Պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը անցնող օրերին այց է իրականացնում Հայաստանի հարավային զորամասեր և սահմանային դիրքեր, այդ ընթացքում հետևելով նաև ամրաշինական աշխատանքներին: Պաշտպանության նախարարի այցը մի կողմից թելադրվում է Հայաստանի անվտանգության ոլորտում առկա իրողություններով և այդ համատեքստում կատարվելիք անհրաժեշտ աշխատանքի ծավալով, որը հնարավոր է պատկերացնել անգամ իրողություններին և իրադարձություններին հպանցիկ հետևելու պարագայում: Միևնույն ժամանակ սակայն, պաշտպանության նախարարի հարավային այցը որոշակի քաղաքական համատեքստ և նշանակություն է ստանում այն իրավիճակի կամ իրադարձությունների բերումով, որ առկա են և ծավալվում են պայմանականորեն հյուսիսում, Հայաստանից զգալի վերև՝ ուկրաինական ուղղությամբ: Իսկ իրավիճակն այնտեղ իսկապես բավականին բարդ է ու անկանխատեսելի, երբ պատերազմ կարող է չլինել ընդհանրապես, բայց միևնույն ժամանակ կարող է բռնկվել ցանկացած պահի, ինչպես հայտարարում են անգամ ԱՄՆ և ՆԱՏՕ պաշտոնյաները: Այդ անկանխատեսելիությունը անկասկած չի սահմանափակվի միայն ուկրաինական կամ արևելաեվրոպական տարածությամբ և շղթայական ռեակցիայով այն իր հետքը կարող է թողնել ցանկացած կետում, լինի Կովկասը, Մերձավորարևելյան կամ Պարից ծոցի ռեգիոնները, թե Կենտրոնական Ասիան: Սա բոլորովին չի նշանակում Հայաստանի հարավային սահմաններին լայնածավալ պատերազմի մեծ ռիսկ, սակայն որոշակի սադրանքների հավանականությունը կարող է բարձրանալ, հաշվի առնելով և այն, որ Ադրբեջանը «զգացել» է իր կարևորությունը Եվրոպա էներգակիրների մատակարարման ռուսական այլընտրանքի իմաստով: Միևնույն ժամանակ, Բաքուն կարող է բավականին նյարդային արձագանքել Արցախում «բռնազավթած տարածքների մասին» օրենքի նախաձեռնությանը, որի մասին հայտարարել է Արցախի խորհրդարանը:
Ադրբեջանը կարող է ընդհուպ կասկած ունենալ առ այն, որ այդ նախաձեռնությունը չի կարող համաձայնեցված չլինել ռուսական կողմի հետ, որը խաղաղապահ մանդատով ռազմական ներկայություն ունի Արցախում: Սրան զուգահեռ, Բաքվի համար որոշակի նյարդայնության առիթ կարող է լինել հայ-թուրքական գործընթացը և մասնավորապես այդ համատեքստում այդ թեմայի ամերիկա-թուրքական հաճախակի քննարկումներն ու խոսակցությունները: Որքան էլ Անկարան հայտարարում է, որ այդ գործընթացը կանցնի Ադրբեջանի հետ համաձայնեցված, այդուհանդերձ Ալիևը թերևս ամենից լավն է պատկերացնում Թուրքիայի և դրա նախագահ Էրդողանի խաղի ու խնդիրների մասշտաբներն ու դրանց տարբերությունը իր խնդիրների համեմատ: Ահա այս բավականին բազմաշերտ համատեքստում Ալիևը կարող է իսկապես մտորել որևէ արկածախնդրության մասին, ձգտելով օգտվել այն հանգամանքից, որ խոշոր խաղացողները գերկենտրոնացրել են իրենց ուշադրությունն ուկրաինական ուղղությամբ: Հայաստանի պաշտպանության նախարարի այցը հարավային ուղղության զորամասեր և սահմանային դիրքեր, առկա իրավիճակում թերևս ունի Երևանի զգոնությունն ի ցույց դնելու նպատակ:
