայրամովին: Եղել է նաև Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների եռակողմ հանդիպում: Դրանց մասին պաշտոնական հաղորդագրություններում որևէ կերպ չի խոսվում ՀԱՊԿ-ԱՊՀ թեմայի մասին, հաղորդագրությունները հայ-ադրբեջանական կարգավորման, խաղաղության պայմանագրի շուրջ բանակցության կազմակերպման հնարավորության և հեռանկարների, եռակողմ պայմանավորվածությունների կատարման ընթացքի մասին են: Բայց, դա բացառու՞մ է, որ թեման այդուհանդերձ կարող է քննարկված լինել արտգործնախարարների մակարդակով և միայն որոշակի համաձայնություններից հետո Պուտինի մակարդակով ներկայացվել ՀԱՊԿ անդամների քննարկման: Պետք է նկատել, որ, եթե հարցը բարձրացվվում է ՀԱՊԿ Վեհաժողովում, առավել ևս ՌԴ նախագահի մակարդակով, ուրեմն այն մշակված է բավականաչափ: Ըստ այդմ այստեղ առաջանում է Հայաստանի վերաբերմունքի հարցը: Ինչպես է այդ հանգամանքին վերաբերում Երևանը, առավել ևս այն գնահատականի և դիտողության ֆոնին, որ հայ-ադրբեջանական սահմանի հայտնի իրադարձությունների՝ ադրբեջանական զինուժի Հայաստանի տարածք ներխուժման դեպքերի առնչությամբ ՀԱՊԿ դիրքորոշման մասով հնչեցրել է Հայաստանի վարչապետը Վեհաժողովի իր ելույթում:
Նիկոլ Փաշինյանն ինչպես արդեն հայտնի է, հայտարարել է, որ ՀԱՊԿ արձագանքը չի եղել այն, ինչ կազմակերպությունից ակնկալել է Երևանը: Այդ պարագայում չափազանց բարդ է պատկերացնել, թե ինչ պայմանով է Երևանը համաձայնելու ԱՊՀ-ին, ասել կուզի նաև Ադրբեջանին ՀԱՊԿ դիտորդի կարգավիճակ տալու ՌԴ նախագահ Պուտինի առաջարկին: Իսկ առաջարկը գործնականում կարող է վերաբերել թերևս հենց երկու պետության՝ Ադրբեջանին և Ուզբեկստանին, որովհետև ԱՊՀ մյուս անդամները նաև ՀԱՊԿ անդամ են: Կա իհարկե Մոլդովան, որը դեռևս դե յուրե ԱՊՀ անդամ է, սակայն Քիշնևը դե ֆակտո թերևս դուրս է ԱՊՀ-ից և գործնականում այն ռազմա-քաղաքական միջավայրից, որ ներկայացնում է այդ կառույցը: Այդպիսով, Պուտինի առաջարկը ըստ էության վերաբերում է հենց Ադրբեջանին և Ուզբեկստանին: Իսկ Հայաստանը շատ հստակ գնահատել ու գնահատում է, որ Ադրբեջանը խախտել է Հայաստանի տարածքային ամբողջությունը, ասել կուզի՝ ՀԱՊԿ պատասխանատվության գոտին:
Հետևաբար, տրամաբանությունը հուշում է, որ Երևանը չի կարող հավանության արժանացնել իր տարածքային ամբողջությունը խախտած պետությանը ՀԱՊԿ ռազմա-քաղաքական բլոկի դիտորդի կարգավիճակ տալու առաջարկը, որքան էլ դժգոհ է ՀԱՊԿ վարքագծից: Որովհետև, հավանության տալով այդ առաջարկին, կստացվի, որ ՀԱՊԿ ճիշտ էր, իսկ Երևանը՝ սխալ: Թե՞ Պուտինի առաջարկին Երևանի վերաբերմունքը կունենա պայման՝ Ադրբեջանի զինուժի հետքաշում ելման դիրք: Ընդ որում, թերևս ուշադրության է արժանի այն, որ ՌԴ նախագահի առաջարկը հնչում է այն օրերին, երբ Մոսկվայում սպասվում է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև սահմանազատման և սահմանագծման թեմայով առաջին երկկողմ հանդիպումը: