Կառավարությունը հայտնել է, որ կստեղծվի Վանո Սիրադեղյանի հոգեհանգստի և թաղման արարողության կազմակերպման կառավարական հանձնաժողով: Մանրամասները հայտնի կլինեն ավելի ուշ: Անկասկած է, որ կառավարության որոշումը համարժեք է այն տրամաչափին, որ իբրև հայկական նորանկախ պետականության կազմավորման գործընթացի առանցքային մասնակից ունի Վանո Սիրադեղյանը՝ Ղարաբաղ կոմիտեի անդամ, ներքին գործերի նախկին նախարար, Երևանի նախկին քաղաքապետ:
Վանո Սիրադեղյանի մահվան մասին տեղեկությունից հետո հանրությունը բուռն քննարկում է, թե ինչու թավշյա հեղափոխությունից հետո Սիրադեղյանը չկարողացավ վերադառնալ Հայաստան, որը ստիպված էր եղել լքել 2000 թվականին, իրենց հասցեագրված մեղադրանքներից հետո, ապրելով վտարանդիության, այն էլ անհայտ վտարանդիության մեջ: Բայց հասկանալու համար, թե ինչու նա 2018-ից հետո չստացավ Հայաստան վերադառնալու հնարավորություն, պետք է թերևս հասկանալ, թե ինչու նա՝ միայն նա էր ստիպված 1998-ի ներհամակարգային իշխանափոխությունից հետո հեռանալ Հայաստանից և դատապարտվել անհայտ վտարանդիության: Եվ ոչ միայն ինչու վտարանդիության, այլ ինչու՝ անհայտ վտարանդիության, երբ նա չէր կարող հայտնել իր գտնվելու վայրն անգամ: Այդ առեղծվածային իրավիճակի վերաբերյալ հարցերի պատասխաններն են գուցե, որ կարող են բերել հարցի պատասխանի, թե ինչու հեղափոխությունից հետո նա չվերադարձավ Հայաստան: Չէ որ պարզ չէ՝ խանգարող հանգամանքները ինչպիսի՞ն էին: Հայաստանի նոր իշխանությու՞նն էր, որ չտվեց որևէ երաշխիք, չարեց անհրաժեշտ իրավական քայլեր, որոնք կապահովեին նրա ազատ վերադարձը, առանց այսպես ասած ձերբակալվելու ֆորմալությունների, թե՞ կային տարաբնույթ այլ պատճառներ, ընդհուպ Սիրադեղյանի ֆիզիկական վիճակը:
Անկասկած է մի բան, որ Սիրադեղյան մեծ տրամաչափի առջևում մեծ հակասականությունն է, իսկ հետևում՝ Հայաստանի նորանկախ պատմության մի մեծ «գաղտնիք», որին պարզ չէ, թե քանի հոգի են տիրապետում, ի տարբերություն ասենք արցախյան հարցի, որին, օրինակ ըստ Առաջին նախագահի նախագահության շրջանում նրա մի առիթով արտահայտած մտքի՝ հանգամանալից, փորձագիտական մակարդակով տարիներ առաջ տիրապետում էին 5-6 մարդ: Իսկ քանի՞ մարդ է Հայաստանում հանգամանալից, ստույգ մակարդակում տիրապետում Վանո Սիրադեղյանի «անհետացման» առեղծվածին, որը անկասկած շարունակելու է ապրել հավասարաչափ, ինչպես Սիրադեղյանի մտքերը, ստեղծագործությունները, կանխատեսումները:
