Ղազախստանում ծավալվող դրամատիկ իրադարձությունների ֆոնին, Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ՀԱՊԿ նախագահողի կարգավիճակով կապի մեջ լինելով կազմակերպության անդամ երկրների ղեկավարների հետ և հեռախոսազրույց ունենալով Պուտինի, նաև Լուկաշենկոյի հետ, հունվարի 7-ին հեռախոսով շփվել է նաև Վրաստանի վարչապետ Իրակլի Ղարիբաշվիլու հետ:
Երկու վարչապետները շնորհավորել են միմյանց և ժողովուրդներին սուրբ Ծննդյան տոնի առիթով, միաժամանակ քննարկել երկկողմ հարաբերության ու փոխադարձ հետաքրքրություն ներկայացնող այլ հարցեր: Հեռախոսազրույցի մասին հաղորդագրության մեջ որևէ խոսք չկա Ղազախստանի թեման շոշափելու մասին, սակայն կասկած էլ չկա թերևս, որ թեման շոշափվել է և անգամ հնարավոր է, որ հենց Ղազախստանի շուրջ ծավալվող իրավիճակն է, որ եղել է հեռախոսազրույցի առիթը: Ավելին, Վրաստանի վարչապետի համար Հայաստանի վարչապետի հետ զրույցը թերևս ակնկալիք է հասկանալ Ղազախստանում տեղի ունեցողն ու դիտարկել դրա հնարավոր ազդեցությունը ռեգիոնալ լայն իմաստով, ինչը անխուսափելիորեն կշոշափի նաև Վրաստանի համար հետաքրքրություն ներկայացնող սեգմենտներ:
Միևնույն ժամանակ, ստեղծված իրավիճակում, երբ Երևանը փաստացի կանգնած է ՀԱՊԿ անդամի և այս փուլում նաև նախագահողի կարգավիճակից բխող որոշակի քաղաքական պարտավորությունների, միաժամանակ նաև ավելի խորը իմաստով Ռուսաստանի հետ առնչվող քաղաքական անհրաժեշտությունների առաջ, կարևոր է դառնում զուգահեռ ուղղություններով աշխատանքային կոմունիկացիան: Իսկ այդ պարագայում Վրաստանը Հայաստանի համար գործնականում միշտ, և հատկապես վերջին շրջափուլում վերածվել է յուրօրինակ դիվանագիտական-քաղաքական «հաբ»-ի, որի միջոցով Հայաստանը աշխատում է մի քանի ուղղությամբ: Իսկ դա ներկայումս կարևոր է, հաշվի առնելով այն, որ Ղազախստանում տեղի ունեցողն ինքնին վերածվել է բավականին բազմաշերտ ու բազմավեկտոր խաղի: Այլ կերպ ասած, առկա իրավիճակում Վրաստանն ու Հայաստանը զգացել են միմյանց անհրաժեշտությունը և սա կոնկրետ առիթով ստեղծված մի իրավիճակ է, որ լայն առումով բավականին ակնառու ի ցույց է դնում Հայաստանի և Վրաստանի ռազմավարական կապակցվածության բավականին խորը հիմքն ու անհրաժեշտությունը:
