Tuesday, 19 03 2024
Եթե նախկինում հնարավոր էր ընտրություն կատարել, այսօր չկա այլընտրանք, քան Եվրոպան
Արսենյանը չի ճանաչում իր գրասենյակի մոտ պայթուցիկ տեղադրելու գործով կալանավորվածներին․ մանրամասներ. «Ժողովուրդ»
Հանրահավաքը կպառակտի՞, թե՞ կմիավորի. «Հրապարակ»
Ռուսները նախազգուշացնում են՝ գենոցիդ ենք անելու
Ինչ է քննարկվել ՔՊ խմբակցության փակ նիստում. «Հրապարակ»
«Ներքին գործերի նախարարությունը 89 հատ թանկարժեք ժամացույց է գնել. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Մոտ 5 միլիոն դրամ՝ օրացույցների և օրագրերի համար․ ԱԺ անհիմն գնումները 2024-ի առաջին եռամսյակում. «Ժողովուրդ»
ՀՀ իշխանություններն իրականում չեն պատրաստվում խզել ՌԴ-ի հետ որեւէ միջպետական պայմանագիր. «Հրապարակ»
Փաշինյանը պաշտոնա՞նկ կանի Շիրակի մարզպետին. «Ժողովուրդ»
Նիկոլ Փաշինյանն ապահովագրում է իրեն Ա եվ Բ պլանների համա՞ր
Հանրապետության նախագահն ընդունել է ֆրանսիացի մտավորականների
Պուտինը ՌԴ նախագահի թեկնածուներին առաջարկել է համատեղ աշխատել
Եթովպիայում ՀՀ դեսպանն իր հավատարմագրերն է հանձնել երկրի նախագահին
Հայաստանի և Մալթայի ԱԳ նախարարությունների միջև անցկացվել են առաջին քաղաքական խորհրդակցությունները
Վարչապետը տիկնոջ հետ ներկա է գտնվել «…և նորից Գարուն» ներկայացմանը
00:07
Բայդենը Նեթանյահուին հայտնել է Իսրայելի ռազմական ծրագրերի վերաբերյալ մտահոգությունների մասին
Էրդողանը շնորհավորել է Պուտինին
00:03
ԱՄՆ-ն չի շնորհավորի Պուտինին ընտրություններում հաղթանակի կապակցությամբ
Եղանակային պայմանները ՀՀ ավտոճանապարհներին
Արա Աբրահամյանի ներկայացուցիչը 20-ամյա երիտասարդի է ծեծի ենթարկել
Փաշինյանը փոխզիջման օրինակ է ծառայում․ 31 գյուղի հեկտարները կվերադարձվե՞ն
Մեր քաղաքականությունն է թույլ չտալ պատերազմ. Նիկոլ Փաշինյանը Ոսկեպարում էր
ՌԴ նախագահի ընտրության բուն ինտրիգը նոր է սկսվում
Երթուղայինի վարորդը և կանգառում սպասող կինը հարվածներ են հասցրել միմյանց
ՆԱՏՕ-ն նախապատվությունը տալիս է Բաքվի՞ն․ Ստոլտենբերգի «անհամաչափ» օրակարգը
«Վերընտրված» Պուտինը և հայկական պետականությունը անհամատեղելի են
Այս պատմական անողնաշարությունը չի ներվելու հենց պատմության կողմից
Քննարկել ենք ԼՂ-ից բռնի տեղահանումից հետո Հայաստանում և տարածաշրջանում ստեղծված անվտանգային մարտահրավերները. Նարեկ Մկրտչյան
Մի քանի լարի վրա չենք խաղում. իրավունք չունենք երկիրը բախտախնդրության տանելու

Իրական հաղթանակը կլինի այն, որ ՄԱԿ-ի դատարանն ընդունի հայկական կողմի փաստարկները և մերժի «Ադրբեջանն ընդդեմ Հայաստանի» հայցը

«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է հայ գերիների իրավունքների պաշտպանությամբ զբաղվող փաստաբան Սիրանուշ Սահակյանը

Տիկին Սահակյան, Հայաստանի կողմից նոր գանգատ է ներկայացվել ՄԱԿ-ի միջազգային դատարան ընդդեմ Ադրբեջանի՝ էթնիկ զտումների փաստով: Ի՞նչ կարող ենք ակնկալել միջազգային դատարանից՝ հատկապես Փառուխում տեղի ունեցած դեպքերի, գազամատակարարման անջատումների ֆոնին:

Միջզգային արդադատության դատարանի գործիքները շատ ավելի լայն են, քան տարածաշրջանային և կարող են ազդեցիկ միջոցներ լինեն միջպետական գործերի լուծման հարցում: Այս առումով ես դատարանի սահմանափակված չեմ տեսնում, բայց հասկանալի է, որ դատարանի գործունեության վրա ազդող նախադրյալներ կան: Օրինակ, երբ միջազգային հանրությունը որոշ երևույթների առնչությամբ ունի կոշտ արձագանք, ինչպես մենք տեսնում ենք ուկրաինական իրադարձությունների դեպքում, ապա շատ ավելի արագ ու արդյունավետ է աշխատում, և հակազդում ՄԱԿ-ի դատարանը:  Դրա համար իրավական գործընթացը միշտ զուգակցվում է դիվանագիտական գործունեությամբ:

Ապացույցները բազմաթիվ են և վստահ եմ, որ ՄԱԿ-ի դատարանն արձանագրելու է Ադրբեջանի կողմից էթնիկ հիմքով խտրական քաղաքականությունը հայերի դեմ: Բայց խնդիրը մի փոքր բարդ է, քանի որ մենք ունենք նաև հայելային գործեր՝ «Ադրբեջանն ընդդեմ Հայաստանի», որտեղ հայկական կողմն է մեղադրվում էթնիկ զտումների կամ էթնիկ պատկանելիության հիմքով խտրականության այլ դրսևորումների համար: Իրական հաղթանակը կլինի այն, որ ՄԱԿ-ի դատարնն ընդունի հայկական կողմի փաստարկները և մերժի «Ադրբեջանն ընդդեմ Հայաստանի» հայցը: Սակայն այս հայելային դատական գործընթաց նախաձեռնելու միջոցով ես կարծում եմ՝ Ադրբեջանը փորձում է ձևականորեն հավասարության նշանը պահպանել հայկական և ադրբեջանական կողմերի միջև, որի պայմաններում մենք նույնական ենք ընկալվում միջազգային հանրության աչքերում, և նրանք մեզ դիտարկում են արժանի և հավասար հակառակորդներ: Այս պարագայում միջազգային հանրությունը չի բռնի Հայաստանի կամ Ադրբեջանի կողմը, և հակված կլինի առավել չեզոք դիրքերից մոտենալ Արցախի խնդրին կամ առկա այլ հարցերին: Ես կարծում եմ՝ շատ վտանգավոր է այդ երկրորդ գործընթացը, որը կարող է իրողությունները ձևախեղել և հավասարության նշան դրվի Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև: Այդ պարագայում մենք կունենանք ոչ թե հաղթանակ, այլ պարտություն:

Մենք հիշում ենք, թե դեկտեմբերին ՄԱԿ-ի դատարանն ինչպիսի որոշում կայացրեց հօգուտ Հայաստանի, բայց Ադրբեջանը, ըստ էության, չի կատարում դատարանի որոշումները և շարունակում է իր հայատյաց քաղաքականությունը: Հնարավո՞ր է, որ այս անգամ էլ եթե անգամ հօգուտ Հայաստան վճիռներ լինեն, Ադրբեջանը շարունակի անտեսել դրանք:

