Էրդողանի պերճախոսությունը հայտնի է, հայտարարել է ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը, անդրադառնալով Անգոլայում Էրդողանի արած հայտարարությանը: Դրան անդրադարձել էինք նախօրեին: Խոսքը վերաբերում է ՄԱԿ ԱԽ մշտական հնգյակի մասին նրա հայտարարությանը, թե՝ աշխարհի ճակատագիրը չպետք է որոշեն այդ հինգը: Ինչպես նշել էի, այդ թեմայի համատեքստում ՌԴ դերն առանցքային է, որովհետև հենց Ռուսաստանն էր 2020 թվականին Պուտինի մակարդակով առաջարկել հնգյակի քննարկումներ նոր աշխարհակարգի վերաբերյալ:
Մեծ հաշվով, Էրդողանի հայտարարությունը, թեև ավելի քան մեկուկես տարի անց, ուղղակի, թե անուղղակի արձագանք է հենց ՌԴ հավակնություններին: Իսկ ինչու՞ է Էրդողանն արձագանքում այժմ: Թերևս այն պատճառով, որ չնայած Պուտինի առաջարկից անցել է մոտ երկու տարի, ու չնայած այն գոնե հրապարակավ չի արժանացել հինգ մշտական անդամներից չորսի հաստատուն և ակտիվ արձագանքին, այդուհանդերձ կան գուցե միտումներ, որոնք խոսում են այդ թեմայի «կենդանի լինելու» մասին: Ավելին, թող չհնչի տարօրինակ, բայց նույն Մինսկի խմբի համանախագահության շրջանակում ակտիվությունը կարող է լինել հենց այդ իրողության ածանցյալը: Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափը խոշոր հաշվով հենց ՄԱԿ ԱԽ մշտական հնգյակի միջև որոշակի կոնսենսուսի դրսևորում է, հետևաբար այդ ձևաչափը ինչ-որ իմաստով նաև ավելի լայն աշխարհակարգային միտումների որոշակի, թեկուզ հարաբերական, պայմանական, բայց ինդիկատոր է:
Խոսքն իհարկե այն մասին չէ, որ մնացյալ պետությունները, որոնք հավակնում են լինել գերխաղացողներ, չեն որոշում ոչինչ: Սակայն ակնառու է, որ հնգյակի շրջանակում ընդհանուր փոխհամաձայնության առկայությունը, որ հարցերի քննարկման գերակա ձևաչափը լինի հենց ՄԱԿ ԱԽ կորիզը, անկասկած ունենալու է կանխորոշիչ նշանակություն մյուս խաղացողների վարքագծի համար: Եվ այդ թվում նաև Թուրքիայի, ինչի մասին էլ ակնարկում է Լավրովը, որի խոսքի մեջ «պերճախոսություն» բնորոշումը թերևս «պոռոտախոսություն» բնորոշման դիվանագիտական ծածկոցն է:
Այլ կերպ ասած, Մոսկվան ակնարկում է Էրդողանին, որ վերջինիս այսպես ասած հաղթողական քաղաքականության ու ռազմավարության ակունքը հնգյակի ջձևաչափի ճգնաժամն է և դրա հանգուցալուծման դեպքում Թուրքիան կամ Էրդողանը կվերադառնա իր այսպես ասած ելման դիրք: Ամբողջ հարցն այն է, թե երբ դա տեղի կունենա, և մինչ դրա տեղի ունենալը, Թուրքիան էլ ինչ հարցեր կլուծի որպես ՄԱԿ ԱԽ հինգ մշտական անդամների միջև ճգնաժամի բազմաֆունկցիոնալ, ունիվերսալ գործիք:
