Հայաստանում առաջիկայում 1 միլիարդ դոլարի ներդրումներ կատարելու մասին ՌԴ տնտեսական զարգացման փոխնախարարի հայտարարությունը արժանացել է մեծ ուշադրության: Ընդ որում, ռուսական ներդրումների մասին հայտարարությունները չեն սահմանափակվում 1 միլիարդ դոլարով: Համենայնդեպս, Զանգեզուրի կոմբինատի նոր սեփականատեր «Գեոպրոմայնինգ» ընկերության սեփականատեր, միլիարդատեր Տրոցենկոն օրերս խոսում էր մինչև անգամ 2 միլիարդ դոլարի ներդրումային հեռանկարներից: Ինչո՞ւ հանկարծ Հայաստանի տնտեսության շուրջ խոսակցությունները սկսեցին պտտվել միլիարդների մասշտաբով: Եվրամիությունն է արտահայտում 2,6 միլիարդ եվրոյի ֆինանսական աջակցության մտադրություն: Նշանակու՞մ է սա, որ փոխվում է Հայաստանում և դրա շուրջ աշխարհաքաղաքական խաղի մասշտաբը: Քաղաքական խաղադրույքները կատարվում են միլիարդավոր դոլարներով: Եթե այո, ապա ի՞նչն է բարձրացրել խաղադրույքն այդպես: Գրեթե չկա կասկած, որ առանց քաղաքական մոտիվի, Հայաստանի ուղղությամբ ուշադրությունը հազիվ թե սկսեր չափվել կապիտալի խոշոր չափաբաժիններով: Ընդ որում, այդ պատճառներից է կախված նաև այն, թե այդ չափումները որքան շոշափելի կդառնան իրական տնտեսական գետնի վրա:
Հայաստանի հարցում սկսվում է մրցակցության նոր փուլ, ըստ ամենայնի գործիքակազմի կամ տեխնոլոգիաների որոշակի նոր որակով: Ի՞նչ է արժենալու այդ մրցակցությունը Հայաստանի համար քաղաքական իմաստով: Հայաստանյան հասարակության համար առաջիկայում կարևոր է լինելու թերևս այդ հարցերի թե հնարավորինս առարկայական, թե էքզիստենցիալ բնույթի պատասխաններ ստանալը, որովհետև խոշոր հաշվով դրանցից է կախված լինելու ավելի մեծ հարցի պատասխանը՝ Հայաստանը այս նոր որակի մեծ խաղում կլինի օբյե՞կտ, թե՞ սուբյեկտ: Ի վերջո, կա թե մեկի ռիսկը, թե մյուսի հնարավորությունը: Այդ համատեքստում էլ թերևս առանձին անդրադարձի են ենթակա գնահատականները, որ հնչում են տարբեր հասարակական-քաղաքական շրջանակներում, կապված ներդրումների այն մտադրությունների հետ, որոնց մասին խոսում է Ռուսաստանը:
Եթե Հայաստանում կա պատկերացում, թե հնարավոր է գնալ Ռուսաստանի միարժեք մերժման ճանապարհով, ապա դա ավելի շուտ ոչ թե պատկերացում է, այլ ապապատկերացում, խորքային մի շարք առանցքային շերտեր չպատկերացնելու վկայություն: Ըստ այդմ, Հայաստանի համար խնդիրը Ռուսաստանի քաղաքականության որակական տրանսֆորմացիայի հնարավորինս մեծ մասշտաբի և հնարավորինս մեծ արագության հասնելն է, միաժամանակ լավ հասկանալով, որ անգամ այդ առումներով ցանկալի տեմպի հավանականությունը բավականին փոքր է:
Ի վերջո, երբեք պետք չէ մոռանալ, թե ում հետ գործ ունենք, ինչ բնույթի սուբյեկտի հետ, ինչ մտածողության և ավանդույթների հետ: Ըստ այդմ, թե բարձրաձայնվող, թե դրվող խնդիրներն ու նպատակները պետք է դիտարկվեն լուծումների ռեսուրսի և հնարավորությունների շրջանակի համադրությամբ, փակուղում չհայտնվելու համար: Ըստ այդմ, ռուսական ներդրումների մասին հայտարարությունները պետք է ընդունվեն ոչ թե սվիններով, այլ կոնցեպտուալ վերաբերմունքի և միջավայրի ապահովման տրամաբանությամբ, որի հիմքը պետք է լինի ռուսական և որևէ այլ օտար ներդրումների համար հավասար մրցակցային դաշտի, միջավայրի ապահովումը:
