2019 թվականից ի վեր առաջին անգամ 2022 թվականի հունվարի 12-ին Բրյուսելում տեղի է ունեցել ՆԱՏՕ-ՌԴ խորհրդի նիստ, որին ՌԴ-ն ներկա է եղել արտաքին գործերի և պաշտպանության փոխնախարարների մակարդակով, իսկ ՆԱՏՕ-ն՝ գլխավոր քարտուղար Ստոլտենբերգի, անդամ պետությունների ՆԱՏՕ-ում ներկայացուցիչների, ինչպես նաև ԱՄՆ փոխպետքարտուղարի մակարդակով: Ըստ էության այդ բանակցությունը եղել է հունվարի 9-10-ին Ժնևում տեղի ունեցած ԱՄՆ-Ռուսաստան բանակցության շարունակությունը, անվտանգային փոխադարձ պահանջների ու երաշխիքների օրակարգով: Ինչպես այդ հանդիպումից, այդպես էլ ՆԱՏՕ-ՌԴ խորհրդի նիստից հետո հայտարարվել է, որ ՆԱՏՕ-ն չի ընդունում Ռուսաստանի պահանջները: Դրանք վերաբերում են Վրաստանի ու Ուկրաինայի անդամության հեռանկարը բացառելուն, ինչպես նաև ՆԱՏՕ զինուժն ու ենթակառուցվածքները Արևելյան Եվրոպայի այն երկրներից դուրս բերելուն, որոնք մինչև 1997 թվականը չեն եղել դաշինքի անդամ: Այդպիսով, ինտենսիվ բանակցության պայմանական առաջին ռաունդը ավարտվում է ըստ էության ոչնչով, ինչը նշանակում է լարվածության հետագա աճի միտում: Ինչպես կդրսևորվի աճը, դժվար է ասել:
Ռուսաստանը Ուկրաինայի սահմանին սկսել է հերթական զորավարժությունը և շարունակում է սահմանին պահել ավելի քան 100 հազարի հասնող հարվածային ստորաբաժանումներ: Ահա այս ֆոնին անհանգիստ է դառնում իրավիճակը հայ-ադրբեջանական սահմանին, թեև մեծ հաշվով այդ սահմանին հանգիստ իրավիճակ երբեք չի էլ եղել: Սակայն սրացումը, որ տեղի ունեցավ հունվարի 11-ին, իսկապես հատկանշական է, հաշվի առնելով այն, որ այդ սահմանը այսպես ասած ռուսական պատասխանատվության գոտում է, ու չնայած այն հանգամանքին, որ Կովկասի հարցը կարծեք թե ամերիկա-ռուսական կամ Արևմուտք-Ռուսաստան հարաբերության բաց օրակարգում չէ, այդուհանդերձ կասկածից վեր է, որ դիտարկման «գոտի» է:
Բանն այն է, որ այստեղ ՆԱՏՕ-ն ըստ էության ունի ավելի ընդգրկուն ներկայացվածություն, քանի որ Վրաստանի հետ իրականացվող ուղիղ ծրագրերից բացի, ՆԱՏՕ անդամ Թուրքիան ուղիղ ներկայացված է Ադրբեջանում: Ռուսաստանը Թուրքիայի հետ կապված հասկանալի պատճառներով լռության է մատնում այդ փաստը և չգիտես ինչու չի դնում ՆԱՏՕ ենթակառուցվածքն ու ուժերը նաև Ադրբեջանից դուրս բերելու խնդիր: Ու այստեղ գալիս է Թուրքիայի «աստեղային ժամը», ըստ էության միակ գոտին, որտեղ այդ ժամը դեռևս շարունակվում է պտտվել առանց «հետ ընկնելու»: Սակայն, չնայած անխախտ դիրքորոշումներին, ՆԱՏՕ-ՌԴ խորհրդի նիստից հետո դաշինքի գլխավոր քարտուղարը հայտարարել է, որ պատրաստ են Մոսկվաի հետ փոխադարձությամբ վերականգնել Մոսկվայում և Բրյուսելում ներկայացուցչությունները, որոնք փակվել էին ամիսներ առաջ լարվածության գերաճի հետևանքով: Սա թույլ է տալիս դիտարկել հնարավորություն, որ այդուհանդերձ «սառույցը որոշակի» առումով կոտրվել է և ինչ որ գործընթաց ծավալվում է, ընդհանուր հետաքրքրության ինչ-որ սխեմաներ ձևավորվում են: Թերևս այդ պատճառով է նաև, որ Թուրքիայի պաշտպանության նախարարը դժգոհում է ՆԱՏՕ-ից և հայտարարում է, որ Թուրքիային պաշտպանական արտադրանքի մատակարարումը չեղարկող երկրները թուլացնում են դաշինքը: Անկարան որոշում է զգուշացնել Բրյուսելին և «նոր հույսեր» տալ Մոսկվայի՞ն:
Բանն այն է, որ ՆԱՏՕ-Ռուսաստան գործընթացի ձևավորման պարագայում կարող է խափանվել Ադրբեջանի միջոցով Թուրքիայի գլխավոր խաղադրույքներից մեկը՝ Կովկասում ի դեմս Ադրբեջանի Արևմուտք-Ռուսաստան ռազմա-քաղաքական-տնտեսական ՀԱԲ կազմակերպելը, որովհետև Բրյուսել-Մոսկվա կամ Վաշինգտոն-Բրյուսել-Մոսկվա խոսակցության կայացման պարագայում կա մեծ վտանգ, որ այդպիսին կարող է դիտվել Հայաստան-Վրաստան տանդեմը և առնվազն կարող է ծավալվել խոսակցություն այդ թեմայով, երբ Վրաստանի հարցում ՆԱՏՕ անդամակցության բացառման դիմաց որոշակի փոխզիջումներ կանի նաև Ռուսաստանը: