«Առաջին լրատվական»–ի զրուցակիցն է «Հելսինկյան նախաձեռնություն-92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության և մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանը։
-Պարոն Օհանջանյան, Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանն անդրադարձել է Ղազախստանի իրադարձություններին և ուշագրավ հայտարարություն արել։ Նա նշել է, որ առկա մարտահրավերները վերահաստատում են համագործակցության նոր մակարդակի հաստատման և տարբեր միութենական կառույցների ձևավորման անհրաժեշտությունը։ Ի՞նչ է սա ենթադրում, Ռուսաստանի հետ միութենական պետությո՞ւն։
–Ես ուշադրությամբ ուսումնասիրել եմ Արցախի նախագահի գրառումը՝ կապված Ղազախստանի վերջին իրադարձությունների հետ։ Նախագահը, որպես իր քաղաքացիների ֆիզիկական անվտանգության առումով ամենաբարձր պատասխանատվությունը կրող անձ, մտածում է ղազախական իրադարձությունների նման իրավիճակներից բխող սպառնալիքները հնարավոր նվազագույնի հասցնելու մասին։ Եվ այս առումով հասկանալի է Արցախի և միջազգային միջկառավարական կառույցների միջև հարաբերությունները պաշտոնականացնելու նրա մտահոգությունն ու ցանկությունը, որոնք անհրաժեշտության դեպքում կարող են արդյունավետ օգնություն ցուցաբերել, ինչպես եղավ Ղազախստանի դեպքում։ Եթե նախագահը նկատի ունի Ռուսաստանի և ՀԱՊԿ-ի և Ռուսաստանի կողմից վերահսկվող այլ կառույցների հետ մերձեցում, ապա, իմ կարծիքով, դա կարող է հանգեցնել անցանկալի հետևանքների և առաջին հերթին մեր քաղաքացիների ֆիզիկական անվտանգության ամբողջ համակարգի թուլացման, որն ապահովվում է ոչ միայն Լեռնային Ղարաբաղում ռուսական օկուպացիոն զորքերի առկայությամբ՝ խաղաղապահության ձևով, այլ նաև միջազգային իրավունք կոչվող միջազգային գլոբալ համակարգի գործարկմամբ, որի շրջանակներում էլ մենք ցանկանում ենք ստանալ մեր անկախության ճանաչումը։
-Դրանից հետո Մինսկի խմբի գոյության իմաստը ո՞րն է։ Արցախի ղեկավարությունն արդյոք ուզում է Մինսկի խմբի վերականգնում, նման հայտարարությունները վտանգավոր չե՞ն այդ ֆորմատի համար։
-Կասկածից վեր է, որ պետք է պարզել, թե ինչ նկատի ուներ Արցախի նախագահը։ Նրա քողարկված հայտարարությունից երկիմաստ տպավորություն է ստացվում. Սա, իհարկե, ուղղված է առաջին հերթին Ռուսաստանի և մեր ժողովրդի թշնամիների՝ Ադրբեջանի և Թուրքիայի ուշադրությանը, բայց կա նաև թաքնված ենթատեքստ՝ ուղղված դեպի Արևմուտք։ Նախագահը քաջատեղյակ է, որ Արցախի ապագայի հարցը կարող է որոշվել միայն և միայն ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում։ Ինչ վերաբերում է ՌԴ իշխանությունների հովանու ներքո կառույցների ստեղծմանը, որոնցում կընդգրկվի նաև Լեռնային Ղարաբաղը, ապա այսօր դա շատ աղոտ է թվում, և նման հույսեր տածելը միամտություն է։ Ամենայն հավանականությամբ, նախագահը ևս մեկ անգամ ցուցադրել է իր և ժողովրդի հավատարմությունը Ռուսաստանին և շնորհակալություն հայտնել Ռուսաստանին Արցախում փխրուն խաղաղության պահպանման համար։