Հայաստանի արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը ազդարարել է Հնդկաստանի արտգործնախարարի Հայաստան այցի մասին, որն ըստ նախարար Միրզոյանի, տեղի կունենա առաջիկա օրերին: Ռեգիոնալ զարգացումների ֆոնին Հայաստան-Հնդկաստան հարաբերության կարևորության հանգամանքն ուշադրության եմ արժանացրել բազմիցս: Եվ բանն այն չէ միայն, որ Հնդկաստանը դառնում է խոշոր խաղացող թե ռեգիոնալ լայն իմաստով, թե նաև Հայաստանի համար կարևոր՝ ռազմաարդյունաբերության:
Հնդկաստանը փորձում է իր հարաբերությունը բալանսավորել Վաշինգտոնի և Մոսկվայի հետ արդյունավետ աշխատանքով, ինչը Հայաստանի համար էական նշանակություն ունեցող հանգամանք է, որովհետև մեծ հաշվով այդ հրամայականն առկա է նաև Հայաստանի համար: Այդ տեսանկյունից խոսքն անշուշտ այն մասին չէ, որ Հայաստանը Հնդկաստանից կարող է «սովորել» բալանսավորելը: Խնդիրն այն է, որ Հնդկաստանի այդ բալանսավորված հարաբերությունը թույլ կտա Հայաստանին ավելի ճկուն լինել հայ-հնդկական հարաբերության ռազմավարականացման գործում, ստանալով երրորդ երկրների, մասնավորապես Ռուսաստանի խանդի կառավարման արդյունավետ հնարավորություն: Սակայն անկասկած է նաև, որ հայ-հնդկական հարաբերությունն ունի առնվազն քաղաքական բովանդակության մակարդակում առարկայացման հնարավորություն: Եթե Հնդկաստանի արտգործնախարարի հայաստանյան այցը այդ առումով լինի արդյունավետ, ապա դա կլինի նշանակալի ձեռքբերում:
Խոսքն այն մասին է, որ Հայաստան-Հնդկաստան հարաբերությունը բացի փոխադարձ կարևորության մասին հավաստիացումներից, բարձրաստիճան քաղաքական մակարդակում ունի օրակարգ ձևավորելու և այն գոնե մասնակիորեն բարձրաձայնելու հրամայական: Եթե անգամ դա լինի կապակցված Պարսից ծոց-Սև ծով օրակարգին, որ Երևանն արդեն կոնկրետ աշխատանքային տիրույթում քննարկում է Իրանի, Վրաստանի, Բուլղարիայի և Հունաստանի հետ, ապա առարկայական աշխատանքին Հնդկաստանի ներգրավման հեռանկարի շոշափելիությունը կստանա ոչ միայն երկկողմ, այլ նույնիսկ միջազգային նշանակություն: Դրվելո՞ւ են այդպիսի խնդիրներ Երևանում Հնդկաստանից եկող բարձրաստիճան հյուրին դիմավորելիս:
