«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Ռուսաստանի հայ փաստաբանների ԱՐՄՌՈՍՍ ասոցիացիայի նախագահ Ռուբեն Կիրակոսյանը
Մոսկվայի մարզի դատարանն օրերս երկարատև ազատազրկման է դատապարտել մի խումբ հայերի՝ 2019-ի ամռանը Ռուսաստանի ԶՈՒ հատուկ նշանակության ջոկատի նախկին ծառայող Նիկիտա Բելյանկինի սպանության և երկու բժիշկներին ծեծի ենթարկելու համար։ Սպանության անմիջական հեղինակ ճանաչված Սերգեյ Խոջայանը դատապարտվել է 20, Համլետ և Հրանտ Հայրապետյանները համապատասխանաբար 17 և 18 տարվա ազատազրկման։ Եվս հինգ հոգի դատապարտվել է 5-ից 5,5 տարվա ազատազրկման: Գործով անցնող ևս երկու մոսկվաբնակ հայեր՝ Գուրգեն Աղայանը և Հովհաննես Հայրապետյանը միջազգային հետախուզման մեջ են։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս դատավճիռը, որքանով էր այն արդար:
Այս գործի մասին ինձ հայտնի է այն, ինչը կա լրատվամիջոցներում հրապարակված: Ես սկզբում այդ գործում մասնակցություն ունեցել եմ, բայց հետո կամավոր դուրս եկա դրանից և դրանից հետո լուրջ չեմ հետևել, թե ինչ է տեղի ունենում: Բոլոր դեպքերում դժվար է համարել, որ արդար դատավճիռ է կայացվել, ոչ թե նրա համար, որ մեղադրյալները մեր հայրենակիցներն են, այլ որովհետև իմ տեղեկություններով բոլորովին այլ բաներ են տեղի ունեցել և մի քիչ անարդար հետաքննություն է գնացել: Իմ կարծիքով կան ազդեցություններ, ցուցմունքներ, որ դատարանը կախման մեջ է գտնվել հասարակական կուռքերից, հասարակական բողոքական տրամադրություններից այդ բնակավայրում: Ի սկզբանե, լրատվամիջոցների աշխատանքի հետևանքով այնպես էր ներկայացվել, որ սա ազգամիջյան խնդիր է և այդ ստվերը մինչև հիմա էլ այդ գործով անցնում է, չնայած այնտեղ ոչ մի ազգամիջյան հարց չկա: Այնտեղ գործը լրիվ ուրիշ զարգացում է ստացել. այդ երիտասարդները անհրաժեշտ պաշտպանության գործողությունների են դիմել, քանի որ այդ մահացած անձնավորությունը, որքան ես եմ հիշում այդ գործի սկզբնական նյութերից, եղել է ալկոհոլի ազդեցության տակ, նա ինքն է հրահրել իր գործողություններով: Նա է սկսել կրակել, ընդ որում ոչ թե օդ, այդ երիտասարդների ուղղությամբ, իսկ վերջիններս փորձել են անհրաժեշտ պաշտպանության ինչ-որ քայլեր ձեռնարկել և այսպիսի դժբախտություն է տեղի ունեցել: Այս մասին շատերը չգիտեն, լրատվամիջոցները գործը ներկայացնում են որպես ազգամիջյան հարց, սակայն նման բան չկա:
Դուք կարծում եք, որ դատարանն արդար որոշում չի կայացրել մեր հայրենակիցների նկատմա՞մբ:
Այստեղ արդարության հարցը ընդհանրապես կարելի էր բարձրացնել դեռ սկսած հետաքննությունից: Արդարության բացակայությունը եղել է հենց ամենասկզբից, դեռ այն պահին, երբ մարդիկ, որոնք ընդհանրապես ակտիվ գործունեություն չեն ունեցել, բայց գտնվել են սկզբում կասկածյալների, հետո նաև դատապարտյալների շարքում: Կան անձինք, որոնք մինչ օրս հետախուզման մեջ են: 9 դատապարտյալներից երկուսը հետախուզման մեջ են գտնվու, և դեռ շուտ է ասել, որ կա վերջնական պատկեր, քանի դեռ հետախուզման մեջ գտնվողները չեն հարցաքննված: Նրանցից մեկը ցանկացել է վերադառնալ և ցուցմունքներ տալ, բայց անարդար սպասելիքներ են եղել, և նա այդ մտքից հրաժարվել է՝ հասկանալով, որ դա ոչ մի կերպ չի օգնի մեղադրյալներին: Ես կարծում եմ, որ պետք է շարունակել պաշտպանությունը, փորձել գործը տանել ավելի բարձր ատյանների, որովհետև սա զուտ արդար դատական որոշում չէր: Այստեղ այնքան տարբեր կողմեր և անկյուններ կան, որ դժվար է ասել, որ սա արդար դատական վարույթ է եղել:
