«Առաջին լրատվական»-ի հարցերին պատասխանել է Կիևի հայկական համայնքի ղեկավար Նորիկ Գևորգյանը
Պարոն Գևորգյան, Ուկրաինայում պատերազմի վտանգը շատ մոտ է: Արդյոք հայկական համայնքում այս առնչությամբ կան մտահոգություններ, ինչ ակնկալիքներ կան Հայաստանից, ինչ են սպասում, որ պետք է անի Սփյուռքի գլխավոր հանձնակատարը, ՀՀ իշխանություններն անեն:
Հիմնականում այստեղ նման խուճապ չկա, բայց մտահոգություններ, իհարկե կան: Լսելով աշխարհի խոշոր երկրների ղեկավարների հայտարարությունները, որ պատերազմ անպայման պետք է լինի, Ուկրաինայի իշխանություններն իրենց հերթին վստահ հայտարարում են, որ մենք 8 տարի այս վիճակում ենք, և ամեն օր էլ հնարավոր էր, որ այս պատերազմը լիներ, Ռուսաստանի կողմից Ուկրաինա ներխուժումը միշտ էլ կարող էր տեղի ունենալ: Այսինքն սա մեզ համար նորություն չէ: Պարզ է՝ մտահոգություններ կան, բայց խուճապ չկա, տեղահանումներ չկան: Ինչպես ամբողջ Ուկրաինայում, այնպես էլ հայ համայնքում շտապ երկրից դուրս եկողներ չկան: Հուսով ենք, որ այս անգամ ևս դիվանագիտությունը կհաղթի: Ժամանակը ցույց կտա, երևի առաջիկա մեկ շաբաթվա մեջ ամեն բան պարզ կլինի: Կրկնում եմ՝ խուճապ չկա, հայերը Ուկրաինայի ժողովրդի հետ միասին պատրաստ են պաշտպանելու իրենց երկիրը: Ինչպես Ուկրաինայի մնացած ժողովուրդը, այնպես էլ ազգությամբ հայ ուկրաինացիները բոլորն էլ պատրաստ են մինչև վերջ պայքարելու իրենց տեղում:
Դուք նշեցիք, որ Ուկրաինայում իրավիճակը հանգիստ է, սակայն ինչպիսի՞ն է հայերի վիճակը Լուգանսկում և Դոնեցկում, այնտեղի բնակիչներին տեղահանո՞ւմ են, թե ոչ:
Ուկրաինայում դա համարում են սադրանք: Ուկրաինան ոչ մեկի վրա չի ուզում հարձակվել, Ուկրաինան չի կարող Ռուսաստանի վրա հարձակվել, բոլորն էլ հասկանում են, որ Լուգանսկում և Դոնեցկում ռուսներն են, ո՞նց կարող է Ուկրաինան այս խառը վիճակում հարձակվել: Պարզ է, որ դա սադրանք է, Ուկրաինային դա հաստատ պետք չէ: Այդ տեղահանումները ոչ մի բանի հետ կապված չեն: Ուկրաինայում համարում են, որ դա Ռուսաստանի պլանի առաջին մասն է:
Այսինքն Ուկրաինայի հայերը այդ երկրից հեռանալու, տեղափոխվելու ցանկություն չեն հայտնո՞ւմ դեռ:
Կիևում ոչ, Ուկրաինայում ոչ: Մարդիկ կան, որ մտածում են ընտանիքը հանելու մասին, բայց հիմնականում բոլորը մի մարդու պես պատրաստ են մնալ, որովհետև դու չես կարող հենց այնպես թողնել, դուրս գալ: Ուկրաինան այսօր ոչ մեկի վրա չի հարձակվում, մեզ վրա են ուզում հարձակվել: Գալու են մեր տուն, իսկ տունը պաշտպանել է պետք:
Դուք ևս կարծում եք, որ դիվանագիտությունն, այնուամենայնիվ, կհաղթի և ռուս-ուկրաինական պատերազմը հնարավոր կլինի կանխե՞լ:
Համենայնդեպս, դիվանագիտությունը կհաղթի, որովհետև ով ինչ ուզում է ասի, ռուսներն ու ուկրաինացիները եղբայրական ժողովուրդներ են, և երևի Ռուսաստանի ղեկավարությունը, չնայած իր վարած աշխարհաքաղաքականությանը, կհասկանա, որ եղբայրը չի կարող եղբորն սպանել: Բոլորս էլ հասկանում ենք, որ դա մի հոգու կամքից է կախված՝ ՌԴ ղեկավարից, ուրիշ ոչ մեկից աշխարհում:
Իսկ արդյոք Պուտինը բավարար ողջամտություն կցուցաբերի՝ հաշվի առնելով այն հռետորաբանությունը, որ հնչում է Մոսկվայից:
Հույս ունենք, որ սա ավելի շատ քաղաքական շանտաժի քայլ է և բանը պատերազմին չի հասնի: Մեր հույսը դա է, իսկ թե ոնց կլինի իրականում, ոչ ոք չի կարող ասել, որովհետև ոնց տեսնում ենք, Ռուսաստանում ոչ թե համակարգ է աշխատում, այլ մեկ մարդ է որոշում ամեն ինչ: Թե ինչ ինքը կորոշի, ոչ մեկս չենք կարող գուշակել:
Տեսակետ կա, որ Հայաստանն արդեն հիմա պետք է պատրաստ լինի վտանգավոր գոտիներից հայերին տեղափոխել Հայաստան, կամ Ռուսաստանի այլ վայրեր:
Ուկրաինական կողմը համարում է, որ մարդկանց տեղահանելու կարիք չկա: Պարզապես հակառակ կողմը պլանավորված ցույց է տալիս, որ մտադիր է ինչ-որ սադրանք անել ու Ուկրաինայի վրա հարձակվելու առիթ ստեղծել: Ուկրաինան չի կարող հարձակվել գերտերության վրա, Ռուսաստանի վրա, մանավանդ այսօր: Ակնհայտ է, որ դա սադրանք է: Ուկրաինան 8 տարի չի հարձակվել Դոնեցկի վրա, այսօր պետք է հարձակվի՞, երբ Ռուսաստանի ամբողջ զորքը Ուկրաինայի սահմանին կանգնած է: Դա ի՞նչ իմաստ ունի: Հայտարարում են, որ ուկրաինացիներն ուզում են հարձակվել Դոնեցկի վրա:
Իսկ հայերի շրջանում Հայաստան տեղափոխվել ցանկացողներ կա՞ն: Արդյոք ՀՀ իշխանությունները կապի մեջ են ձեզ հետ:
Իհարկե, կապի մեջ են, Հայաստանի դեսպանատունը 24 ժամ աշխատում է, բոլորի հարցերին պատասխանում են, Հայաստան տեղափոխվելու ցանկություն ունեցողներ չկան: Ընդհակառակը, եթե կային մարդիկ, որոնք ուզում էին ինչ-որ այլ պատճառներով Ուկրաինայից դուրս գալ, հիմա արդեն ուզում են մնալ ու պաշտպանել իրենց երկիրը: Ավելի շատ այդպիսի տրամադրություններ են:
Հայաստանը հիմա նախագահում է ՀԱՊԿ-ում, այս առումով հայկական կողմից քայլերն ինչպիսի՞ն պետք է լինեն, ի՞նչ եք ակնկլում:
Ուկրաինան մեր երկիրն է և կուզեինք, որ Հայաստանը պաշտպաներ Ուկրաինային, բայց նաև հասկանում ենք, որ Հայաստանը գտնվում է Ռուսաստանի ուղեծրում: Նվազագույնը Հայաստանը պետք է չեզոքություն պահպանի, եթե ոչ դատապարտի ռազմական որևէ շարժում և հայտարարի՝ ով ցանկանա ռազմական ճանապարհով հարցեր լուծել, նա պետք է դատապարտվի: Դա պետք է արվի աշխարհի բոլոր երկրների, այդ թվում նաև Հայաստանի կողմից:
