Դանիել Իոաննիսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Սև ու սպիտակի» տրանսֆորմացիան
2018 թվականին կար մարդկանց մի մեծ խումբ, որոնք սկսեցին հեղափոխությունը: Այդ մարդկանց խումբը ուներ ահռելի հանրային (90-ին մոտ տոկոսանոց) աջակցություն ու այդ խմբի մեջ էր մտնում նաև ՔՊ-ն:
Հեղափոխությունից մի քանի ամիս անց ձևավորված Երևանի ավագանու «Իմ քայլը» խմբակցության զգալի մասը հենց այդպիսի մարդիկ էին՝ ակտիվիստներ, որոնք ՔՊ-ական չեն, բայց հեղափոխության «ծնողներից» են:
Այն ժամանակ հստակ էր. հեղափոխության արժեքներին աջակցելը «սպիտակություն» է, դրանց դեմ գնալը՝ «սևություն» (թեև՝ ինքս դեմ եմ այդ որակումներին): Այն ժամանակ ՔՊ-ն էլ էր այդ «սպիտակության» մեջ, բայց հետո ամեն ինչ փոխվեց:
Ժամանակի ընթացքում հեղափոխության շատ կողմնակիցներ ընդդիմացան ՔՊ-ին, իսկ ՔՊ-ում թե՜ շատերի արժեքները փոխվեցին և թե՜ հայտնվեցին մարդիկ, որոնք հեղափոխության ժամանակ պարզապես դեմ էին դրան:
Բայց ՔՊ-ն փորձել ու փորձում է իրեն պահել հեղափոխության միակ հեղինակի պես: Ենթադրաբար դա արվում է այն քաջ գիտակցությամբ, որ պետք է ստեղծեն հանրային ընկալում, ուր ՔՊ-ին ընդդիմացողները բացառապես նախկին կոռուպցիոներ «սևերն» են:
Հայկ Մարությանը, որպես քաղաքապետ, շատ սխալներ է գործել, բայց չի արել որևէ այնպիսի քայլ, որ մտածենք, թե դավաճանել է հեղափոխության թիմին կամ արժեքներին: Ըստ այդմ, ինձ, որպես Երևանցի, քիչ է հետաքրքրում, թե արդյոք նա դավաճանել է ՔՊ-ին, քանի որ ՔՊ-ն, իր հերթին, մասնակիորեն դավաճանել է հեղափոխության արժեքներին:
Հ.Գ. Ժամանակն է, որ ՔՊ-ում համակերպվեն այն մտքի հետ, որ առանց «իզմերի» քաղաքական թիմում հայտնվելու են շատ տարբեր մարդիկ: Իսկ երբ առանց «իզմերի» այդ թիմը նաև իշխանություն է՝ այդտեղ սապոնվելով ձգտելու են տարբեր տականքներ ու այդտեղից դուրս են գալու շատ կարգին մարդիկ:
