Ռուսական «Կոմերսանտ» պարբերականի տվյալներով` Աստանայում կայացած ՀԱՊԿ գագաթնաժողովի ընթացքում անդամ երկրները որոշում են կայացրել ՀԱՊԿ-ը դարձնել միջոց՝ հակազդելու հետխորհրդային տարածքում սկսվելիք «գունավոր հեղափոխություններին», ինչպես նաև ստեղծել արագ արձագանքման խումբ, որը կարող է միջամտել, եթե արաբական հեղափոխությունների սցենարով զարգացումներ տեղի ունենան ՀԱՊԿ անդամ երկրներում:
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ռուսաստանցի քաղաքագետ Ալեքսեյ Վլասովը նկատեց, որ խոսակցություններն այն մասին, թե ՀԱՊԿ ուժերի օգտագործման ուղղություններից մեկն էլ լինելու է ներքին կոնֆլիկտներին միջամտելը, առաջին անգամ հնչել են անցած տարի` բիշքեկյան իրադարձությունների ժամանակ, երբ ՀԱՊԿ-ը ցույց տվեց իր անարդյունավետությունն այն պայմաններում, երբ ՀԱՊԿ անդամ Ղրղզստանը բախվել էր, ոչ թե ահաբեկչության, այլ լուրջ ներքին կոնֆլիկտների:
«Վերջին մեկ տարվա ընթացքում և հատկապես «արաբական հեղափոխությունների» ֆոնին տպավորություն է ստեղծվել, որ հետխորհրդային երկրներից և ոչ մեկը ապահովագրված չէ այն ռիսկերից, որոնց հետ բախվում է այսօրվա աշխարհը»,- կարծիք հայտնեց Վլասովը:
Քաղաքագետի գնահատմամբ`նման հանգամանքները հաշվի առնելով, կարելի է ասել, որ ՀԱՊԿ-ի՝ նման կողմնորոշումը տրամաբանական է և իրավաչափ, սակայն կոնկրետ արդյունքների հասնելու հարցում խնդիրներ կան:
Վլասովի խոսքերով՝ դեռևս այդքան էլ պարզ չէ, թե ինչպես կկարողանա ՀԱՊԿ-ը հավաքական ուժերով հակազդել սոցիալական ռիսկերին, կոռուպցիային, ինչպես նաև արևմտյան խաղացողների բացասական ազդեցությանը, որոնք էլ «արաբական հեղափոխությունների» հիմնական պատճառն են:
«Խոսել այն մասին, որ Բելառուսում, Հայաստանում, Ռուսաստանում կամ Ղազախստանում սոցիալական քաղաքականությունն արդյունավետ է և ստեղծում է ամուր պատնեշ՝ հակազդելու հասարակության մեջ լարվածություն մտցնելու ցանկացած փորձերին, չափազանցություն կլինի: Այնպես որ, ցանկություն և նպատակ ՀԱՊԿ անդամ երկրների ղեկավարներն ունեն, սակայն արդյունքներին պետք է սպասենք»,- ասաց Ալեքսեյ Վլասովը:
Հարցին՝ եթե հեղափոխությունը պայմանավորված լինի ոչ թե Արևմուտքի ազդեցությամբ, այլ լինի տվյալ երկրի ժողովրդի կամքը, ինչքանո՞վ օրինական կլինի ՀԱՊԿ-ի միջամտությունը, Վլասովը պատասխանեց. «Քաղաքական տեխնոլոգիաների մեր աշխարհում մենք արդեն չենք կարողանում հասկանալ, թե որտեղ է սկսվում մեկը և վերջանում մյուսը, և ՀԱՊԿ-ն էլ չի կարողանա կողմնորոշվել, թե երկրում տեղի ունեցողի պատճառը նրա ազգային յուրահատկությունները կամ ավտորիտարի՞զմն է, որի դեմ պայքարում է հասարակությունը, թե՞ արտաքին ուժերը, որոնք ցանկանում են ապակայունացնել հասարակությունը»:
Վլասովը նկատեց, որ նման պարագայում ցանկացած որոշում, որը կկայացվի ՀԱՊԿ-ում, պետք է ընդունվի կոնսենսուսով, ինչն էլ կլինի շատ բարդ:
