Հայաստանի Ազգային Ժողովի նախագահի գլխավորած պատվիրակությունը Մոսկվա կատարած պաշտոնական եռօրյա այցի ընթացքում հանդիպել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովի հետ: Մեղմ ասած ոչ սովորական, եթե չասենք աննախադեպ է խորհրդարանական պատվիրակության նախագահի այցի շրջանակում: Այդ հանգամանքը վկայում է իհարկե ոչ թե հայկական պատվիրակության հանդեպ վերաբերմունքի և ընդունելության առանձնահատուկ մակարդակի, այլ այցի և ընդհանրապես քաղաքական օրակարգի առանձնահատկության մասին:
Խորհրդարանի նախագահի այցի շրջանակում Լավրովի հետ հանդիպումը թերևս հուշում է այն մասին, որ ռուսական կողմը Հայաստանի խորհրդարանի մակարդակում ունի խոսելու և շոշափելու հստակ հետաքրքրություն և նպատակադրում: Հարցն այն է, թե որն է դրա նպատակը և ինչ բովանդակության շրջանակում է Լավրովի գերատեսչության այդ շահագրգռությունը: Այստեղ անշուշտ էական է այն, որ Հայաստանի խորհրդարանը փաստացի թիվ մեկ ներկայացուցչական մարմինն է, և միակ ներկայացուցչական մարմինը, որ օժտված է առաջնային մանդատով, ինչը բնականաբար բխում է խորհրդարանական կառավարման առանձնահատկությունից: Իսկ առանցքային որոշումները այդ պարագայում բնականաբար կայացվում են խորհրդարանի մակարդակում: Արդյո՞ք այդ համատեքստում է ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը այսպես ասած որոշել անձամբ շոշափել Հայաստանի խորհրդարանի «զարկերակը»:
Ինչ ժամանակահատվածի և ինչ քաղաքական ռազմավարության կամ մարտավարության դիտարկման շրջանակում է Լավրովը փորձում շոշափել այդ «զարկերակը»՝ կարճաժամկետ, միջնաժամկետ, թե երկարաժամկետ, գործըկերության, թե հնարավոր դիմադրության համատեքստում, կարող ենք միայն ենթադրություններ անել: ՌԴ արտգործնախարարի և Հայաստանի խորհրդարանի նախագահի պատվիրակության հանդիպման մասին պաշտոնական հաղորդագրությունը շատ սուղ է և արարողակարգային: Իհարկե մեկ այլ հարց է նաև այն, թե Լավրովն ինչ տրամաբանությամբ է փորձել շոշափել Հայաստանի թիվ մեկ և միակ ներկայացուցչական առաջնային մանդատ կրող ինստիտուտի «զարկերակը»՝ բաց խոսակցությա՞ն, թե՞ «հետախուզության»:
