Ժողովրդավարական վերափոխման գործընթացին Հայաստանի քաղաքական իշխանության նվիրվածությունն անբեկանելի է, հայտարարել է Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ընդունելով Հարավային Կովկասի ու Վրաստանի ճգնաժամի հարցերի Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարին:
Վարչապետ Փաշինյանի և Կլարի հանդիպմանը քննարկվել են տնտեսական և քաղաքական թե երկկողմ՝ Հայաստան-ԵՄ, թե ռեգիոնալ նշանակության հարցեր: Ժողովրդավարության անբեկանելիության մասին հայտարարությունը սակայն ներկայիս ժամանակահատվածում ունի առավել կարևոր նշանակություն, ինքնին անշուշտ Հայաստանի զարգացման, ինչպես նաև Հայաստան-Եմ հարաբերության սերտացման համատեքստում մշտապես ունենալով առանցքային իմաստ և կարևորություն: Բանն այն է, որ ներկայումս Ուկրաինայի շուրջ գերհագեցած աշխարհաքաղաքական ճգնաժամն ու Ռուսաստան-Արևմուտք հակադրության չափազանց սուր և լարված իրադրությունը մեծ մարտահրավեր է նաև Հայաստանի համար: Մի կողմում հասկանալիորեն Ռուսաստանն է իր խնդիրերով, շահհերով ու նաև թե մրջազգային հարաբերությունների, թե ժողովրդավարական գործընթացների վերաբերյալ իր պատկերացումներով, մյուս կողմում Արևմուտքը՝ քաղաքակրթական իր փաթեթով: Եվ երկուստեք Հայաստանի համար, Հայաստանի անվտանգության և կենսագործունեության համար կարևոր նշանակություն և դեր ունեցող բևեռներ են, որոնց փոխհարաբերության գերլարված փուլում Հայաստանի գերխնդիրը նրանց հետ աշխատանքը մեկը մյուսին հակադրելուց, միաժամանակ նրանց միջև լարվածության հետևանքով մուրճի և սալի արանքում մնալուց խուսափելն ու խուսանավելն է: Եվ այս իմաստով, եթե լինենք առավել բաց, պետք է արձանագրենք՝ մի կողմից Ռուսաստանի և Հայաստանի ու Կովկասի վրա նրա էական ազդեցությունը, հատկապես հետպատերազմյան իրողությունների պայմաններում, և մյուս կողմից Հայաստանի համար դիվերսիֆիկացիայի և ներքին զարգացման առումով ժողովրդավարության խորացման նպատակը, որի առանցքային ուղղությունն Արևմուտքի հետ գործընկերությունն է: Այստեղ է, որ ժողովրդավարական ներքին գործընթացների անբեկանելիությունը կարևոր հավաստում է, այն իմաստով, որ Հայաստանը ժողովրդավարությունը դիտարկում է ոչ թե աշխարհաքաղաքական կողմնորոշման նպատակ կամ միջոց, այլ պարզապես իր անվտանգության բարդ և բազմաշերտ խնդիրները լուծելու գործիք:
Հայաստանի համար ժողովրդավարությունը ներքին կառուցակարգերի, ներքին համակեցության և հարաբերությունների միջոց է, որը չի պայմանավորում կամ որից չի բխում արտաքին վեկտորի վերանայում, հետևաբար Հայաստանի ժողովրդավարությունը Ռուսաստանի սպառնալիք ներկայացնելը ըստ էության իրադրության նենգափոխում է, և մյուս կողմից էլ Ռուսաստանի հետ Հայաստանի խորը գործընկերային հարաբերության հանգամանքը չի բացառում ժողովրդավարական ներքին վերափոխման նպատակադրումը: Թվում է, որ սա շատ բարդ բանաձև է, փոխարենն առավել հեշտ է կամ Ռուսաստան կամ Արևմուտք հարցադրումը և կամ հանգուցալուծումը: Մինչդեռ, հենց այդ «հեշտ» թվացող բանաձևն է , որ Հայաստանի համար կարող է հանգեցնել չափազանց բարդ հետևանքի, իրականում բերելով ոչ թե լուծումներ, այլ նորանոր հետևանքներ և էլ ավելի բարդացնելով լուծումները: