Ռուսական օպերացիայի 5-րդ օրն է։ Մենք դեռ որևէ կերպ մեր մաշկի վրա չենք զգում Ռուսաստանի նկատմամբ բանեցվող պատժամիջոցները։ Հայաստանի հասարակույունն էլ շարունակում է իրադարձություններին հետևել՝ կարծես ռուս-ուկրաինական պատերազմը մեզնից հեռու մի իրադարձություն է, որը մեր կողքով է անցնելու։ Իզուր․․․
Ռուսական տնտեսության անկումն աներկբայորեն հանգեցնելու է մեզ համար ևս ծանր տնտեսական հետևանքների։ Եթե Հայաստանը չվարի հեռատես ու մտածված քաղաքականություն, եթե չձեռնարկի հրատապ միջոցներ ու տնտեսական ու քաղաքական անվտանգության բուֆեռներ չձևավորի՝ ապա հարվածը լինելու շատ կոշտ, կարծես առանձ ամրագոտին ամրացնելու բախվեց մեքենայով բետոնի պատին։ Ապա որտեղ է մեր ամրագոտին էլ, անվտանգության բարձիկն էլ։ Ինչպե՞ս ենք զսպելու Ռուսաստանի քաղաքական ու տնտեսական մեկուսացման հետևանքները մե՛ր երկրի վրա։ Մենք չունենք ահռելի ռեզերվներ, մեր թիվ մեկ տնտեսական գործընկերն էլ, ներդրողն էլ Ռուսաստանն է։ Նեղն ընկած տնտեսությամբ Ռուսաստանը նվազագույնի է հասցնելու իր ներդրումների ծավալը, կրճատելու է իր ենթակայության տակ գտնվող հայկական ռազմավարական ընկերությունների աշխատակիցների քանակը, նվազեցնելու աշխատավարձերն ու բարձրացնելու է էներգակիրների գները՝ իր երկորւմ եղած խնդիրները մեղվելու համար։ Սա դեռ փաստ չի, բայց չափազանց հավանական սցենար է։ Հոսանքի գինը թանկացավ 5,7 դրամով, գազի գնի թանկացման մասին խոսում են անդադա, ռուսական կապիտալով հարյուրավոր ընկերություններ են գործում Հայաստանում, անգամ երկաթգիծն է Ռուսական։ Հիմա ինչ, երկաթգծի հայտարարված լայնածավալ շինարարությունը կասեցվելու՞ է։
Որևէ մեկը պատասխան չունի։ Այդ ամենի ֆոնին Պուտինն ու Ալիևը ձեռք են սեղմում միմյանց հանդիպելիս, բայց Բաքվում բազմահազարանոց հանրահավաքներ են տեղի ունենում՝ ի պաշտպանություն ու աջակցություն Ուկրաինական ժողովրդի։ Որևէ մեկը բերման չի ենթարկվում, նշանակում է, որ դա Բաքվի չհայտարարված, բայց պաշտոնական դիրքորոշումն է, հակառակ դեպքում ո՞վ էր թույլ տալու Բաքվում ինքնագլուխ տասնյակ հազարներով մարդիկ հավաքվեն ու միտինգներ անեն։ Անկարան ևս ճկուն է վարվում։ Անդադար հայտնում է Բոսֆորի ու Դարդանելի հավանական փակման մասին, բայց ձգձգում է։ Այս իրավիճակում Մոկսվայից բոլորն են ուզում առավելագույնը պոկել, որովհետև հասկանում են․ ավելի թույլ Մոսկվան դեռ երբեք չի եղել։ Ապա ի՞նչ դիրքում ենք մենք։ Ռուսաստանի անդամակցության կասեցման վերաբերյալ Եվրոպական խորհրդի վերջին քվեարկության ժամանակ միայն Հայաստանը դեմ քվեարկեց, բայց դա անգամ որևէ մեկը չնկատեց։ Գուցե մեզ արդեն իսկ ընկալում են որպես ՌԴ մաս ու բանի տեղ անգամ չեն դնում։ Ցավալի արձանագրում է։ Ինչ է կատրվելու Հայաստանի հետ ինչպես Ռուսաստանի հաղթանակի, այնպես էլ պարտության դեպքում։ Քննարկելու եմ քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանի հետ։