Թուրքիայի արտգործնախարար Մևլութ Չավուշօղլուն հայտարարել է, որ Երևանի և Անկարայի կողմից բանագնացներ նշանակված ԱԺ նախագահի տեղակալ Ռուբեն Ռուբինյանը և Վաշինգտոնում Թուրքիայի նախկին դեսպան Սերդար Քըլըչը շուտով կհանդիպեն։
Պաշտոնական Երևանը, սակայն, չի հստակեցնում՝ հանդիպման ժամկետն արդեն պարզ է, թե ոչ։ Արտգործնախարարության խոսնակը հայտնել է, որ Հայաստանի ու Թուրքիայի միջև երկխոսության գործընթացի շրջանակներում հատուկ ներկայացուցիչների հանդիպման ժամկետների մասին պայմանավորվածության դեպքում հանրությունը պատշաճ կտեղեկացվի։
Մինչ այդ վերջին օրերին գործընթացի մասին շարունակ տեղեկություններ է հրապարակում պաշտոնական Անկարան։ Մասնավորապես, Թուրքիայի արտգործնախարար Չավուշօղլուն հայտնել է, որ Հարավային Կովկասի հարցերով զբաղվող «3+3» խորհրդատվական հարթակի հաջորդ հանդիպումը տեղի կունենա Թուրքիայում: Չավուշօղլուն ընդգծել է՝ Հարավային Կովկասին վերաբերող հարցերը Անկարան շարունակում է քննարկել և համատեղ որոշումներ կայացնել Բաքվի հետ։
Թուրքագետ Մուշեղ Խուդավերդյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց, որ «3+3»-ը հարթակներից մեկն է, որտեղ կարող է հայ-թուրքական երկխոսություն սկսվել, սակայն պետք է մի կարևոր հանգամանք հաշվի առնել․«30 տարի է Հայաստանն անկախ պետություն է և Թուրքիան ճանաչել է Հայաստանը որպես անկախ պետություն։ Սակայն Հայաստանի հետ հարաբերություններ հաստատելու համար, Թուրքիան նախապայմաններ է դնում։ Այդ նախապայմաններից մեկն այն էր, որ Ղարաբաղը ճանաչվի Ադրբեջանի կազմում և երկրորդ նախապայմանն էլ այն է, որ ցեղասպանության հարցի շուրջ համաձայնություն տեղի ունենա և կողմերը ճանաչել միմյանց տարածքային ամբողջականությունը։ Ինչպես տեսնում ենք՝ ղարաբաղյան 44 օրյա պատերազմից հետո, երբ բանագնացներ են նշանակվել՝ այստեղ մի հանգամանք անհայտ է՝ ի՞նչ բանակցություններ են ընթացել, որ արդեն բանագնացներ են նշանակվել։ Այսինքն՝ արդյոք այդ նախապայմաններն ընդունել են կամ արդյոք Թուրքիան ինչ-ինչ նախապայմաններ հանել է, ինչը ես քիչ հավանական եմ համարում»։
Ըստ Խուդավերդյանի՝ մենք այս հարցերի պատասխանը հստակորեն կիմանանք այն ժամանակ, երբ հայ-ադրբեջանական վերջնական փաստաթուղթ կստորագրվի․«Միայն դրանից հետո պարզ կդառնա, թե կողմերն իրականում ինչ են բանակցել»։
Ինչ վերաբերում է Հայաստանի մասնակցության այս ձևաչափին առհասարակ, այն ֆոնին, երբ Վրաստանը մերժում է և մեր այն դիտարկմանը, որ մենք այնտեղ փաստորեն մնում ենք առանց բարեկամների, թուրքագետը նկատեց․«Խնդիրն այստեղ մենակ մնալը չէ։ Հարցն այստեղ այն է, թե ինչ պայմաններում են տեղի ունեցել հայ-թուրքական բանակցությունները։ Այստեղ մի հարց կա՝ եթե հայ-ադրբեջանական հարաբերությունները լիովին կարգավորված չեն , իսկ Թուրքիան մեկ անգամ չէ, որ նշել է, որ հայ-ադրբեջանական լիարժեք կարգավորումից հետո պետք է սկսել հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավման գործընթաց։ Կարծում եմ, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների վերջնական բարելավումը տեղի կունենա այն ժամանակ, երբ տեղի ունենա հայ-ադրբեջանական հարցերում անորոշությունների պարզաբանում՝ սահմանազատման ու սահմանագծման հստակություն։ Հետագայում կերևա, թե կողմերն իրականում ինչ են պայմանավորվել և արդյոք այդ պայմանավորվածություններն ունեն բավարար կենսունակություն»,-եզրափակեց նա։
