Դեկտեմբերի 7-ի երեկոյան ԵԱՀԿ պաշտոնական կայքում հայտնվեց Մինսկի խմբի համանախագահներ ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի և ՌԴ արտգործնախարարների համատեղ հայտարարությունը: Դրա մասին դեռևս դեկտեմբերի 2-ին ազդարարել էր ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը, նշելով, որ ընդունել են հայտարարություն ԵԱՀԿ նախարարական ժողովի շրջանակում: Սակայն, դեկտեմբերի 2-ին ընդունված և ազդարարված հայտարարությունը չէր հրապարակվում փաստորեն մինչև դեկտեմբերի 7-ը՝ հինգ օր: Ինչն էր պատճառը, պարզ չէր: Այդ առնչությամբ մի քանի անդրադարձերում դիտարկեցի որոշակի հնարավոր խնդիրներ, որ կարող էին առաջացած լինել համանախագահ երկրների միջև: Ընդ որում, այդ համատեքստում էր հնարավոր դիտարկել նաև այս ընթացքում Ադրբեջանի ագրեսիվ հռետորաբանության, Սոչիի պայմանավորվածությունների ձգձգման ուղղությամբ քայլերը, թերևս ոչ առանց Թուրքիայի հովանու: Եվ ահա, ի վերջո համանախագահ երեք երկրների արտգործնախարարների հայտարարությունը հրապարակված է և այստեղ թերևս առաջնային ուշադրության առարկա է այն, որ հայտարարությունը հնգօրյա ձգձգումից հետո հրապարակվում է դեկտեմբերի 7-ին՝ ԱՄՆ և ՌԴ նախագահների տեսավեհաժողովին զուգահեռ կամ դրանից անմիջապես հետո: Խնդիրն անշուշտ այստեղ անմիջական կապակցվածությունը կամ ուղիղ պատճառահետևանքային կապը չէ, այլ հնարավոր է ընդհանուր մթնոլորտը: Բոլոր դեպքերում, Մինսկի խմբի երեք համանախագահ երկրների հայտարարության հանրայնացումը կարևոր է, առավել ևս երբ դրա բովանդակությունը արտահայտում է համատեղ աշխատանքը շարունակելու նրանց պատրաստակամությունը: Իհարկե Հայաստանի համար դարձյալ տհաճ է լսել հավասարության նշանի ներքո արվող գնահատականներն ու երկու կողմերին հրադադարը պահելու, լարումից խուսափելու, մարդասիրական հարցերում միջազգային կանոնների հանդեպ պատասխանատու լինելու կոչերը, սակայն մեծ հաշվով սա նորություն չէ և սրա խորքային պատճառները նաև հասկանալի են:
Ուշադրության է արժանի այն, որ հայտարարության մեջ երեք արտգործնախարարները, այսինքն նաև ԱՄՆ ու Ֆրանսիան կոչ են անում կողմերին հավատարիմ մնալ և իրագործել նոյեմբերի 9-ի, հունվարի 11-ի և նոյեմբերի 26-ի եռակողմ պայմանավորվածությունները: Այլ կերպ ասած, ԱՄՆ ու Ֆրանսիան առնվազն հայտարարության մակարդակում ճանաչում են Ռուսաստանի դերը եռակողմ ձևաչափում և կողմերին կոչ անում շարժվել ըստ այդ ձևաչափի ճանապարհային քարտեզի:
Միաժամանակ, համանախագահները կոչ են անում շարունակել համանախագահության հովանու ներքո Նյու Յորքում և Փարիզում սկզբնավորված գործընթացը՝ արտգործնախարարների հանդիպման ձևաչափով: Այստեղ ուշագրավ է այն, որ Ստոկհոլմում այդ ձևաչափով սպասվող երրորդ հանդիպումը չկայացավ Ադրբեջանի դեմարշի պատճառով: Մեծ հաշվով, Մինսկի խմբի համանախագահ երեք երկրների արտգործնախարարների մակարդակի հայտարարությունը անկասկած չի ունենալու մոգական ազդեցություն իրավիճակի լարվածությունը թուլացնելու առումով, սակայն կարևոր է այն տեսանկյունից, որ եռյակը արտահայտում է Մինսկի խմբի ձևաչափով աշխատելու հանձնառություն, ինչն այս պահին Հայաստանի համար կարևոր է, հաշվի առնելով, որ գոնե առայժմ չեն նշմարվում շահեկան այլ ձևաչափեր, փոխարենը առկա է «3+3»-ի մարտահրավերը: