Արցախի Հանրապետության կառավարության նախաձեռնությամբ՝ Արցախում ռուսական խաղաղապահ զորակազմի միջոցով Ուկրաինայի Կիևի և Զապորոժիեի շրջանների բնակիչներին 14 տոննա մարդասիրական օգնություն է ուղարկվել՝ տեղական արտադրության առաջին անհրաժեշտության ապրանքների տեսքով:
Նշենք, որ Արցախի կողմից նման մարդասիրական քայլ իրականացնելը փորձագիտական շրջանակներում դրական է ընկալվում։ Այն հատկապես ուշագրավ է նաև այն ֆոնին, որ դեռ նախքան պատերազմը Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանը ողջունել էր ՌԴ ղեկավար Վլադիմիր Պուտինի կողմից Դոնեցկի ու Լուգանսկի անկախությունը ճանաչելու որոշումը։
«Հելսինկյան նախաձեռնություն-92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության և մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց՝ շատ դրական է վերաբերվում Արցախի իշխանությունների նման նախաձեռնությանը․ «Այն բխում է մեր գոյության բուն էությունից, այն է՝ մարդասիրությունից և մարդկայնությունից։ Ինչպե՞ս կարելի է անտարբեր լինել այն ամենի նկատմամբ, ինչ հիմա կատարվում է Ուկրաինայում, մարդկային համընդհանուր վշտի հանդեպ։ Ուկրաինան մարդկային կարեկցանքի և բարի կամքի տեր մարդկանց միասնության էպիկենտրոնն է։ Ուստի ես հիացած եմ մարդասիրական բեռ ուղարկելու գաղափարով»։
Իսկ այն, որ ռուս խաղաղապահներն այս հարցում իրենց լոգիստիկ ծառայություններն են առաջարկել, Օհանջանյանը ևս դրական քայլ է համարում․ «Ինչ վերաբերում է նման քայլի հանդեպ համաշխարհային հանրության վերաբերմունքին, ապա չեմ կարծում, որ դա հիմնովին կփոխի միջազգային կառույցների մոտեցումները Արցախի ապագա կարգավիճակի հարցում, բայց ակնհայտորեն համակրանք կավելացնի մեր հանդեպ»,-եզրափակեց մեր զրուցակիցը։
Քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանի կարծիքով՝ Արցախի իշխանությունների նախաձեռնությունն ավելի շատ քաղաքական քայլ է․«Հումանիտար օգնություն ուղարկելն ամենայն հավանականությամբ խորհրդանշական է։ Այնպես չէ, որ Արցախն իր ունեցած սուղ միջոցներից է օգնություն ուղարկել։ Այստեղ դեր է խաղացել Ռուսաստանի պրոտեկտորատ լինելը։ Պետք է ընդունենք, որ Արցախի վիճակն այսօր այնպիսին է, որ նրանք կարող է անեն քայլեր, որոնք գուցե չեն էլ ցանկանում»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ Ղևոնդյանի՝ Արցախի այս քայլը լուրջ նշանակություն չի ունենա իր սուբյեկտայնության կամ դերի ընդգծման առումով, առավել ևս այժմ նման հարց բարձրացված չէ․«Աշխարհի ուշադրությունը կենտրոնացած է Ուկրաինայի վրա։ Եթե հետագայում Արցախի ղեկավարությունը կարողանա կապիտալացնել այս իրադարձությունը, գուցե մի փոքր շահ ունենա։ Բայց դա կապված կլինի այն հարցի հետ, թե ուկրաինական ճգնաժամը ինչ հանգուցալուծում կստանա։ Հասկանալի է, որ այս քայլը ավելի շատ ժեստ էր դեպի Ռուսաստան։ Եթե Ռուսաստանը տոտալ պարտություն կրի, ապա այդ ժեստի իմաստը կորած կլինի»։
