Այն, որ պատերազմից հետո Արցախում մեծացել են պրոռուսական տրամադրությունները՝ զարմանալի չէ և գուցե ռուս խաղաղապահների ու անվտանգային երաշխիքների կոնտեքստում դա ունի օբյետիվ պատճառներ։
Սակայն երբեմն Արցախում տեղի ունեցող իրադարձությունները, իշխանությունների ու մերձիշխանական խմբավորումների անթաքույց շողոքորթումը Մոսկվային անցնում են թույլատրելիի բոլոր սահմանները՝ հատկապես երբ համապատասխան մոտեցում Ռուսաստանից չենք տեսնում։ Ու դրանք հատկապես ընդգծվում են Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում տեղի ունեցող իրադարձությունների ֆոնին։
Հայաստանում, այսպես կոչված, ընդդիմադիր դաշտի ներկայացուցիչներն առավոտից երեկո զբաղված են Արցախի դրոշն այստեղ-այնտեղ բարձրացնելով, սակայն հարց է առաջանում՝ ինչքանով է դա պատահական, արդյոք դա անում են Արցախի հանդեպ սիրուց ու հայրենասիրությունից դրդրված, թե այստեղ նորից խոսում են Ռուսաստանի հանդեպ նրանց հիվանդագին մոլուցքներն ու Ռուսաստանի հետ միութենական պետություն դառնալու ցանկությունները։ Չէ՞ որ Արցախը պատերազմից հետո դիտարկվում է որպես ռուսական ազդեցության գոտի, Արցախում իրենց փրկությունը տեսնում են Ռուսաստանին միանալու մեջ։ Արդյոք ընդդիմադիրները Արցախի դրոշը հենց այս կոնտեքստում չեն ամենուր փակցնում։
Համացանցում տարածվում է Մայիսի 9-ի կապակցությամբ Խորհրդային միության դրոշով Արցախում անցկացված բազամամարդ երթը։ Օգտատերերն ազնիվ հարցադրում են անում՝ արդյոք սրա համար են զոհվել մեր 4000 եղբայրները։
Քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց, որ որևէ բանական մարդ Ստեփանակերտում տեղի ունեցած երթը չի կարող դրական գնահատել․ «Սովետական խորհրդանիշների դուրսհանումն ակնհայտ սադրանք պարունակող գործողություններ են։ Մեծ հավանականությամբ Արցախում այդպիսով փորձել են ռևերանս անել դեպի Ռուսաստան, Ռուսատսանի ներկա կառավարությունը, բայց հաշվի չեն առել միջազգային իրավիճակը, նշված խորհրդանիշների նկատմամբ միջազգային վերաբերմունքը։ Սա կարող է լուրջ վնաս հասցնել Հայաստանի դիրքերին բանակցային գործընթացում և ընդհնարապես Արցախի հետ կապված բոլոր գործընթացներում»,-նշեց նա։
Ըստ Ղևոնդյանի՝ լավ կլիներ, որ Խորհրդային խորհրդանիշների փոխարեն գոնե ռուսական խորհրդանիշներ լինեին՝ ռուսական դրոշ և այլն․ «Դա միջազգային հանրության կողմից ավելի լավ կընդունվեր, քան այն ինչ տեղի է ունեցել։ Ինչ վերաբերում է ընդդիմությանը, Արցախի նախկին պաշտոնյաներին, որոնք վերջերս տարբեր հայտարարություններով հանդես եկան, որոնցից մեկն էլ Աշոտ Ղուլյանն էր, խորհուրդ կտայի, որպեսզի Արցախի դրոշը Երևանում և Հայաստանի մարզերում տնկելու հետ մեկտեղ, գոնե Ստեփանակերտում էլ փորձեին դնել ու խորհրդային սիմվոլիկայի կողքին Արցախի դրոշն էլ երևար։Իսկ Ստեփանակերտում ծավալված երկար պաստառն էլ լավ կլիներ, որպեսզի բացի Գեորգևյան ժամապավենից, գոնե դրան հավասար Արցախի դրոշ պարունակեր։ Եվ ոչ թե մի անկյունում ծվարեր Արցախի դրոշը և այսպսիով ցույց տային, որ ինչ-որ կերպ հիշել են նաև Արցախը»,-եզրափակեց նա։
Քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանի կարծիքով՝ դժվար է պատկերացնել, թե Արցախում տեղի ունեցող երթի հեղինակների գլխում ինչ է կատարվում․ «Այդ խելքով էլ պետական հարցերով են զբաղվում, դրա համար էլ այս վիճակն է։ Սա պարզապես զորիբալայանական քծնանքի փորձ է առ Ռուսաստան՝ առանց հաշվի առնելու, որ այդ գաղափարները մեռած են, բայց թաղած չեն»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Մեհրաբյանը չի բացառում, որ այս օրերին Արցախի դրոշ փակցնողները ևս հեռահար նպատակներ ունեն․ «Արցախի դրոշը տնգող բրիգադի հենց Ռուսաստանը նկատի ունի»,- նշեց մեր զրուցակիցը։
Նրա դիտարկմամբ՝ իշխանությունն այս օրով անտերության է մատնել իրավիճակը երկրի ներսում և դրա համար էլ ռուսական ագենտուրան վխտում է փողոցներում՝ Մոսկվայի դիրիժորությամբ։
Հ․ Գ․ Արցախցի քաղաքագետ Տիգրան Գրիգորյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է, որ իրենց փոխանցել են, թե Ստեփանակերտում այսօրվա երթին սովետական դրոշի ու «Z» և «V» տառերով պաստառների առկայությունը Արցախի ռուսական համայնքի նախաձեռնությունն է․ «Նշեմ, որ պատերազմի ավարտից հետո Արցախի ռուսական համայնքի դերը արհեստականորեն ուռճացվել է, և հիմա նրանք շատ ավելի ակտիվ են, քան մինչպատերազմական շրջանում: Սա մեղմացնող հանգամանք է, բայց ապագայում Արցախի իշխանությունները պետք է կանխարգելեն նմանատիպ նախաձեռնությունները: Նախաձեռնությունը ռուսական համայնքինն է, սակայն իմիջային հարվածը Արցախն է ստացել»,-մասնավորապես գրել է քաղաքագետը։
