Երևանը որոշում է կայացրել արտգործնախարարի մակարդակով մասնակցել Անթալիայում մարտի 13-ին մեկնարկելիք դիվանագիտական ֆորումին: Այդ ֆորումը, որ կազմակերպել է Թուրքիան, կարող է լինել նաև ռուս-թուրք-ուկրաինական արտգործնախարարական եռակողմ հանդիպման հարթակ, ինչպես այսօր ազդարարել է Թուրքիայի արտգործնախարար Չավուշօղլուն: Նրա խոսքով, Անթալիայում տեղի կունենա Լավրով-Չավուշօղլու-Կուլեբա հանդիպում, որի համար, ըստ Չավուշօղլուի, իրենք գործադրել են բավականին մեծ ջանք: Տվյալ պարագայում սակայն, Հայաստանի համար հետաքրքրության բուն նյութը իհարկե եռակողմ այդ հանդիպումը չէ, այլ գործընթացը, որի շրջանակում հնարավոր է դառնում այդ հանդիպումը: Իսկ այն մասնավորապես ինտենսիվ ծավալվեց մարտի 6-ին՝ Էրդողան Պուտին և Չավուշօղլու-Լավրով հեռախոսազրույցների ընթացքում:
Հատկանշական է, որ հենց դրանից հետո Երևանը հայտարարեց Անթալիայի ֆորումին մասնակցելու որոշման մասին, քանի որ մինչ այդ նշում էին, որ Թուրքիան ուղարկել է հրավեր, սակայն մասնակցության հարցը դեռ քննարկվում է: Բանն այն է, որ ուկրաինական ճգնաժամից և մասնավորապես պատերազմի բռնկումից հետո մի շարք հանգամանքների բերումով Հայաստանի համար լրացուցիչ կարևորություն ստացավ Թուրքիայի հետ խոսակցության գործընթացը, որպես ուկրաինական ճգնաժամի և պատերազմի պայմաններում Հայաստանի համար ռեգիոնալ հնարավոր ռիսկերը կառավարելու, համեմատաբար արդյունավետ կառավարելու լրացուցիչ մի հնարավորություն: Միաժամանակ սակայն, խնդիրն այստեղ միայն ռեգիոնալ այդ ռիսկերը չեն, քանի որ Հայաստանի համար կարևոր է նաև ընդհանրապես իրավիճակի «նախաձեռնողական» գնահատումն ու դիտարկումը ևս, այլ ոչ միայն «պաշտպանական»: Ըստ այդմ, եթե Թուրքիան կարող է մեծացնել իր դերն ուկրաինական ուղղությամբ, ապա դա կնշանակի, որ բարձրանալու միտում ունի նրա դերը ավելի լայն համատեքստում: Ըստ այդմ, Հայաստանի համար կարևոր է այդ դերակատարի հետ խոսակցության հնարավորությունը և մթնոլորտը հարցերի հենց այդ լայն շերտի դիտարկումով էլ: Այդ իմաստով, մասնակցության մասին որոշման ազդարարումից հետո ինտրիգային հարցն այն է, թե արդյո՞ք Անթալիայում կարող է տեղի ունենալ Միրզոյան-Չավուշօղլու շփում:
Միրզոյան-Բայրամով հանդիպման հանգամանքը ևս հետաքրքիր հարցադրում կլինի, բայց ոչ առանձնակի ինտրիգային, արդեն որոշակի նախադեպի առկայության բերումով: Իհարկե այդ համատեքստում շատ կարևոր է նաև, որ Հայաստանի մասնակցությունն Անթալիայի ֆորումին չլինի զուտ «օլիմպիական», այսինքն ինքնին մասնակցության բավարարության տրամաբանությամբ: Այդ իմաստով կարևոր է, որ Երևանը կարողանա Անթալիայի ֆորումն օգտագործել որոշակի օրակարգային նախաձեռնության տրամաբանությամբ, ընդ որում ոչ միայն Թուրքիայի, այլ գործնականում բոլոր մասնակիցների առումով:
