Հայտարարություն
Նոյեմբեր 29, 2021 թ., Երևան
1988-ից ԱԻՄ-ի ակտիվ անդամ եմ, իսկ ԱՄՆ-ից Հայաստան վերադառնալուց հետո՝ նաև նրա նախագահության անդամ:
Սակայն այսօր ցավով ու ափսոսանքով փաստում եմ, որ ԱԻՄ-ում տիրող մթնոլորտը հագեցած է ինքնագովաբանության և փառահեղ անցյալի հիշողության ֆոնի վրա աճող խանդով, որը դժբախտաբար արտահայտվում է չարակամությամբ:
Շատ ավելի ցավալի է, որ այս ամենն ուղղված է ներկայումս Ազգային-ազատագրական պայքարն (ԱԱՊ) առաջնորդող շատ ավելի եռանդուն ուժի՝ Ազգային-ժողովրդավարական բևեռի (ԱԺԲ) դեմ:
Փոխանակ գիտակցելու, որ ԱԱՊ-ի դրոշը փոխանցվել է ԱԺԲ-ին հիմնականում ԱԻՄ-ի անգործության պատճառով և, ըստ այդմ, հնարավորինս նրան աջակցելու և նրա կողքին կանգնելու, ԱԻՄ-ը, գլխավորապես նրա առաջնորդ Պարույր Հայրիկյանի դեմքով, այնպես է դիրքավորվում, կարծես թե այդ դրոշը խլել են իրենից: Հարկ է նշել, որ ԱԺԲ-ն էվոլյուցիա ապրած ուժ է` Սարդարապատ շարժում-Նախախորհրդարան- Հիմնադիր Խորհրդարան-Սասնա Ծռեր և ներկա ԱԺԲ, որն մշտապես թիրախավորվել է Կրեմլի կողմից:
Պարույր Հայրիկյանի հանդեպ ունենալով և պահպանելով եղբայրական վերաբերմունքս, ստիպված եմ նշել, որ ԱԺԲ-ի նկատմամբ նրա խանդով պայմանավորված չարակամությունը պարզապես կուրացրել են նրան՝ դրդելով ըստ էության միանալու ԱԺԲ-ի դեմ հարձակումներին, որոնք կազմակերպում է Մոսկվան և որոնք իրականացնում են նրան ծառայած ու ծառայող նախորդ և ներկա գաղութային ռեժիմների ներկայացուցիչները:
Հաշվի առնելով ստեղծված իրավիճակը, ես հրաժարվել եմ ԱԻՄ-ի նախագահության անդամությունից: Եթե շարունակվեն ԱԺԲ-ին հանիրավի վարկաբեկելու ուղղությամբ ԱԻՄ-ի և Հայրիկյանի փորձերը, ապա ստիպված կլինեմ հրաժարվել նաև ԱԻՄ-ի անդամությունից:
Հույս ունեմ, որ իմ այս հայտարարությունը կարող է սթափեցնել ԱԻՄ-ին ու անձամբ Պարույր Հայրիկյանին և կանխել նրանց անվերադարձ գահավիժումը դեպի քաղաքական անդունդ:
Կարո Եղնուկյան