Դրա ռիսկերը միշտ կան և միջազգային իրավունքը ներպետական իրավունքից տարբերվում է նաև այն հատկանիշով, որ մենք հարկադիր կատարումն ապահովող միասնական ատյան չունենք և միջազգային իրավունքի կիրառումը կախվածության մեջ է պետությունների դիրքավորումից ու քաղաքական կշռից: Եթե պետությունը կարողանում է ճիշտ արտաքին հարաբերություններ կառուցել, ապա ուժ կտա հօգուտ իրեն կայացված դատական ակտերից: Իսկ եթե թույլի դիրքերից է ելնում, այդ փաստաթղթերն, իրապես, կարող են մնալ թղթի վրա: Որոշակի լծակներ ունի ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդը, որտեղ ևս կայացվում են քաղաքական որոշումներ: Իհարկե, մենք նախնական որոշումը, որ ունեցանք դեկտեմբերին, դա անհապաղ միջոցներին էր վերաբերում և դրա կատռարողական գործընթացները ավելի թերի կարգավորված և թույլ են ի համեմատություն վերջնական վճիռների: Բայց եթե քաղաքական, դիվանագիտականբ հարցերում մենք ձախողենք, անկախ վճռի բովանդակությունից, կարծում եմ՝ իրականության մեջ փոփոխություններ չեն լինի: Դրա համար մեկուսացված իրավական գործընթացները որև իրավական ու քաղաքական արժեք չունեն, եթե դրանք չեն զուգակցվում ճիշտ դիվանագիտական ու քաղաքական աշխատանքով:

Իսկ իրավական ոլորտում հայկական կողմից աշխատանքն ինչպե՞ս եք գնահատում: Բավարա՞ր են ձեռնարկված քայլերը, թե՞ կարելի էր ավելի  անել:

Ես կարծում եմ, որ ակտիվություն եղել է և եթե համադրելու լինեմ ռազմական, քաղաքական, իրավական և դիվանագիտական ոլորտները, միակ ոլորտը որ չի ձախողել և դեռևս դրական հեռանկար կա, դա իրավական է: Այսինքն այս պահին ես այն գնահատում եմ տեղին ու արդյունավետ: Մասշտաբի տեսանկյունից օգտագործվել են հիմնական գործիքները, բայց ոչ բոլորը, որը միգուցե տակտիկական խնդիր է: Համենայնդեպս, լինելով իրավաբան, նաև միջազգային իրավունքի մասնագետ, այս պահին ճիշտ եմ գնահատում կատարված իրավական ոլորտի գործողությունները: Միակ հիմնական խնդիրը, որ ես դիտարկում եմ, որը շատ ակնառու է, այն է, որ իրավական թիմն առանձին է գործում և կարծես իրավական թիմի ու քաղաքական թիմի գործողությունների սինխրոնիզացիա չկա: Քաղաքական թիմի գործողությունները կարող են բերել նաև իրավական թիմի գործունեության ձախողման: Օրինակ, բազմիցս կատարվել են հայտարարություններ, որոնք լուրջ վտանգներ են իրենց մեջ պարունակում և ունենալու են ապացուցողական նշանակություն ՄԱԿ-ի դատարանում ի վնաս Հայաստանի շահերի: Բայց այդ հայտարարությունները հնչեցվում են քաղաքական գործիչների կողմից այն պարագայում, երբ նրանք քաջատեղյակ են ընթացող իրավական գործընթացների մասին: Նույնկերպ մենք տեսնում ենք, որ մարդու իրավունքների խախտումների առնչությամբ քաղաքական գործիչները բացառում են խոշտանգումների փաստը հայ ռազմագերիների առնչությամբ, մինչդեռ Հայաստանը միջպետական հայցով խոշտանգումների խնդիր է բարձրաձայնել թե ՄԱԿ-ի դատարանում, թե Եվրոպական դատարանում: Այստեղ չհամակարգված գործունեություն կա, որը չի բխում մեր պետության շահերը լավագույնս ներկայացնելու անհրաժեշտությունից:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում