Պահպանողական կուսակցության նախագահ Միքայել Հայրապետյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․
1998 թվականին Հայաստանում Իրանի Իսլամական Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան պարոն Համիդ Ռեզա Էսֆահանին իր պաշտոնավարման ժամկետի ավարտի առիթով քաղաքավարական այց կատարեց «Երկրապահ» կամավորականների միության «Երկրապահ» պաշտոնաթերթի խմբագրություն: Հյուրընկալեցինք ես, որ այդ ժամանակ գլխավոր խմբագիրն էի, և փոխխմբագիր պարոն Արթուր Ազարյանը: Ըստ պատշաճի՝ զրույցը պարոն դեսպանի հետ փոխադարձ ցանկությամբ դարձավ նաև հարցազրույց:
Անշուշտ, շահագրգիռ էի, որպեսզի հիմնական թեման լինի պարսիկ և թրքալեզու էթնոսների հարաբերությունները: Երբ «հունից հանեցի» պարոն դեսպանին, նա, թողնելով դիվանագիտական նրբանկատությունը, անկեղծորեն ու հուզված ասաց. «Ավելի շուտ Ադրբեջանը կդառնա Իրան, ինչպես եղել է միշտ, քան Իրանական Ադրբեջանը կդառնա Ադրբեջանի մաս»: Պարոն դեսպանի թույլտվությամբ՝ այդ հատվածը ևս հրապարակեցի թերթում, ինչը միջպետական որոշ անախորժությունների պատճառ դարձավ այդ օրերին:
Ոչինչ չի փոխվում Իրանի պես լուրջ պետությունների պարագայում. նրանք ունեն պետական կայուն աքսիոմներ, որոնցից առաջինը ազգային շահն է: Այդ անփոփոխությունն է նաև մեր քաղաքակրթական դաշնակիցներ ԱՄՆ-ի, Միացյալ Թագավորության, Ֆրանսիայի պարագայում: Սոլիդ ավանդույթներով պետությունների ռազմավարությունը կարող է մի պահ դանդաղել, նույնիսկ սառեցվել, բայց դեն նետվել՝ երբե՛ք:
Սա հիշեցի այսօր, երբ մեզանում ինչ-որ խուճապային տրամադրությունների տրվածներ կան, որոնց սթափության հավասարակշռությունից հանել են մի կողմից՝ Ալիևի պես չեկիստորդին, մյուս կողմից՝ ռուսական 200-ամյա խարդավանքը, երրորդ կողմից՝ ռուսակիրթ ու ընդդիմություն խաղացող «բայղուշները»: Աշխարհը չի սկսվում ու չի ավարտվում ռուսական հակաքաղաքակրթությամբ և Էնվերի ստեղծած արհեստածին Ապշերոնի հանրապետությամբ: Իշխանավորները լավ կանեին, եթե մի փոքր հեռու վանեին իրենց պատած անասնական վախի դողն ու է՛լ ավելի շփոթահարության մեջ չգցեին մեր հրաշք ժողովրդին: Իսկ ընդդիմադիրները լավ կանեին, որ քիչ նախանձեին իշխանավորների լափելուն և առայժմ բավարարավեին տասնամյակների լափածը որոճալով: Նրանց երկուսի տերն էլ հոգեվարքի մեջ է, և մեր պետականությունը չէ, որ պետք է մնա տապալվելիք լեշի ծանրության տակ: Ոգեղեն միտք ու կարծարատիպերի շղթաների փշրում – և Հայաստանի ապագան անպատկերացնելի լուսավոր է լինելու:
