Thursday, 28 03 2024
ՌԴ ԱԳՆ-ում Ադրբեջանի խոսնակը
11:50
Հայաստանը վերջին շրջանում չի մասնակցում ՀԱՊԿ-ի աշխատանքներին. Իմանղալի Թասմաղամբետով
«Ֆրանսիան Հայաստանին դրդում է հերթական պատերազմի». Ադրբեջանի ՊԱԾ տնօրեն
11:30
«Հայաստանի էլիտաների մասով որոշակի իրադարձություններ և տրամադրություններ մտահոգիչ են». ՀԱՊԿ քարտուղար
11:20
«Երևանից որևէ պաշտոնական դիմում չենք ստացել անդամակցության կասեցման մասին». ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար
11:10
«ԱՄՆ-Հայաստան-ԵՄ հանդիպման հիմնական կետը տնտեսական կայունությունն է»․ Միլլեր
Ռուսները մի դիրք զիջեցին Հայաստանում. տակտիկակա՞ն նահանջ
Ուղիղ. ՀՀ կառավարության հերթական նիստը
Պոլիկլինիկայի նախկին տնօրենը յուրացրել է բժիշկների աշխատավարձը և վառելիքը
Ուղիղ. Ժողովրդավարական ուժերի համաժողով` նվիրված Հայաստանի եվրաինտեգրմանը
Նման այցերը մեծ քաղաքական եւ անվտանգային նշանակություն ունեն. Ալեն Սիմոնյանն ընդունել է Ֆրանսիայի խորհրդարանական պատվիրակությանը
10:15
Նավթի գներն աճել են. 27-03-24
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10։00
Կան փակ և դժվարանցանելի ավտոճանապարհներ, Լարսը բաց է բոլոր տեսակի տրանսպորտային միջոցների համար
Եվրոպան բացել է իր դռները. հայտ ներկայացնելու ճիշտ ժամանակն է
Գույքագրված կառույցների վերաբերյալ տեղեկությունները կտրամադրվեն համայքներին
Թրամփի ֆենոմենը, «Մեծ սուտը» և դրա հետևանքները ԱՄՆ առաջիկա ընտրությունների վրա
Սպասվում է առանց տեղումների եղանակ
Ապրիլի 5-ին ստորագրելիք փաստաթուղթը կարող է բեկում մտցնել տարածաշրջանում
ՔՊ-ականներն այլեւս առաջվանը չեն. նրանց սիրտը վախ է ընկել. «Հրապարակ»
Փաշինյանը զարմացել է, որ ժողովուրդն այսքան տարի իրենց հանդուրժում է. «Հրապարակ»
«Ամիօ բանկ»-ը վերաբրենդավորումից հետո սկսել է ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց հարկադիր սնանկացման գործընթաց. «Ժողովուրդ»
Իշխանությունների՝ ամեն ինչ օպտիմալացնելու ու կրճատելու սեւեռումը հասել է Դիլիջան. «Հրապարակ»
Որքան են վճարել Հրաչուհի Ութմազյանին ու Համլետ Առաքելյանին՝ «Օսկար» մրցանակաբաշխությունը մեկնաբանելու համար. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Քաոս Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովում․ աշխատակիցները հերթով ազատվում են. «Ժողովուրդ»
Գեներալները չկան, Փաշինյանը որոշել է հանձնել Տավուշի բնակավայրերը. «Հրապարակ»
ՔԿ-ն մտել է դատարան և Մանվել Գրիգորյանի դատավոր դստերը օգնականի վերաբերյալ հարցեր է տվել. «Ժողովուրդ»
Գուրգեն Արսենյանին տրված խոստումը չի իրականացել․ պատգամավորը նեղացած է ՔՊ-ից. «Ժողովուրդ»
Հայաստանը «խուսանավումների» բարդ հանգույցում. ռուս սահմանապահների «դիլեման»

