Մեր պատմության այս բարդագույն շրջափուլում մենք պարտավոր ենք կամք դրսևորել, ճկուն լինել, չվախենալ փնտրել նոր ուղիներ, նոր ուղղություններ, նայել աշխարհի տարբեր ծայրեր, գտնել մեր շահերին համապատասխանող շահեր նախկին ԽՍՀՄ-ից զատ տարածքներում, չթաղել մեզ թուրքական վախերի մեջ, չսարսափել, որ ուր որ է, մեզ կցեղասպանեն։ Մեր ցեղասպանությունը թույլ տվողը ինքներս ենք եղել ու հիմա ունենք պատմական հնարավորություն նման բան այլևս երբեք թույլ չտալու, քանի որ Հայաստանը բնավ էլ 1900-ականների սկզբի հետամնաց ագրարային միավորը չէ, այլ բազմաթիվ բանիմաց մասնագետներ ու համահայկական ահռելի ներուժ ունեցող պետություն։ Որոշները կարող են մեղադրել, թե ռեալ պոլիտիկն այլ կանոններ ունի։ Կհակադարձեմ․ ռեալ պոլիտիկը ձևավորվում է պետության կողմից իրականացվող պետականամետ քաղաքականության շնորհիվ, այն չի ընկնում երկրների գլխին, այլ գրվում է մարդկանց ձեռամբ՝ ելնելով այդ մարդկանց բարոյական ու արժեհամակարգային պատկանելիությունից։ Ինչևէ․․․ անկախությունից զրկվելու ի՞նչ մարտահրավերների առաջ ենք կանգնած հիմա, ինչ այլընտրանքներ ունենք, ինչպես կարող ենք երկարացնել մեր ձեռքերն ու հասնել ռեգիոնից հեռու, մեր թակարդից դուրս։ Թեման «Առաջին լրատվական»-ը քննարկել է փիլիսոփայության դոկտոր, դոցենտ Աշոտ Ոսկանյանի հետ։
Ոսկանյանի խոսքով՝ Հայաստանը պետք է փորձի լինել գործոն․ «Եթե մենք ուզում ենք լինել գործոն, պետք է տարբերվենք նրանից ինչ կուզեր Ռուսաստանը, կամ Արևմուտքը»:
