Ռոբերտ Քոչարյանի գլխավորած «Հայաստան» դաշինքը առաջիկայում հանրահավաք կանի։ Օրվա մասին դաշինքը կհայտարարի հաջորդ շաբաթ, սակայն մինչ հանրահավաքն ընդդիմադիր ուժն արդեն քննարկումներ է սկսել տարբեր արտախորհրդարանական քաղաքական ուժերի ու փորձագետների հետ, որպեսզի միասին մասնակցեն հանրահավաքին և շարժում սկսեն: Նրանք արդեն հանդիպել են Կարին Տոնոյանի գլխավորած ուժի, ՀՀԿ-ի, Արթուր Վանեցյանի «Հայրենիք» կուսակցության հետ։
Այս առնչությամբ, Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանն ասաց. «Հասկանալի է, որ արտախորհրդարանական ուժեր ասելով «Հայաստան» դաշինքը նկատի ունի բոլոր այն ուժերին, որոնք հենց սկզբից էլ փորձում էին կրիտիկական զանգված հավաքել երկրում իշխանափոխության հարց լուծելու համար: Ակնհայտ է, որ այն քաղաքական ուժերը, որոնք դիրքավորվել են այլ ուղղությամբ, չեն միանալու նրանց ինչպես նախորդ անգամ, այնպես էլ հիմա: Ակնհայտ է, որ ավելի շատ ցուցադրական էֆեկտ ունեն այն խոսակցությունները, թե միասնական հանրահավաք են անելու, քան իրական նպատակ է հետապնդում, որովհետև ուժերի հարաբերակցությունը այսպես, թե այնպես, համեմատական կարգով նույնն է մնալու»:
Ինչ վերաբերում է հանրության ակտիվացմանը, քաղաքագետը նշեց. «Ներկա պահին բավականին ծանր բանակցություններ են ընթանում, որոնք վերաբերում են Արցախի հարցում և ընդհանրապես Հայաստանի արտաքին քաղաքականության որոշակի փոփոխությունների: ենք տեսնում ենք Հաագայի դատարանում ընթացող գործընթացը, Մոսկվայում տեղի ունեցող գործընթացը, կան նաև մի շարք տարածաշրջանային գործընթացներ, օրինակ, այս պահին քննարկվում է ԱՊՀ տարածքում զինված ուժերի միասնական կապի համակարգ ստեղծելու հարցը: Այսինքն բավականին շատ են արտաքին մարտահրավերները, որոնք խնդիր են իշխանության համար, և տվյալ պահին իշխանությունը, որ որոշակիորեն զբաղված է դրանցով, այս քաղաքական ուժը փորձում է առաջին հերթին գնահատել իր հնարավորությունները նոր իրականության պայմաններում, երկրորդ հերթին ճնշում բանեցնել իշխանության վրա՝ ավելի մեծ քաղաքական հնարավորություններ ստանալու համար»:
Հարցին, թե արդյոք նրանք հաջողելու որևէ շանս ունեն, Ռոբերտ Ղևոնդյանը պատասխանեց. «Շանսունենալ» հասկացությունը հարաբերական է, քանի որ իշխանություն վերցնելու շանսը մի բան է, իշխանական համակարգում կամ քաղաքական գործընթացներում ավելի մեծ դերակատարում ունենալը՝ մեկ այլ բան: Իհարկե, ինչքան ավելի ակտիվ են, ավելի շատ են փորձում գործընթացներ իրականացնել, այնքան ավելի մեծ տարածություն են գրավում, ինչը թեև այս պահին և տեսանելի ապագայում իշխանության փոփոխության հնարավորություն չի տալիս, բայց հնարավորություն է տալիս քաղաքական գործընթացներում ավելի մեծ մասնակցություն ունենալու և քաղաքական տորթից ավելի մեծ կտոր ստանալու»:
Նա չհամաձայնեց տեսակետին, որ Քոչարյանի թիմը խորհրդարանական ընտրություններում հաջողություն չունեցավ. «Իրականում նրանք հաջողել են, որովհետև եթե համեմատում ենք ընդամենը 3 տարի առաջ կայացած ընտրությունների հետ, ապա այս անգամ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերը միասին մոտ 26 տոկոս են հավաքել, այն դեպքում, երբ 2018-ին այդ ուժերը 10 տոկոսի էլ չէին հասել: Կարելի է նշել, որ սա որոշակի առումով հաջողություն էր իրենց համար: Ես կարծում եմ, որ հենց սկզբից էլ նշված քաղաքական դերակատարները հասկանում էին, որ իշխանություն վերցնել չի ստացվելու և իրենց հաշվարկը հնարավորինս մեծ մասնակցություն ունենալն է, ինչն էլ ստացան: Դա ապացուցվում է նաև նրանով, որ նրանք վերցրեցին մանդատները ու հիմա ԱԺ-ում են:
Խնդիրը իշխանություն վերցնելը չէ. ընդհանուր քաղաքական խաղը ոչ թե այն մասին է, որ իշխանությունը մերն է, կամ ձերն է, այլ այն մասին, թե իշխանության որ մասն է մերը, որ մասն է ձերը: Ինչքան ավելի մեծ մասն է մերը, այնքան ավելի մեծ հնարավորություններ, ավելի մեծ ազդեցության լծակներ կան: Իշխանություն վերցնելը կուտակային էֆեկտով է հնարավոր, այսինքն անընդհատ ավելացնել, ավելացնել, սպասել սայթաքումների, սպասել հակառակ կողմի ռեսուրսը մաշեցնելուն և ինչ-որ պահի, երբ արդեն այնքան մեծ կուտակած քաղաքական դիվիդենտներ կունենան և հակառակ կողմն այնքան թուլացած կլինի, որ հնարավոր կլինի, այդ պահին հայտ ներկայացնել իշխանությունը վերցնելու: Սա բավական երկարատև գործընթաց է, որը բավական լավ հասկանում են այն քաղաքական տեխնոլոգները, որոնք աշխատում են այդ թիմում»: