Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր ռեժիսոր Հակոբ Ղազանչյանը, ժամանակավրեպ չհամարելով ռուս մեծանուն գրող Ալեքսանդր Բլոկի «Արքան հրապարակում» ստեղծագործությունը, բեմադրել է գործի համանուն ներկայացումը:
Գունեղ, վառ, երաժշտական բեմադրության առաջնախաղը տեղի ունեցավ դեկտեմբերի 7-ին, «Երվանդ Ղազանչյան» փոքր թատերասրահում:
Դեռ 2017 թվականին էր Հակոբ Ղազանչյանը հանդիսատեսի դատին հանձնել «Արքան հրապարակում» ներկայացումը, սակայն՝ իր ուսանողների մասնակցությամբ: Այս անգամ բեմում Պարոնյան թատրոնի դերասաններն էին:
«Ինձ թվաց՝ այս գործն այսօր չափից ավելի արդիական է: Ավելի քան հարյուր տարի առաջ է գրվել, բայց ապշում եմ, թե ինչպես է ամեն ինչ կրկնվում, ինչպես է ամպլիտուդան մեզ բերում մի կետի, գնում ու նորից բերում: Ժողովո՞ւրդ, թե՞ ամբոխ, մտավորական-պետություն, մտավորական-իշխանություն, մտավորական-ամբոխ թեմայի շուրջ մտորումները հավերժ են: Ինձ մի պահ թվաց, թե «Արքան հրապարակում» գործը նոր է գրվել, թվաց, թե Հայաստանում է գրվել»,-նշում է Ղազանչյանը:
Ռեժիսորը մշտապես աշխատել է «պլակատային» գործեր չբեմադրել, չանդրադառնալ այնպիսի ստեղծագործությունների, որոնք ուղղակիորեն ինչ-որ բան են ասում ինչ-որ մեկին: Որոնք միայն ինչ-որ ժամանակահատվածում են արդիական:
«Ցավոք, անընդհատ անցնելու ենք այս կարուսելով: Այն սերնդի ներկայացուցիչներից եմ, որը մի քանի անգամ խաբվել է: Չգիտեմ, թե ինչ է լինելու, չգիտեմ, թե վաղը կամ մեկ ամիս հետո ինչ է լինելու: Հույս կա, որ մի լավ բան կպատահի, և, ինչպես ասվում է ներկայացման մեջ՝ նավերը կգան, բայց մեծ կասկած, տարակուսանք ևս կա»,-շեշտում է նա:
Ներկայացումն ավարտվում է հարցադրմամբ, թե գուցե միակ ելքն արտագաղթն է: Հակոբ Ղազանչյանը դա խնդիրների լուծում չի համարում, շեշտում է, որ ինչ էլ պատահի, ինքն այս ջրի, հողի մարդ է և չի գնա:
Խոսելով ժամանակի ընթացքում ներկայացման մեջ փոփոխություններ անելու մասին՝ ռեժիսորն ընդգծում է, որ երբեք չի մտածում, թե հարյուր տոկոսով լավ աշխատանք է բեմադրել և զարմանում է այն մարդկանց վրա, որոնք կարծում են, թե շեդեվրներ են ստեղծում: Ըստ Ղազանչյանի՝ պետք է տեսնել թերությունները:
«Դիտել եմ բեմադրությունն ու վստահ եմ, որ դեկտեմբերի 10-ի ներկայացմանն ինչ-որ բաներ անպայման փոփոխվելու են: Թերությունները տեսնելն ինքնազարգացման միջոց է: Տարիներ առաջ, երբ բեմադրություն էի անում Վրաստանում՝ Ռուսթավելու թատրոնում, հետևում էի Ռոբերտ Ստուրուայի «Համլետ» ներկայացման փորձին: Համլետի դերակատարին հարցրի. «Ճի՞շտ գիտեմ, որ սա բեմադրության չորրորդ տարբերակն է»: Նա էլ պատասխանեց, որ յուրաքանչյուր փորձը ներկայացման նոր տարբերակ է, քանի որ Ստուրուան կրկին կսկսի նոր տեսարաններ բեմադրել, փոփոխություններ մտցնել և այլն: Ես Ստուրուայից շատ բան եմ սովորել»,-պատմում է Հակոբ Ղազանչյանը:
Ներկայացման մեջ զբաղված են դերասաններ Վահագն Մարգարյանը, Սոֆա Բաղդասարյանը, Արսեն Գևորգյանը, Բելլա Ամարյանը, Սոնա Մուրադյանը, Հասմիկ Մխիթարյանը, Արամ Մխիթարյանը, Արման Սիմիկյանը, Արև Հակոբյանը: Ստեղծագործությունը հայերեն է թարգմանել Գագիկ Դավթյանը, կոմպոզիտորը Վաչե Շարաֆյանն է, պարերը՝ Արտյոմ Գևորգյանի:
«Թագավորը հրապարակում» ստեղծագործությունը Ալեքսանդր Բլոկն անվանել է «պետերբուրգյան առեղծված»: Այն անմիջական կապ ունի առաջին ռուսական հեղափոխության իրադարձությունների հետ: Գլխավոր հերոսներն են ճարտարապետը, նրա դուստրը և բանաստեղծը:
