Հակակոռուպցիոն կոմիտեի վարույթում գտնվող քրեական գործով ոստիկանության ներքին անվտանգության վարչության օպերատիվ աջակցությամբ կատարված քննությամբ փաստական տվյալներ են ձեռք բերվել, որ պարեկային ծառայության 4-րդ գումարտակի պարեկ Ա. Ա.-ն, տեղեկանալով, որ առանց ԱՊՊԱ պայմանագրի մեքենա վարելու համար պարեկ Վ. Մ.-ի կողմից իր ծանոթի նկատմամբ 100.000 դրամ տուգանք նախատեսող վարչական իրավախախտման արձանագրություն է կազմվել, հիշյալ պարեկին դրդել է կատարել պաշտոնեական կեղծիք: Այդ մասին հայտնում է ոստիկանության տարածած հաղորդագրությունը: Ընդ որում, այդ պարեկները արատավոր երևույթը շարունակել են պարբերաբար: Ներկայումս նրանց, ինչպես նաև կաշառք տվողին ներկայացվել է մեղադրանք և խափանման միջոց է ընտրվել կալանքը: Թվում է, որ ներկայիս աշխարհաքաղաքական թոհուբոհում, երբ Հայաստանի շուրջ անվտանգության միջավայրը համալրվել է նոր ռիսկերով, երբ բազմաթիվ քաղաքական ու տնտեսական մարտահրավերներ են առաջացել ուկրաինական պատերազմի հետևանքով, պարեկային ծառայության աշխատակիցների հանդեպ քրեական գործը ամենավերջինն է, որ պետք է արժանանա ուշադրության: Մինչդեռ, խնդիրն ու հարցը ունեն թերևս շատ ավելի մեծ արժեք ու նշանակություն, քան կարող է թվալ այսպես ասած ընդունված չափորոշիչների կամ չափանիշների պայմաններում, որոնցով ձևավորվում է հանրային վերաբերմունքը տեղի ունեցողի հանդեպ:
Պարեկային ծառայության ստեղծումը, որ ոստիկանության ռեֆորմի կարևոր մաս է, իրականացվում է արդեն մի քանի ամիս՝ Միացյալ Նահանգների միջազգային զարգացման գործակալության աջակցությամբ: Խոսել ոստիկանական ռեֆորմի կարևորության մասին, նշանակում է ոչինչ չխոսել: Այդ ռեֆորմը Հայաստանի արդիականացման, հայկական կենսամիջավայրի զարգացման առանցքային նախադրյալներից է թե անմիջական ֆունկցիոնալ, թե հոգեբանական իմաստով: Հետևաբար, չափազանց կարևոր է, որ առանց այդ էլ հետհեղափոխական ռեֆորմացիոն իրականության բավականին ցածր գործակցի պարագայում՝ ինչը իհարկե ունի նաև զգալիորեն օբյեկտիվ պատճառներ, ոստիկանության ռեֆորմը գոնե ընթանա սահուն և հասնի այսպես ասած որևէ կայուն, հաստատուն, բյուրեղացած հանգրվանի: Հայաստանին էապես անհրաժեշտ է համակարգային , ու նաև մշակութային, արժեքային նշանակություն ունեցող գեթ մեկ ամբողջական ռեֆորմի հնարավորինս արագ և համոզիչ ընթացք ապահովելը, ինչը շոշափելի նշանակություն կունենա թե իրավակարգի, թե ընդհանրապես հասարակական-պետական համակեցության միջավայրի վրա: Եվ այստեղ ոստիկանության ռեֆորմի, պարեկային ծառայության կայացման և ամրացման խնդիրը լոկ «նախադեպային» ուժով չէ, որ կարևոր է, այլ նաև հենց ֆունկցիոնալ նշանակությամբ: Ըստ այդմ, պետք է ամենախիստ ձևով կանխարգելվեն պարեկային նորաստեղծ ծառայություն խորհրդային միլիցիայի և հետխորհրդային Հայաստանի ոստիկանության արատների «փոխանցման», «անցման» կամ «տեղափոխման» դեպքերը, որևէ փորձ, որևէ ռիսկ: Եվ այդ ամենի կարևորության ավելի լայն համատեքստը, ինչի մասին այս օրերին խոսել և գրել եմ նաև բազմիցս, այդ թվում մոտ տասն օր առաջ հրապարակված՝ Որտեղ է Հայաստանի ելքը հոդվածում:
Ուկրաինական ճգնաժամի շուրջ խմորվող աշխարհաքաղաքական տեկտոնական շարժերի համատեքստում հայկական պետականության դիմակայության հենքը Հայաստանի ներսն է, ներքին կյանքի արդյունավետության բարձրացումն ու ներքին կարողությունների զարգացումը: Ներքին արդիականացումն է նաև Հայաստանի գլխավոր «կողմնորոշումը», ոչ թե արտաքին վեկտորի շուրջ անպտուղ և անիրատեսական, անօգուտ և անգամ ինչ որ իմաստով վտանգավոր, «հակառակ էֆեկտով» քննարկումները: Արդիական գործընկերների աջակցության ներքին կարողությունների զարգացում հանուն կենսունակության ու անվտանգության: Սա է առավելագույնի բանաձևն ու նաև այդ հանգամանքն է հրամայական դարձնում այդ թվում հատկապես ոստիկանական ռեֆորմի արդյունավետությունն ու դրա ամբողջականացումը, և այդ համատեքստում առաջին հայացքից շարքային տեղեկությունը գործնական իմաստով դարձնում առանցքային նշաձող, որը պետք է պահել ինչպես պետական սահմանն ու տարածքային ամբողջությունը:
