«Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է Պահպանողական կուսակցության նախագահ Միքայել Հայրապետյանի հետ
– Պարո´ն Հայրապետյան, ինչպես կմեկնաբանեք ՍԴ որոշումը, որով ազատ արձակվեցին պատգամավորներ Արմեն Չարչյանը, Մխիթար Զաքարյանը, Արթուր Սարգսյանը: Որոշ փորձագետներ պնդում են, որ դատական համակարգը այսպիսով չի անկախանում քաղաքական ազդեցությունից և չի կայանում Հայաստանը որպես իրավական պետություն: Չե՞ք կարծում, որ ՍԴ–ն լեգալացնում է այն արատավոր երևույթը, որ կարելի է լինել պատգամավոր և հազար ու մի հանցագործություն գործել:
– Դա իրավական ոլորտից է և ոչ քաղաքական կամ խորքային-հոգևոր, թեև սահմանակցում է առաջինին: Ես ընդամենն ուրախ եմ ազատ արձակված կալանավորվածների համար, սակայն Ձեր հարցի սպառիչ պատասխանն ինքս չունեմ. դա փորձագետների և իրավունքի ոլորտի մասնագետների դաշտից է:
Ինչպե՞ս կգնահատեք ՏԻՄ ընտրությունների արդյունքները, ինչպե՞ս եք վերաբերվում ընդդիմության կոալիցիաներին: Ստացվում է, որ համայնքի ղեկավար է դառնում օրինակ 3 մանդատ ստացած ուժի ներկայացուցիչը: Արդյո՞ք դրանով չի արհամարհվում ընտրողի կամքը: Սա կարելի՞ է համարել ժողովրդավարական պատկեր:
Ընդդիմության՝ կոալիցիաներ կազմելու հնարավորությունը ժողովրդավարության ցուցիչներից է, ինչի ավանդույթների ստեղծումը Հայաստանում ողջունել է պետք: Եթե բացասական բան կար ՏԻՄ ընտրություններում, ապա դա առաջին հերթին ինչ-որ անուն-ազգանուններով դաշինքներն էին: Դաշինքների անվանումների մեջ որևէ մեկի կամ մի քանիսի ազգանուն ունենալը քաղաքական ցածր, արևելյան կուլտուրայի նշան է: Դա պետք է բացառել գալիք ոչ միայն տեղական, այլև համապետական ընտրություններում, եթե իհարկե մենք մեր երկրի համար չենք ընտրում թաթար-մոնղոլական խանական համակարգը:
Ինչո՞վ է պայմանավորված այս օրերի սահմանային լարվածությունը։
Սահմանային լարվածություններ միշտ հրահրելու են, քանի դեռ Հայաստանին չեն ստիպել ստորագրություն դնել ռուս-թուրքական պրոյեկտի տակ: Այս մի քանի օրերի լարվածությունը ստեղծեցին որպես վրեժ նախագահ Բայդենի հրավերն ընդունելու դիմաց, ինչպես նաև ձախողելու համար սպասվող հանդիպումը Բրյուսելում: Քանի որ այդ հանդիպումը չի բխում ռուս-թուրքական տարածաշրջանային ճարտարապետման տրամաբանությունից, ուստի սահմանային բախումներով, ներհայաստանյան կրիտիկական լարումներով Ռուսաստանն ու Թուրքիան Ադրբեջանի ձեռամբ փորձելու են ճնշումներ կիրառել Հայաստանի վրա, որպեսզի տապալեն Արևմուտքի ներգրավման ցանկացած փորձ:
Հնարավո՞ր են ավելի սուր զարգացումներ ու բախումներ։
Ցավոք, հնարավոր են: Մենք ծայրահեղ զգոն պետք է լինենք, որպեսզի թշնամիների կացնին կոթ չդառնանք:
Արտախորհրդարանական ուժերի հետ վարչապետի հանդիպման ժաամանակ, որը տևեց բավականին երկար, ի՞նչ հարցերի շուրջ են տեղի ունեցել քննարկումներ, և հատկապես ո՞ր կարևոր դրվագները կուզենայիք առանձնացնել:
Վերջին անգամվա օրակարգում 15 հարց կար՝ սկսած Արցախի խնդրից մինչև կոռուպցիայի դեմ պայքարի խնդիր: Ինձ իրավունք կվերապահեմ առանձնացնել միայն երկրի պետական լեզվի դեմ տարվող անձեռնահաս քաղաքականության շուրջ բանավեճը: Այսօր լրահոսից տեղեկացա, որ, այնուամենայնիվ, ռուսական շահեր սպասարկող մեր իշխանությունը հայերենը դուրս է հանելու պարտադիր քննական առարկաների շարքից: Ամենայն հավանականաությամբ, ռուսերենի համար են լայն տարածք ազատում ու պատրաստվում են ռուսական մարզ դարձնել Հայաստանը, եթե մեր բուհերից և դպրոցներից՝ արդի գիտության և միջազգային հաղորդակցման համար անպիտան ռուսերենը հանելու փոխարեն սուր են ճոճում մայրենիի դեմ. այդպիսի ազգադավություն չի եղել նույնիսկ խորհրդային գաղութային տարիներին: