Սոսի Թաթիկյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
Ինչքան էլ որ շատերս հիացած չենք Հայաստանում ժողովրդավարության մակարդակով, որոշ ոլորտներում ժողովրդավարության հետընթաց և ակնառու թերություններ ենք տեսնում, շատ ավելի բարձր ակնկալիքներ ունեինք ժողովրդավարական բարեփոխումներից, և ամենևին հակված չենք Հայաստանը կայացած ժողովրդավարությամբ երկիր ներկայացնելուն, այնուամենայնիվ, խորհրդարանական ընդդիմության արդարացումները ԵԽԽՎ-ի բանաձևին դեմ քվեարկելու վերաբերյալ անազնիվ են։
– Բանաձևը նշանակալից է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության շարունակման և գերիների առկայության վերաբերյալ արձանագրումների տեսանկյունից։ Առհասարակ, երբ խոսքը գնում է ճգնաժամային իրավիճակում դիվանագիտության մասին, նպատակահարմար չէ միջազգային ատյաններում ցույց տալ ներքին հակասություններ, մանավանդ, երբ բանաձևում չկան հայկական կողմի համար վտանգավոր ձևակերպումներ։
– ԵԽԽՎ-ի բանաձևում կա նաև օբյեկտիվ քննադատություն Հայաստանում ժողովրդավարական ինստիտուտների վերաբերյալ, մասնավորապես, հղում է արվում Ֆրիդոմ Հաուզի կողմից մամուլի ազատության սահմանափակումների վերաբերյալ գնահատականներին։
– Ինչպես վկայում են նույն Ֆրիդոմ Հաուզի զեկույցները, վերջին տարիներին ժողովրդավարությունը հետընթաց է ապրել ամբողջ աշխարհում՝ համավարակի, հակամարտությունների, Սառը պատերազմի ոգու վերականգնման պատճառով, իսկ մենք նաև կործանարար պատերազմ ենք ունեցել։ Սա, իհարկե, չի արդարացնում իշխանությունների կողմից ժողովրդավարության որոշակի նորմերի անտեսումը։
– Ուրիշ ժամանակ խորհրդարանական ընդդիմությունը պնդում է, որ ժողովրդավարությունն է խարխլել անվտանգությունը Հայաստանում և պատերազմում պարտության հիմնական պատճառն է հանդիսացել, հիմա հանկարծ դարձան ժողովրդավարության ջատագո՞վ։
– Իրենց օրոք Հայաստանը հաստատ ավելի ժողովրդավար չի եղել։ Անձամբ ես ստիպված եմ եղել տասներեք տարի անցկացնել աշխարհի հեռավոր թեժ կետերում՝ Հայաստանում բոլոր դռները իմ առջև իրենց կողմից փակելու պատճառով։ Իսկ ես անգամ քաղաքականության հետ կապ չունեի, ընդամենը լավ դիվանագետ մասնագետ էի, որը համարձակվել էր որոշ տաբու հարցեր բարձրացնել, կոմֆորմիստ չլինել և միջազգային կազմակերպությունում պահանջված մասնագետ լինել։