Իշխանության և ընդդիմության ցածրակարգությունը կարող է հանգեցնել «հակապետական» և «բովանդակազուրկ» հետևանքի

«Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է Պահպանողական կուսակցության նախագահ Միքայել Հայրապետյանի հետ

Պարոն Հայրապետյան, ինչպե՞ս կարող ենք հաղթահարել  Հայաստանում առկա լուրջ բարոյա-հոգեբանական, արժեքաբանական ճգնաժամից դուրս գալու այս պայմաններում, երբ քաղաքական դաշտը շարունակում է մնալ անառողջ,հակապետական,  իշխանություն-ընդդիմություն առճակատումը ապակառուցողական,  սնամեջ  հարթությունից դուրս չի գալիս, իսկ  անվտանգային սպառնալիքները տագնապալից են դեռևս և արդարացիորեն  հանրության շրջանում,  կենսական լիցքերի կուտակման փոխարեն,խորանում են  հյուծիչ հուսահատական զգացողությունները,ապա և  արտագաղթելու ցանկությունը, դրան գումարած՝ հաճախակի են  սահմանային արյունալի միջադեպերը, որոնք ուղեկցվում են մարդկային և տարածքային անգին կորուստներով։

Ձեր թույլտվությամբ՝ չհամաձայնեմ իշխանություն-ընդդիմություն առճակատման Ձեր խիստ գնահատականներին: Իշխանությունն ու ընդդիմությունը կատարում են իրենց գործառույթները, իսկ առճակատումը, որ բնական է, պարզապես շատ է գավառական ու անզիջում. և ընդամենը: Իշխանական և պաշտոնական ընդդիմադիր դաշտը զբաղեցրած քաղաքական դասն ունի խորը մշակութաբանական ցածրակարգություն, որն էլ, անշուշտ, կարող է հանգեցնել Ձեր ասած «հակապետական» և «բովանդակազուրկ» հետևանքին: Առայժմ հատված չէ այդ կրիտիկական շեմը, բայց ճանապարհին ենք: Մի դրական երևույթ կա. մեր ժողովուրդը չի վստահում քաղաքական ներկա ընտրանուն, ուստի չի էլ կարող բարոյալքվել, հուսահատվել ու արտագաղթել՝ միայն դրանց վարքից ելնելով: Թող փորձեն ինչ-որ հուշագիր ստորագրել մեր ընդդիմությունն ու իշխող ուժն առ այն, որ պատրաստ են պատերազմական իրավիճակում մի կողմ դնել փոխադարձ ատելությունն ու մեղադրանքները՝ դրանք հետաձգելով ավելի խաղաղ ժամանակների, և մենք մեր չքնաղ ժողովրդի մեջ կրկին ականատես կլինենք այն ոգեղեն վիճակին, որ կար 44 օրերի ընթացքում, որ կար 100 տարի առաջ՝ Սարդարապատի օրերին, երբ մարդիկ իրենց վերջին ունեցածն էին դնում ճակատի հաղթանակի համար, իսկ կամավորներն այնքան շատ էին, որ նույնիսկ հարկ էր լինում շատերին ետ դարձնել դեպի ճակատ մղվելուց: Այսինքն՝ ես ընդամենը կարող եմ ասել.  «Դադարեցրեք, աղաչում եմ, այդ փոխատելությունը, մեր ժողովուրդը դրան չէ, որ արժանի է»: Իսկ եթե քաղաքական ելքի և լուծման մասին եք հարցնում, ապա այս համատարած հյուծիչ ժխորին, չցանականալով աղմուկ ավելացնել, առայժմ շեշտադրեմ միայն ազգային համաձայնության հուշագրի գաղափարը: Ավետարանում ասվում է. «Եթե մի տուն ինքն իր ներսում կիսված է, ապա կանգուն մնալ չի՛ կարող»: Հիմա մեզ համախմբող իդեաներ ու իդեալներ են անհրաժեշտ և ոչ երբեք ատելություն, մերժում, սպառնալիքներ:

 Նոյեմբերի 16-ի մեկօրյա պատերազմը ցույց տվեց՝ թեև բանակն ունակ է արժանի դիմադրություն մղել, սակայն ակնհայտ է, որ բանակում դեռ առկա են լուրջ բարոյա-հոգեբանական խնդիրներ, ինչի մասին օրերս խոսել է նաև ԶՈՒ ԳՇ պետը։ Ինչո՞վ է դա պայմանավորված. 44-օրյա պարտությունից հետո դեռ ուշքի՞ չի եկել Հայոց բանակը, թե՞ ղեկավարության գործունեությունից, գուցե՝ թիկունքում հասարակության վարքագծի՞ց։

Մենք մեկ տարի առաջ ճակատամարտ ենք տանուլ տվել, որն ունի օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ պատճառներ, սակայն ազգային մեր նվազ էներգիան այս պահին պետք չէ մսխել մեղավորներ ու անմեղներ որոնելու վրա: Եթե գիտակցենք, որ տանուլ ենք տվել միայն ճակատամարտը, ուրեմն պատրաստ կլինենք հաջորդ ճակատամարտին, որն առավել հոգևոր ու մտավոր հատույթներից է կախված: Ինքս 1990-ականների երկրորդ կեսին Պաշտպանության նախարարությունում զբաղեցրել եմ Հատուկ քարոզչության բաժանմունքի պետի պաշտոնը և լավ եմ պատկերացնում, թե ինչ բացեր կան այդ կենսական ոլորտում: Ցավոք, մեր զինվորական վերնախավը չունի ամբողջական և խորը գիտակցում, ու տանուլ ենք տալիս առանձին զինվորի, առանձին զորամիավորման, ամբողջ բանակի կտրվածքով: Բերեմ մի դաժան օրինակ ոչ վաղ անցյալից: 1918թ.-ին Սարդարապատում աներևակայելի հաղթանակ տարած հայ հերոսական սպաների ու զինվորների մի զգալի մասը մեր Առաջին Հանրապետության երկու տարիների ընթացքում դարձել էր թալանչի, ելուզակ (կարող եք ավելացնել այն բոլոր որակումները, որ զինվորականների մասին տալիս է Խորենացին իր «Հայոց պատմության» վերջին հատվածում՝ «Ողբում»), իր ուսադիրների հարգը չգիտակցող զանգված, ու Սարդարապատի այդ հերոսներն առանց կրակոցի, 1920թ.-ին անամոթաբար հանձնեցին Կարսը, փախան խուճապահար կամ գերի հանձնվեցին: Կրկնեմ՝ նույն անձինք էին դրանք – թե՛ Սարդարապատում, թե՛ Կարսում:

Մեր գերագույն ճգնաժամը բարոյական ճգնաժամն է, որի պատասանատուն ոչ թե սովորական զինվորը կամ թիկունքում աշխատող սովորական չարքաշ քաղաքացին է, այլ հայ էթնոսի ուսյալ խավը՝ քաղաքական սերուցքը, գեներալիտետը, մտավորականությունը: Կա՛մ կեղծ է մեր սերուցքը, որ իր էությամբ ամենևին էլ այդպիսին չէ, այլ սովորական պլեբեյ, կա՛մ ազգի իրական սերուցքը սպառված է դարերի մեջ, ու մենք դատապարտված ենք թողնել պատմության թատերաբեմը: Արցախյան մեր բոլոր ճակատամարտերը ցույց տվեցին, որ մեր ժողովուրդը դեռ ունակ է իր միջից նոր սերուցք արտազատել, որը կառաջնորդի ճաքեր տված մեր նավը: Այսօրվա մեր անմխիթար վիճակը մենք տեսնում էինք մեկ տարի առաջ, երբ դեկտեմբերի 31-ի գիշերը, Գարեգին Նժդեհի արձանի մոտ 2021 թվականը հայտարարեցինք նժդեհության տարի: Ուշադրություն, խնդրեմ, ոչ թե նժդեհականության, այլ նժդեհության: Վստահ եմ, որ հենց նժդեհությամբ դիմանալու ենք մինչև դեկտեմբերի վերջին տասնօրյակը, իսկ դրանից հետո ժամանակն աշխատելու է մեր պետության օգտին: Դուք ասում եք՝ ինչպե՞ս դուրս գանք այս վիճակից – կրկնեմ նույնը՝ դադարեցնելով փոխատելությունը՝ հասկանալով, որ բոլորս նույն նավի վրա ենք ու արյունակից ենք. առանց այդ էլ մեր արյունից մոլորակի վրա արդեն շատ քիչ է մնացել, դողալ է պետք դրա վրա: Ինչպես եկեղեցում են պատարագի ժամանակ իրար կողքի գտնվողները գրկում միմյանց ու ողջագուրվում, այնպես էլ մեր քաղաքական վերնախավն է պարտավոր դա անել՝ օրինակ ծառայելով հասարակության համար: Այդ ողջագուրանքն է, որ ամուր հենարան կարող է դառնալ այնքան անհրաժեշտ յուրաքանչյուրիս նժդեհության, սթափության, ազատախոհության համար:

Ինչպե՞ս եք վերաբերվում սկիզբ առած «Ազատագրական շարժմանը» և «Ազգային դիմադրությանը»: Ինչպե՞ս եք վերաբերում նրանց պահանջներին։

Եթե ատելություն չկա նրանց մեջ որևէ հայի կամ հայկական որևէ խմբի նկատմամբ, ապա միայն ողջունում եմ թե՛ անձամբ իրենց, թե՛ իրենց գործունեությունը: Պահանջներից մեկը, որ կապ չունի ատելության հետ և հույժ քաղաքական է, պարզապես հոյակապ է. նրանք պահանջում են մինչև Ալիևի և Պուտինի հետ փաստաթուղթ ստորագրելը՝ դա ներկայացնել Հայաստանի քաղաքացիներին՝ Հայաստանի իրական տերերին ու պաշտպաններին: Սա, հիրավի, քաղաքական լրջմիտ պահանջ է, որը միայն ողջունել կարելի է: Այլապես տպավորություն է ստեղծվում, որ փարիսեցիների նման մենք փափագում ենք, որ սայթաքի օրվա իշխանությունը, ու մենք չարախնդանք և իշխանությունը զավթենք՝ ավերակների վրա թագավորելու համար: Սա դարձյալ մեկ անգամ եղել է մեր պատմության մեջ, երբ ռուսական հայազգի գործակալական ցանցը քայքայում ու բարոյալքում էր պատերզմող Հանրապետության բանակն ու ժողովրդին, որպեսզի օրվա դաշնակցական իշխանությունը չկարողանա պահել Կարսը, Սուրմալուն, Նախիջևանը, Ալեքսանդրապոլը և հետո էլ ստորագրի Ալեքսանդրապոլի ստորացուցիչ, ազգակործան պայմանագիրը, և այդ հողի վրա իրենք զավթեն իշխանությունը, ինչն արեցին՝ կործանելով մեր պետականությունը: Մի՞թե հիմա էլ մեր մեջ կգտնվեն կասյաններ, մռավյաններ, ռուս-թուրքական պրոյեկտն իրագործող հայազգանուն ստահակներ: Այսօր ոչ միայն Սյունիքում չպետք է գտնվեն այդպիսիք, ինչպես որ չգտնվեցին Նժդեհի պահած Սյունիքում, այլև ամբողջ Հայաստանում չպետք է գտնվեն: Իսկ գտնվելու դեպքում պետք է ֆիքսել խաղի կանոնները, ինչպես ֆիքսել էր Նժդեհը՝ Տաթևի ձորի պռնկին:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում