Վրաստանի նախկին նախագահ Միխայիլ Սաակաշվիլին իր համակիրներին բանտից կոչ է արել պայքարել «Վրացական երազանքի» իշխանության դեմ, ինչպես Հայաստանի նախկին համակարգի դեմ պայքարեց Նիկոլ Փաշինյանը: Սաակաշվիլին հայտարարել է, թե Փաշինյանը հաղթեց Իվանիշվիլիից չորս անգամ ավելի ուժեղ օլիգարխի: Թե որն է Սաակաշվիլու չափման միավորը, թերևս հետաքրքիր էլ չէ: Հայաստանին շատ ավելի հետաքրքիր է, թե ինչ զարգացումներ են հնարավոր Վրաստանում և դրանք որքանով կարող են սպառնալ այդ երկրի կայունությանը, որը գործնականում միակ հուսալի և հիմնական ցամաքային կապն է Եվրոպայի, ինչպես նաև Հայաստանի առևտրային թիվ մեկ գործընկեր Ռուսաստանի ուղղությամբ: Այն, որ Սաակաշվիլին փորձում է վրաց հանրությանը հանել գործող իշխանության դեմ պայքարի, դա իհարկե նրա, նրա համակիրների, Վրաստանի հանրության գործն է: Բայց, շատ կարևոր է, որ Վրաստանի նախկին նախագահն այդ գործին որևէ կերպ, այդ թվում հռետորաբանության մակարդակում չփորձի խառնել Հայաստանը, Հայաստանի հանրությանը, Հայաստանի իշխանությանը: Նա իր համակիրների, իր թիմի հետ կարող է մշակել իշխանության համար պայքարի ցանկացած մեթոդաբանություն, այդ թվում և այն, ինչ օգտագործեց Հայաստանի հանրությունը 2018 թվականի ոչ բռնի հեղափոխությունն իրականացնելու համար:
Բայց, Հայաստանի շահից բացարձակապես չի բխում այն, որ Վրաստանի նախկին նախագահը կարող է Հայաստանը, Հայաստանի իշխանությանը, Հայաստանի հանրությանը որպես այսպես ասած գործուն օրինակ ներքաշել ներվրացական քաղաքական պայքարի մեջ, այդպիսով առաջացնելով Հայաստանի հանդեպ վրացական հանրության ու նաև քաղաքական վերնախավի տարաբնույթ ռեակցիաների ռիսկ: Այն, որ այդպիսի ռիսկերը անշեղորեն և հետևողական փորձելու են օգտագործել արդեն Վրաստանում դեռևս Սաակաշվիլու նախագահությունից մեծ ազդեցություն ունեցող Թոււրքիան ու Ադրբեջանը, կասկածից վեր է:
Հետևաբար, շատ կարևոր է, որ Վրաստանի նախկին նախագահը որևէ կերպ չտա թուրքերին ու ադրբեջանցիներին Վրաստանում Հայաստանի դեմ ակտիվ աշխատանքի որևէ առիթ կամ հնարավորություն, եթե նրա նպատակը հայ-վրացական հարաբերությունն անկայունացնելը չէ: Ինչպես կծավալվի Վրաստանում ներքաղաքական պայքարը, դա այդ երկրի ներքին գործն է, այ հանրության, քաղաքական սուբյեկտների գործը: Հայաստանի համար մշտապես կարևոր է եղել և կարևոր է Վրաստանի կայունությունը, ինչպես նաև Վրաստանի հանրության շրջանում Հայաստանի և հայության հանդեպ վերաբերմունքի կայունությունն ու վստահելիությունը: Սրա որևէ խաթարման տանող գործողություն չի կարող բխել թե Հայաստանի, թե Վրաստանի շահից: Մնացյալը՝ վրաց ժողովրդի, Վրաստանի իշխանության և Վրաստանի ընդդիմության գործն է: