Հայկական սոցցանցային տիրույթում հեգնանքի և անգամ ծաղրի թեմա է դարձել տեղեկությունը, որ ԱՄՆ-ում Հայաստանի դեսպան Լիլիթ Մակունցը դասախոսություն է կարդացել ԱՄՆ ռազմածովային քոլեջի կուրսանտների համար: Հայկական սոցցանցային տիրույթի համար այդօրինակ արձագանքը բոլորովին զարմանալի չէ, քանի որ այդ տիրույթը խոշոր հաշվով «կոչված» է հենց հանրային և պետական, քաղաքական կարևորության որևէ բան անլրջացնելու «առաքելության»: Ինչպես է դա ստացվել, առանձին խոսակցության նյութ է: Այդ իրողության հակակշիռը պետք է լիներ լրջմիտ քաղաքական և փորձագիտական ինստիտուտների ձևավորումը, որոնք կթելադրեին լուրջ դիսկուրս և օրակարգ, սակայն հենց այդ «ինստիտուտների» գերակշռող մեծամասնությունն ինքն է այսօր «փոխադարձ շահի» հիման վրա մասնակցում որևէ լուրջ հարցի ֆեյսբուքյան անլրջացման գործընթացների: Իսկ այն, որ Հայաստանի դեսպանը հնարավորություն է ստանում դասախոսել Միացյալ Նահանգների ռազմական և ըստ էության նաև ռազմա-քաղաքական բավականին հեղինակավոր կրթական հաստատություններից մեկի ուսանողների առաջ, բավականին լուրջ հանգամանք է:
Իհարկե դրանով հանդերձ շատ կարևոր է, թե Հայաստանի դեսպանի դասախոսությունն ինչ բովանդակային շեշտադրումներ է ունեցել այն թեմայի վերաբերյալ, որ մատուցվել է ուսանողներին՝ ռեգիոնալ անվտանգության խնդիրներ, արցախյան հարց, հայկական քաղաքականություն: Սակայն, եթե Հայաստանում որևէ քաղաքական կամ փորձագիտական շրջանակ ունի դրա վերաբերյալ որևէ վերապահում, ապա հենց դա էլ կարող է լինել լուրջ քաղաքական քննարկման, լուրջ ընդդիմախոսության առարկա, որը կարող է նաև որևէ կերպ հետաքրքրել Նահանգների այն շրջանակներին, որոնց փաստացի հետաքրքրել է Հայաստանի դեսպանի մատուցմամբ հայկական քաղաքականության բովանդակությունը, ինչի հիման վրա էլ փաստորեն հնարավոր է դարձել Հայաստանի դեսպանի դասախոսությունը:
Իհարկե, դեսպան Մակունցը չունի դիվանագիտական և քաղաքական մեծ փորձառություն, սակայն այդ հանգամանքի անընդհատ մատնանշումը և հատկապես բոլոր դեպքերի համար «մատի փաթաթանի» վերածելը խոսում է ըստ էության լոկ այն մասին, որ այդ հանգամանքով «զինվող» տարբեր շրջանակներ իրենք չունեն քաղաքական լրջմիտ և ազդեցիկ բովանդակություն, հակառակ պարագայում ընդդիմախոսությունն ու բանավեճը կծավալեին այդ բովանդակության, այլ ոչ համացանցային անլրջության հիման վրա: Եվ սա անշուշտ վերաբերում է ոչ միայն կոնկրետ տեղեկությանը, այլ; քաղաքական օրակարգին ընդհանրապես, որ կա Հայաստանում և Հայաստանի շուրջ: Ինչ վերաբերում է դեսպանի դասախոսության հանգամանքին, ապա սա իհարկե Հայաստանի համար մի կողմից բավականին շոշափելի դիվանագիտա-քաղաքական «քարտ-բլանշ» է, թե ընդհանուր համատեքստում, թե մասնավորապես նաև դեսպանի անցնող ամիսների գործունեության, և թե միաժամանակ մեծ պատասխանատվություն է ապագայի համար:
