Փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը լրագրողների հետ ճեպազրույցում անդրադառնալով գազի գնի վերաբերյալ հայ-ռուսական բանակցությանը, հայտարարել է, որ ներկայիս գնի հարցում տեսանելի ապագայի համար կա կոնսենսուս, իսկ բանակցությունն ընթանում է ավելի երկարաժամկետ լուծումների ուղղությամբ: Այստեղ ահա, ըստ Գրիգորյանի, առանցքային հարցը Հրազդանի ՊՇԷԿ 5-րդ էներգաբլոկի հարցն է, որը պատկանում է «Գազպրոմ»-ին: Ըստ փոխվարչապետի, էներգաբլոկի համար կատարվել է մեծածավալ ներդրում, որի հետգնումը սակայն ունի բարդություն: Մասնավորապես, 2013 թվականին Հայաստանի և «Գազպրոմ»-ի միջև կնքված գազային հայտնի համաձայնագրով նախատեսված է շահութաբերության 9 տոկոս, որը սակայն կապահովվի գնի զգալի բարձրացման պարագայում, եթե հաշվարկվի նաև հինգերորդ բլոկը: Եթե այն չի հաշվարկվում, ապա փաստորեն մատնվում է պարապուրդի, հետևաբար ստացվում է, որ «Գազպրոմ»-ի ներդրումը գցվել է ջուրը: Մինչդեռ, եթե հինգերորդ բլոկը աշխատում է, դրա արտադրած էլեկտրաէներգիան բավականին թանկ է, ինչը բերելու է Հայաստանում էլեկտրաէներգիայի թանկացման: Ահա և ստացվում է բավականին բարդ հանգույց, որի շուրջ էլ բանակցում է Հայաստանի կառավարությունը «Գազպրոմ»-ի հետ: Այդ հանգույցի պատմությունը սակայն գնում է թերևս ավելի խորը, քան 2013 թվականի հայտնի գազային համաձայնագիրը, որն այլ բան չէր, քան Հայաստանի տնտեսա-քաղաքական հանձնման ակտ:
Հրազդանի հինգերորդ էներգաբլոկը «Գազպրոմ»-ի սեփականությունը դարձավ դեռևս 2006 թվականի գործարքով, Հայաստանի գազի գինը մինչև 2009 թվական չթանկացնելու դիմաց: «Գազպրոմ»-ն իհարկե ոչ թե նվեր ստացավ, այլ գնեց հինգերորդ բլոկը՝ 250 միլիոն դոլարով, որը սակայն յուրօրինակ ձևով «հետ գնաց» Ռուսաստան՝ մի մասը Գազպրոմին, մյուս մասը թերևս ռազմաարդյունաբերություն: Բանն այն է, որ 250 միլիոնի կեսը փոխանցվեց պաշտպանության նախարարությանը, մյուս կեսը գնաց գազի թանկացած գնի սուբսիդավորմանը: Այսինքն, Գազպրոմը 2006-ին թանկացրեց գազի գինը, բայց բնակչության համար այդ թանկացած մասը սուբիսդավորվեց հինգերորդ բլոկի համար «Գազպրոմ»-ի վճարած փողով:
Միաժամանակ, ռուսական կողմը խոստացավ չթանկացնել գազը մինչև 2009 թվական, այդպիսով դե ֆակտո թույլ տալով Հայաստանի իշխանությանը անցկացնել 2007-08 թվականների ընտրական ցիկլը առանց գազի գնի անակնկալների: Պատկերը հուշում է մի բանի մասին, թե ինչպես է Հայաստանում ռազմավարական նշանակության հարցերում տարիներ շարունակ վարվել քաղաքական կոնյուկտուրայից բխող իրավիճակային լուծումներ ենթադրող քաղաքականություն, ինչի հետևանքով կուտակվել են համակարգային խնդիրներ, որոնք որպես կանոն թուլացրել են Հայաստանի դիմադրունակությունը: Դրա հետևանքն էր նաև գազային համաձայնագիրը 2013-ին, ու նաև գազի գնագոյացման մեխանիզմում ստեղծված ըստ էության ճգնաժամահեն իրավիճակը, որի համակարգային հանգուցալուծման առաջ Հայաստանը կանգնած է առ այսօր:
