Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը նոյեմբերի 2-ին Երևանում ընդունել է Վրաստանի պաշտպանության նախարար Ջուանշեր Բուրչուլաձեին, որը երկօրյա պաշտոնական այցով ժամանել է Հայաստան: Բուրչուլաձեն հանդիպել է նաև Հայաստանի պաշտպանության նախարարի հետ: Վարչապետ Փաշինյանը նրա հետ հանդիպմանը նշել է հայ-վրացական հարաբերությունը խորացնելու պատրաստակամության մասին, ընդգծելով նաև բարձրաստիճան պաշտոնյաների կապի կարևորությունն ու ջերմ ողջույն փոխանցելով Վրաստանի վարչապետ Ղարիբաշվիլիին:
Վրաստանի պաշտպանության նախարարը իր հերթին խոսելով հայ-վրացական գործակցության կարևորոթյան մասին, ընդգծել է նաև Հայաստանի վարչապետ Փաշինյանի քաղաքական կենսագրության հանդեպ հարգանքը: Հայ-վրացական հարաբերության կարևորության մասին խոսելը մի կողմից երբեք ավելորդ չէ, մյուս կողմից թերևս ժամանակն է այդ հարաբերության կարևորությունն ամրացնել հայ-վրացական միջպետական և միջհասարակական «կոոպերացիայի» առավել շոշափելի դրսևորումներով: Առայժմ սակայն երկու երկրներն ունենալով ընդհանուր բնական շահեր, արտաքին և անվտանգային քաղաքականության առումով գտնվում են տարբեր տիրույթներում, աշխարհագրորեն լինելով սահմանակից հարևաններ: Թերևս այդ բարդ իրավիճակում որոշակի ելքերի աիրդյունավետ փնտրտուքին է ուղղված նաև Վրաստանի նախաձեռնությունը՝ լինել միջնորդական հարթակ Երևանի ու Բաքվի միջև, ինչն անկասկած իրականացվում է ոչ առանց Վաշինգտոնի հետ Վրաստանի աշխատանքի համակարգվածության: Այդ իմաստով ուշադրության է արժանի հենց այն, որ Վրաստանի պաշտպանության նախարարը Հայաստան է ժամանում ԱՄՆ պաշտպանության նախարար Լոյդ Օսթինի Թբիլիսի այցից կարճ ժամանակ անց: Եվ գուցե մեկ այլ ուշագրավ հանգամանք է այն, որ այցը տեղի է ունենում ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի ու Եվրասիայի հարցերի փոխտեղակալ Էրիկա Օլսոնի ռեգիոնալ այցին զուգահեռ: Ավելին, նոյեմբերի 2-ին Հայաստան է ժամանել նաև Օլսոնը, ու Երևանում էլ այցի ընթացքում կազմակերպվելու է ԱՄՆ դիվանագետների ռեգիոնալ հավաք՝ Վրաստանում և Ադրբեջանում ԱՄՆ դեսպանների, ինչպես նաև Մինսկի խմբում ամերիկացի համանախագահի մասնակցությամբ: 2018 և 2019 թվականներին այդպիսի հավաքներ անցկացվել են Բաքվում և Թբիլիսիում: Երևանյան հավաքը նախատեսված է եղել 2020-ին, սակայն չի կայացել համաճարակի պատճառով:
Ըստ էության, Օլսոնի ռեգիոնալ այցը Ջո Բայդենի վարչակազմի թերևս առաջին «հայեցակարգային» ուսումնասիրությունն է Կովկասում իրերի դրության առնչությամբ, որոնք նոր ստատուս-քվոյի տեսքով են դասավորվել Արցախի դեմ պատերազմից հետո: Դեռևս պարզ չէ, թե ինչ եզրահանգման կգա ԱՄՆ նոր վարչակազմը, սակայն կարծես թե բավականին նկատելի է, որ առնվազն շոշափելիորդն դիտարկվում է վրացական հարթակի տարբերակը, որպես ամերիկյան ռեգիոնալ քաղաքականության գործիքակազմի հիմնական տարրերից մեկը:
