«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ, քաղաքական վերլուծաբան Բորիս Նավասարդյանը։
-Պարոն Նավասարդյան, այս օրերին մտահոգություններ են հնչում, որ Եվրամիությունը Հայաստանին չի տրամադրի խոստացած 2,6 մլրդ եվրոն, քանի որ մենք մեր պարտավորություններն ու անհրաժեշտ բարեփոխումները չենք կատարել։ Ըստ Ձեզ կա՞ն նման ռիսկեր։
– Կարծում եմ՝ նման մտահոգությունների համար հիմքեր կան, քանի որ Եվրամիությունը այդ գումարը խոստացել էր՝ ենթադրելով, որ Հայաստանը կցուցաբերի նաև պրոակտիվություն ու որոշակի նախագծերով, կոնկրետ ծրագրերով։ Բայց որքան ես եմ հասկանում, այդ ուղղությամբ շատ քիչ աշխատանք է տարվել՝ չնայած որքան հասկանում եմ կառավարությունում աշխատանքային խումբ ձևավորվել է։ Կասկածներ ունեմ, որ որևէ լուրջ ու հետևողական աշխատանք այնտեղ չի տարվել։ Հաշվի առնելով այն փաստը, որ այսօր կան այլ տեղեր, որտեղ Եվրամիությունը կարող է գումարներ ծախսել՝ մասնավորապես Ուկրաինան, չի բացառվում, որ այդ գումարի տրամադրումը կա՛մ հետաձգվի կա՛մ առկախվի։ Դրանում հիմնականում մեղքը ոչ թե հանգամանքներին է, այլ հենց ՀՀ իշխանություններինը։
-Ինչու՞ է Ձեր կարծիքով ՀՀ կառավարությունը թերանում՝ այդ գումարի անհրաժեշտության գիտակցումը չկա՞, թե Ռուսաստանից մտավախություններ կան։
-Երեք հիմնական պատճառ կա, թեպետ դրանք փոխկապակցված են։ Դա իհարկե զգուշավորությունն է, որ հանկարծ Եվրամիության հետ համագործակցության ուղղությամբ մեր շահագրգռվածությունը կարող է առաջացնել Ռուսաստանի դժգոհությունը։ Երկրորդը՝ ընդհանրապես մեր կառավարության բավականին անարդյունավետ աշխատանքը ռազմավարական ծրագրերի իրականացման առումով և երրորդը՝ հմտությունների պակասն է ընդհանրապես եվրոպական գործընկերությունը խորացնելու ուղղությամբ, որը նկատվում է վերջին 4 տարիների ընթացքում։ Թեպետ մինչ այդ էլ ամեն ինչ շատ պայծառ չէր։
-Այսինքն՝ մեծ հաշվով այս իշխանությունները նախկիններին չեն գերազանցում այս հարցում։
-Միանշանակ։ Եվ կարելի է ասել, որ Հայաստանը մեկ անգամ արդեն ձախողվել է 2013 թվականին, հետո կարճ ժամանակահատված եղավ, երբ բավականին արդյունավետ բանակցություններ եղան Համապարփակ և Ընդլայնված գործընկերության համաձայնագրի տեքստի շուրջ։ Բայց ստորագրելու հետո փաստորեն որևէ լուրջ գործողություն, որևէ խորը պատկերացում, թե ինչի համար է մեզ պետք այդ համաձայնագիրը և ինչպես ենք օգտագործելու Եվրամիության պատրաստակամությունը Հայաստանին աջակցելու հարցում։
