Հայաստանի կառավարությունում ընդունել են Հարավային Կովկասի և Վրաստանի ճգնաժամի հարցերի հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարին: Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ու Կլաարը խոսել են Հայաստան-ԵՄ հարաբերության մասին, դրա զարգացման հեռանկարների մասին: Ըստ հաղորդագրության, քննարկվել են 2021 թվականի դեկտեմբերի 15-ին Բրյուսելում տեղի ունենալիք Եմ Արևելյան գործընկերության վեհաժողովին վերաբերող հարցեր: Թեև պաշտոնական հաղորդագրության մեջ քննարկման թեմաները Հայաստան-ԵՄ գործակցության շրջանակում են, այդուհանդերձ դատելով սակայն հանդիպման «անտուրաժից», որ փոխանցում են լուսանկարները, Հայաստանի վարչապետի ու ԵՄ հատուկ ներկայացուցչի հանդիպման առանցքային թեման եղել է արցախյան, հայ-ադրբեջանական հակամարտությունը, Սոչիի եռակողմ հանդիպումը, անկասկած նաև Բրյուսելում սպասվող Փաշինյան-Ալիև հանդիպումը:
ԵՄ հատուկ ներկայացուցչի և վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպմանը մասնակցել են Հայաստանի արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանն ու Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը: Բրյուսելի հանդիպումը տեղի է ունենում ԵԽ նախագահ Շարլ Միշելի միջնորդությամբ, որը Սոչիի եռակողմ հանդիպումից առաջ հեռախոսազրույց էր ունեցել ՌԴ նախագահ Պուտինի հետ: Սոչիի հանդիպման բացման խոսքում Պուտինը հիշատակեց Բրյուսելը, նշելով, թե խոսել է Միշելի հետ և գիտե, որ նա սպասում է Հայաստանի ու Ադրբեջանի առաջնորդներին Բրյուսելում:
Ավելի վաղ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել էր, որ դեկտեմբերի 15-ի հանդիպման օրակարգը լինելու են մարդասիրական հարցերը: Կազմը, որով կառավարությունում տեղի է ունեցել հանդիպումը վարչապետ Փաշինյանի և Տոյվո Կլաարի միջև, հուշում է, որ հանդիպմանը քննարկվել են էական հարցեր: Թե դրանք որքանով են շաղկապված կամ համադրված Սոչիի հետո, և որքանով են հակադիր և մրցակցային, չափազանց բարդ է ասել: Միաժամանակ սակայն առավել հստակ է այն, որ հակադիր տրամաբանությունը այլ տեղ, քան փակուղի՝ թերևս չի տանելու, և դա լավ են պատկերացնում բոլոր կողմերը՝ թե հակամարտող, թե միջնորդական դիրքում գտնվող: Սոչիի հանդիպմանն համենայնդեպս հրապարակային, տեսանելի դաշտում եղած հանրագումարը Երևանի համար համենայնդեպս կարծես թե այնպիսին է, որ ամենևին ցանկալի չէ դրանից հետո որևէ փակուղի մտնել Բրյուսելում: Հատկապես այն աժիոտաժի պարագայում, որ Սոչիի հանդիպումից հետ նկատվեց Թուրքիայի վարքագծում:
Ի դեպ այդ առումով խիստ հատկանշական էր, որ հենց Սոչիից հետո հնչեց Ուկրաինայի և Ռուսաստանի միջև բանակցություն կազմակերպելու Էրդողանի առաջարկը, որը Մոսկվայում ստացավ բավականին «անքաղաքավարի» արձագանք: Պուտինի խոսնակ Պեսկովը հայտարարել էր, որ Ռուսաստանը հակամարտող կողմ չէ և այդպիսի առաջարկը «անիմաստ» է: Ռուսաստանը փաստացի հրաժարվում է ուկրաինական հարցում Արևմուտքը փոխել Թուրքիայի հետ: Որոշակի տրամաբանության համատեքստում, հետպատերազմյան ստատուս-քվոյի պայմաններում Մոսկվայի մոտ կարող է նույն շահագրգռությունը լինել արցախյան, հայ-ադրբեջանական հարցում: Ընթացիկ մարդասիրական ու քաղաքական խնդիրներից զատ, որ անկասկած հուզում է Հայաստանին նեկայիս փուլում, Հայաստանի համար Սոչի-Բրյուսել գիծը կարևոր է նաև այդ տրամաբանության տեսանկյունից: Երևանը պետք է անի առավելագույնը՝ դրան նպաստելու համար, թեև հարցի լայն մասշտաբի համատեքստում հասկանալի է, որ դերն ու հնարավորությունը սահմանափակ են:
